Surjawarman II
Surjawarman II (ur. ok. 1094 zm. w 1150) – władca Imperium Khmerskiego od 1113 do 1150 i budowniczy świątyni Angkor Wat[1][2].
 Król Suryawarman II przedstawiony na płaskorzeźbie w Angkor Wat. | |
| władca Imperium Khmerskiego | |
| Okres | |
|---|---|
| Koronacja | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Ksitindraditja |
| Matka |
Narendralakszmi |
Życiorys edytuj
Był siostrzeńcem króla Harszowarmana III[2]. Około 1112 roku obalił władcę Dharanindrawarmana I. Został koronowany na króla w 1119 roku. Władca ten scentralizował Kambodżę.
Nawiązał również po ponad 300-letniej przerwie stosunki dyplomatyczne i handlowe z Chinami (1116)[3][4]. Pomimo tego być może toczył z Chinami wojnę w 1132 roku[1].
W 1128 roku przegrał wojnę z Annamem[1][4].
Zbudował świątynie Angkor Wat poświęconej hinduskiemu bogu Wisznu[1], w której złożono jego szczątki po śmierci[3]. Koszt budowy świątyni oraz innych budowli (m.in. Prasatu Sikhoraphum) okazał się tak duży, iż po jego śmierci królestwo stanęło w obliczu kryzysu finansowego[2].
Za jego panowania stolica się rozwijała, doszło też do zwiększenia się wpływów arystokracji khmerskiej[2].
Podczas swojego panowania podbił Annam zdobywając jego stolicę - Widżaję, sprzymierzając się z Czamami[2][4]. Kiedy jednak jego sprzymierzeńcy zawarli pokój z Wietnamem, podbił górną Czampę w 1138 lub 1145 roku[5] [1].
Monumentalne osiągnięcia za czasów jego panowania w architekturze i licznych wojskowych kampaniach, zaliczyły Surjawarmana II do jednego z największych królów imperium (obok Jaszowarmana I i Dżajawarmana VII).
W 1149 roku posłał armię na Tonkin, doznał jednak dotkliwej klęski[2].
Władca ten propagował wisznuizm, głosząc, że jest reinkarnacją Wisznu[2].
Zmarł w 1150 roku (być może w wyniku ran poniesionych w kampanii 1149 roku)[2].
Nowym władcą został jego krewny Dharanindrawarman II.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Surjawarman II, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-01-20].
- ↑ a b c d e f g h John Audric, Angkor i imperium khmerskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, s. 45-49, ISBN 83-06-00090-0 [dostęp 2023-05-05] (ang. • pol.).
- ↑ a b Praca zbiorowa: Wielka Historia Świata – Cywilizacje Azji – Dolina Indusu – Indie – Kambodża. T. 5. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2005, s. 303. ISBN 83-7425-030-5.
- ↑ a b c SURJAWARMAN II [online], encyklopedia.interia.pl [dostęp 2022-01-20] (pol.).
- ↑ Marilia Albanes: Angkor. Blask Khmerów. 2009, s. 41. ISBN 978-84-413-2752-8.