Suchorze

	Suchorze
	Suchorze
	; Kościół parafialny pw. św. Jana Bosko
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	bytowski
Gmina	Trzebielino
Liczba ludności (2008)	664
Strefa numeracyjna	(+48) 59
Kod pocztowy	77-233
Tablice rejestracyjne	GBY
SIMC	0751887
	Położenie na mapie gminy Trzebielino Suchorze
	Położenie na mapie Polski Suchorze
	Położenie na mapie województwa pomorskiego Suchorze
	Położenie na mapie powiatu bytowskiego Suchorze
	54°16′30″N 17°05′58″E/54,275000 17,099444

Suchorze (kaszb. Sëchòrzé, niem. Zuckers) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino, przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 21 (Ustka–Miastko) z drogą wojewódzką nr 209. Miejscowość jest siedzibą sołectwa Suchorze w którego skład wchodzą również Moczydło, Uliszkowice i Zielin Górny.

Spis treści

HistoriaEdytuj

Suchorze należało do rodu Massowów. Kolonizacja ziem należących do tego rodu rozpoczęła się w XIII-XIV wieku^[1]. Na początku XVII wieku tereny Pojezierza Bytowskiego były niepokojone przez wojska szwedzkie. Z powodu rabunków i kontrybucji miejscowi chłopi uciekali do lasów, a wsie pustoszały. Pastor z Cetynia opisywał ją wówczas w taki sposób: „Mieszka w niej 10 chłopów, z czego 6 gospodarstw jest pustych, ani stajni ani domów. Role i pola należące do wsi porosłe są częściowo lasem, a niektóre grunta piaskiem zaniosło”^[2]. Rozwój wsi nastąpił pod koniec XIX wieku gdy wybudowano obie szosy i zintensyfikowany został ruch drogowy. Niegdyś Suchorze słynęło z karczmy-zajazdu, chętnie odwiedzanego przez przejeżdżających tędy miastczan i bytowian^[3].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

ZabytkiEdytuj

Pałac i dwór (2 poł. XIX w.)^[4].

PrzyrodaEdytuj

Miejscowość obfituje w pomniki przyrody. Rośną tu: lipa drobnolistna, jesion wyniosły oraz dęby szypułkowe^[5].

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

↑ Z. Boras: W okresie rozbicia feudalnego i pod rządami ostatnich Gryfitów. Poznań: 1971, s. 52–53, seria: Dzieje Ziemi Miasteckiej.
↑ J. Sylwestrzak: Pojezierze Bytowskie Monografia geograficzno- ekonomiczna. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, s. 125.
↑ Wieści Trzebielińskie.
↑ Polska Niezwykła- Suchorze.
↑ Bogactwo kulturowe i przyrodnicze wsi pomorskiej. Gdańsk: Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, s. 47.

[1] Z. Boras: W okresie rozbicia feudalnego i pod rządami ostatnich Gryfitów. Poznań: 1971, s. 52–53, seria: Dzieje Ziemi Miasteckiej.

[2] J. Sylwestrzak: Pojezierze Bytowskie Monografia geograficzno- ekonomiczna. Gdańsk: Gdańskie Towarzystwo Naukowe, s. 125.

[3] Wieści Trzebielińskie.

[4] Polska Niezwykła- Suchorze.

[5] Bogactwo kulturowe i przyrodnicze wsi pomorskiej. Gdańsk: Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, s. 47.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]