Suger (ur. ok. 1081, zm. 13 stycznia 1151) – francuski kronikarz i historyk, opat i prawdopodobnie autor projektu bazyliki Saint-Denis.

Suger
opat Saint-Denis
Ilustracja
Data urodzenia

ok. 1081

Data śmierci

13 stycznia 1151

Miejsce pochówku

Bazylika Saint-Denis

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

benedyktyni

Urodzony w zubożałej rodzinie, około 1091 wstąpił do zakonu benedyktynów. Do 1104 odbywał nowicjat w klasztorze St. Denis de l'Estrée (gdzie spotkał się z późniejszym królem Francji Ludwikiem VI). W latach 1104–1106 przebywał w opactwie St Benoît-sur-Loire. W 1106 został sekretarzem opata Saint-Denis. Do 1109 został proboszczem w Berneval i Toury.

W 1118 Ludwik VI wysłał Sugera jako emisariusza na dwór papieża Gelazjusza II w Maguelone. Później, po jego śmierci, Suger aż do 1122 przebywał na dworze jego następcy Kaliksta II.

Po powrocie do Francji został mianowany opatem Saint-Denis. W latach 1127–1137 przeprowadził reorganizację i reformę opactwa. W 1137 towarzyszył przyszłemu królowi Ludwikowi VII w jego podróży do Akwitanii zakończonej ślubem z Eleonorą Akwitańską. Jakkolwiek nie był zwolennikiem drugiej krucjaty, podczas jej trwania pełnił funkcję jednego z regentów królestwa (1147–1149). Będąc architektem królewskiego małżeństwa, stanowczo sprzeciwiał się rozwodowi z Eleonorą Akwitańską.

Suger cieszył się przyjaźnią i zaufaniem zarówno Ludwika VI jak i Ludwika VII. Doradzał królom w sprawach taktyki postępowania z buntami mieszczan, był zwolennikiem umacniania władzy królewskiej poprzez pozyskiwanie wsparcia mieszczan[1] nadając miastom przywileje królewskie. Równocześnie był zwolennikiem wytępienia rycerzy-rozbójników. Był także jednym z autorów reformy sądowniczej we Francji – w celu wzmocnienia władzy królewskiej nadał[1] sądom królewskim znaczenie najwyższej instancji.

Opat Saint-Denis

edytuj

Jako opat Saint-Denis, Suger przyczynił się do wzrostu znaczenia i bogactwa opactwa. Za jego rządów wzniesiono obecny budynek bazyliki, jeden z pierwszych przykładów nowego stylu w architekturze – gotyku.

Główną pasją Sugera było kronikarstwo. Zostawił szereg dzieł:

  • Vita Ludovici regispanegiryk poświęconemu Ludwikowi VI Grubemu
  • Historia gloriosi regis Ludovici – historia panowania Ludwika VII niedokończona, pisanie przerwała śmierć Sugera
  • Liber de rebus in administratione sua gestis – o budowie bazyliki, historii opactwa i zawartości skarbca
  • Libellus de consecratione ecclesiae S. Dionysii – traktuje o budowie bazyliki oraz o jej poświęceniu. Dzieła Sugera były inspiracją dla jego następców, zakonnych autorów szeregu półoficjalnych średniowiecznych kronik francuskich
  • Manuskrypt nr 543 – najstarszy w historii Francji[2][3].

Przypisy

edytuj
  1. a b Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Bizancjum - Wyprawy krzyżowe. T. 18. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2007, s. 221. ISBN 978-83-7425-698-8.
  2. Zawiera teksty dotyczące przeszłości Francji spisane na pergaminie (a więc w technice trwałej). Dzieło nie jest autorstwa Sugera. Suger jako opat wydał polecenie zebrania i przepisania w skryptorium szeregu dokumentów z archiwum opactwa. Dzięki temu ocalił je od zapomnienia.
  3. Richard Brown: Manuscript A Bibliothèque Mazarine: 2013, ancien 543. 13 March 2009. [dostęp 2015-01-21]. (ang.).