Suchdol nad Odrou
Suchdol nad Odrou (niem. Zauchenthal, Zauchtel) – miasteczko w Czechach, w powiecie Nowy Jiczyn, w kraju morawsko-śląskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyło 2544 mieszkańców[1].
![]() Miejscowy kościół ewangelicki | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | |||||
Powiat | |||||
Kraina | |||||
Powierzchnia |
22,99 km² | ||||
Wysokość |
272 m n.p.m. | ||||
Populacja (2012) • liczba ludności |
| ||||
Kod pocztowy |
742 01 | ||||
Tablice rejestracyjne |
NJ | ||||
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego ![]() | |||||
Położenie na mapie Czech ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa | |||||
Portal ![]() |
Położona jest nad rzeką Odrą, w większości w regionie historycznych Moraw, jedynie niewielka część obecnego miasta należała uprzednio do śląskich Mankovic.
HistoriaEdytuj
Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana została w 1337 jako Cuchental. Należała wówczas do księstwa opawskiego, lecz jako część klucza fulneckiego w 1480 roku została przepisana do Moraw[2].
Suchdoł był siedzibą senioratu superintendentury (diecezji) morawsko-śląskiej Kościoła w Austrii.
Według austriackiego spisu ludności z 1900 roku Suchdol miał 2010 mieszkańców, z czego większość była niemieckojęzyczna (1924), ponad połowa (1056) była ewangelikami, a mniejszość (920) katolikami[3].
ZabytkiEdytuj
W miejscowości znajdują się dwa kościoły. Katolicki kościół Najświętszej Trójcy z roku 1605 w stylu renesansowym, oraz kościół ewangelicki z 1858 w stylu neoromańskim.
TransportEdytuj
Suchdol nad Odrou znajduje się na trasie linii kolejowej nr 270 ze stacją kolejową na dawnej Kolei Północnej.
Osoby związane z miejscowościąEdytuj
Z Suchdola pochodzą m.in. Dawid Nitschmann (biskup) i Dawid Nitschmann (1676–1758).
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2012. www.mvcr.cz. [dostęp 2012-02-16]. (cz.).
- ↑ www.hrady.cz: Fulnek - zámek (cz.)
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, X. Mähren. Wien: 1906.