Superintendentura Inowrocław Ewangelickiego Kościoła Unijnego
Superintendentura Inowrocław Ewangelickiego Kościoła Unijnego – jednostka organizacyjna Ewangelickiego Kościoła Unijnego w Polsce istniejąca w okresie II Rzeczypospolitej i obejmująca grupę gmin kościelnych (zborów) czyli parafii tego Kościoła, mająca siedzibę w Inowrocławiu.
Dane statystyczne edytuj
| Parafia | Liczba wiernych (1937)[1] |
|---|---|
| Gniewkowo pow. Inowrocław | 480 |
| Gąski pow. Inowrocław | 660 |
| Dąbrowo Wielkie pow. Bydgoszcz | 950 |
| Rojewice pow. Inowrocław | 2200 |
| Złotniki Kujawskie pow. Inowrocław | 325 |
| Inowrocław | 900 |
| Kruszwica pow. Strzelno | 380 |
| Chełmce pow. Strzelno | 140 |
| Dąbrowa Biskupia pow. Inowrocław | 948 |
| Mątwy nad Notecią pow. Inowrocław | Liczba wiernych mieści się w liczbie wiernych zboru w Inowrocławiu |
| Murzynko pow. Inowrocław | 268 |
| Wielka Nowa Wieś pow. Bydgoszcz | 2600 |
| Pakość pow. Mogilno | 350 |
| Radojewice pow. Inowrocław | 475 |
| Rojewo pow. Inowrocław | 675 |
Przypisy edytuj
- ↑ Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 330.