Wikipedia

Susa (Tunezja)

Susa (fen. 𐤀𐤃‬𐤓‬𐤌𐤕‬, łac. Hadrumetum, arab. ‏سوسة‎ = Sūsah, fr. Sousse) – miasto portowe we wschodniej Tunezji, w regionie Sahel nad zatoką Hammamet (Morze Śródziemne)[3], stolica Gubernatorstwa Susa[4], położone 143 kilometry na południe od Tunisu.

Susa
‏سوسة‎
Ilustracja
Widok z wieży Ribat w Susie (październik 2004)
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Tunezja

Wilajet

Susa

Powierzchnia

45,00[1] km²

Wysokość

24[2] m n.p.m.

Populacja (2004)
• liczba ludności


221 530[1]

Kod pocztowy

4000

Położenie na mapie Tunezji
Mapa konturowa Tunezji, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Susa”
Ziemia35°50′N 10°38′E/35,833333 10,633333
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa
Medyna (Stare Miasto) w Susie[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Tunezja

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III, IV, V

Numer ref.

498

Region[b]

Afryka

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1988
na 12. sesji

  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Susa jest trzecim co do wielkości portem w Tunezji[5]. Kurort wypoczynkowy nad Morzem Śródziemnym, do którego ściąga rocznie ponad półtora miliona turystów[6]. Do miasta należy port jachtowy Marsa al-Kantawi. W Susie urodził się były prezydent Republiki Tunezyjskiej Zin Al-Abidin Ben Ali. Miasto, ze względu na starożytną historię i zabytki, wpisane jest na listę UNESCO.

HistoriaEdytuj

Hadrumetum było jedną z kolonii fenickich założonych w IX w. p.n.e. Znajdowało się ono na północ od Parva i Tapsos oraz na południe od Kartaginy. W 202 p.n.e., podczas drugiej wojny punickiej, była tu baza wojskowa Hannibala. Po trzeciej wojnie punickiej miasto znalazło się w Imperium rzymskim. Po reformie administracji cesarstwa, przeprowadzonej przez Dioklecjana, zostało stolicą prowincji Africa Byzacena.

W IV i V w. stanowiło ważny ośrodek życia chrześcijańskiego. Mnisi z Hadrumetum prowadzili dialog z Augustynem z Hippony w związku z kontrowersją pelagiańską. Wprowadzeni w zamieszanie przez tę doktrynę Pelagiusza w 427 r. przeczytali list Augustyna z Hippony, napisany przed dziewięciu laty do prezbitera Sysktusa i podnieśli kwestię predestynacji. Augustyn, w odpowiedzi na wątpliwości powstałe w klasztorze w Hadrumetum, napisał listy 214[7] i 215, a następnie traktat O łasce i wolnej woli / De gratia et libero arbitrio / (zob. Sprostowania, II,92.66). Mnisi, znając pozycję papieża Bonifacego wobec nauki pelagiańskiej, przyjęli ten tekst – według słów opata Walentyna – jako medicamentum pie curantium cum gratia (lekarstwo pobożnie leczonych przez łaskę; zob. List 216, 2-3; CSEL 58,57)[8].

W V wieku n.e. miasto w wyniku najazdu znalazło się w państwie Wandalów.

Na stanowisku archeologicznym znaleziono tabliczki ołowiane z formułami magicznymi, figurki terakotowe i mozaiki, w tym mozaikę przedstawiającą Wergiliusza (w czasach protektoratu francuskiego przeniesiono ją do muzeum w Bardo).

26 czerwca 2015 r. doszło do zamachu terrorystycznego w ośrodku turystycznym Port El Kantaoui, położonym około 10 kilometrów na północ od miasta Susa. W wyniku ataku śmierć poniosło 39 osób, a 36 zostało rannych[9].

ZabytkiEdytuj

  • Wielki meczet - z 851 roku;
  • ribat (821 r.)
  • medyna – wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO
  • Muzeum Archeologiczne, które utworzono w pomieszczeniach wokół dwóch głównych dziedzińców kazby. Zgromadzono tu najlepszą w kraju – po Muzeum Bardo w Tunisie – kolekcję mozaik. Ozdobą zbiorów jest Triumf Bachusa, przedstawiający rzymskiego boga wina powożącego rydwanem na czele parady satyrów oraz liczne sceny połowu ryb. W innych salach umieszczono przedmioty wydobyte z punickiego grobu odkrytego pod muzeum. Pracuje tu na stałe artysta, prezentujący sztukę układania mozaiki, wymagającą niezwykłej cierpliwości i dokładności.
  • katakumby, których korytarze z 15 tys. grobów chrześcijan z IV i V w. rozciągają się na długości 5,5 km. Dla zwiedzających udostępniono jedynie mały odcinek (100 m) katakumb Dobrego Pasterza, które nazwę zawdzięczają odkrytemu w środku napisowi bon pasteur (dobry pasterz). Większość grobów zamurowano, a tylko kilka z nich ma szklaną pokrywę, przez którą można dostrzec ludzkie kości.

GaleriaEdytuj

  • Medyna

  • Ribat w Susie

  • Medyna. Widok na Muzeum Archeologiczne

  • Widok z ribatu na medynę w Susie

  • Uliczka złotników w medynie w Susie

  • Ribat

Miasta partnerskieEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Sousse en chiffre (fr.). commune-sousse.gov.tn. [dostęp 2022-06-12].
  2. ↑ Geographic coordinates of Sousse, Tunisia (ang.). dateandtime.info. [dostęp 2022-06-12].
  3. ↑ Milleliri-Kayser, Marie-France: Tunezja : przewodnik. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera - Copernicus, 2008, s. 120, seria: Wygodny Format. Kierunek Świat. ISBN 978-83-7539-038-4.
  4. ↑ Sousse en bref (fr.). commune-sousse.gov.tn. [dostęp 2022-06-12].
  5. ↑ Milleliri-Kayser, Marie-France: Tunezja : przewodnik. Warszawa: Polskie PrzedsięPolskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera - Copernicus, 2008, s. 73, seria: Wygodny Format. Kierunek Świat. ISBN 978-83-7539-038-4.
  6. ↑ Venir à Sousse (fr.). commune-sousse.gov.tn. [dostęp 2022-06-12].
  7. ↑ Zob. tekst łaciński: Epistola 214. W: augustinus.it/latino/lettere/index2.htm [on-line]. [dostęp 2013-12-30].
  8. ↑ Por.Bonner, G.: The Pelagian Contorversy: The Course. W: St. Augustine of Hippo. Life and Controversies. Norwich: The Canterbury Press, 1986, s. 312-351. ISBN 0-86078-203-4.
  9. ↑ Tunisia attack on Sousse beach 'kills 39' (ang.). bbc.com. [dostęp 2015-06-27].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Susa_(Tunezja)&oldid=67376411”