Susa (Tunezja)
Susa (fen. Hadrumetum, arab. سوسة = Sūsah, fr. Sousse) – trzecie pod względem wielkości (221 530 mieszkańców w 2014 roku) miasto w Tunezji[1]. Stolica Gubernatorstwa Susa (674 791 mieszkańców w 2014 roku[1]).
| |||||
| |||||
Państwo | ![]() | ||||
Wilajet | Susa | ||||
Burmistrz | Hédi Ayache | ||||
Populacja (2014-04-23) • liczba ludności |
221 530[1] | ||||
Kod pocztowy | 4000 | ||||
Położenie na mapie Tunezji ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa |
| ||
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | ||
Państwo | ![]() | |
Typ | kulturowy | |
Spełniane kryterium | III, IV, V | |
Numer ref. | 498 | |
Region[b] | Afryka | |
Historia wpisania na listę | ||
Wpisanie na listę | 1988 na 12. sesji | |
Kurort wypoczynkowy nad Morzem Śródziemnym, do którego ściąga rocznie ponad milion turystów. Do miasta należy Port El-Kantoui, największy i najsłynniejszy port jachtowy w Tunezji. W Susie urodził się były prezydent Republiki Tunezyjskiej Zin Al-Abidin Ben Ali. Miasto, ze względu na starożytną historię i zabytki, wpisane jest na listę UNESCO.
HistoriaEdytuj
Hadrumetum było jedną z kolonii fenickich założonych w IX w. p.n.e. Znajdowało się ono na północ od Parva i Tapsos oraz na południe od Kartaginy. W 202 p.n.e., podczas drugiej wojny punickiej, była tu baza wojskowa Hannibala. Po trzeciej wojnie punickiej miasto znalazło się w Imperium rzymskim. Po reformie administracji cesarstwa, przeprowadzonej przez Dioklecjana, zostało stolicą prowincji Africa Byzacena.
W IV i V w. stanowiło ważny ośrodek życia chrześcijańskiego. Mnisi z Hadrumetum prowadzili dialog z Augustynem z Hippony w związku z kontrowersją pelagiańską. Wprowadzeni w zamieszanie przez tę doktrynę Pelagiusza w 427 r. przeczytali list Augustyna z Hippony, napisany przed dziewięciu laty do prezbitera Sysktusa i podnieśli kwestię predestynacji. Augustyn, w odpowiedzi na wątpliwości powstałe w klasztorze w Hadrumetum, napisał listy 214[2] i 215, a następnie traktat O łasce i wolnej woli / De gratia et libero arbitrio / (zob. Sprostowania, II,92.66). Mnisi, znając pozycję papieża Bonifacego wobec nauki pelagiańskiej, przyjęli ten tekst – według słów opata Walentyna – jako medicamentum pie curantium cum gratia (lekarstwo pobożnie leczonych przez łaskę; zob. List 216, 2-3; CSEL 58,57)[3].
W V wieku n.e. miasto w wyniku najazdu znalazło się w państwie Wandalów.
Na stanowisku archeologicznym znaleziono tabliczki ołowiane z formułami magicznymi, figurki terakotowe i mozaiki, w tym słynną mozaikę przedstawiającą Wergiliusza (w czasach protektoratu francuskiego przeniesiono ją do muzeum w Bardo).
26 czerwca 2015 r. doszło do zamachu terrorystycznego w ośrodku turystycznym Port El Kantaoui, położonym około 10 kilometrów na północ od miasta Susa. W wyniku ataku śmierć poniosło 39 osób, a 36 zostało rannych[4].
ZabytkiEdytuj
- Wielki meczet - z 851 roku;
- ribat (821 r.)
- medyna – wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO
- Muzeum Archeologiczne, które utworzono w pomieszczeniach wokół dwóch głównych dziedzińców kazby. Zgromadzono tu najlepszą w kraju – po Muzeum Bardo w Tunisie – kolekcję mozaik. Ozdobą zbiorów jest Triumf Bachusa, przedstawiający rzymskiego boga wina powożącego rydwanem na czele parady satyrów oraz liczne sceny połowu ryb. W innych salach umieszczono przedmioty wydobyte z punickiego grobu odkrytego pod muzeum. Pracuje tu na stałe artysta, prezentujący sztukę układania mozaiki, wymagającą niezwykłej cierpliwości i dokładności.
- katakumby, których korytarze z 15 tys. grobów chrześcijan z IV i V w. rozciągają się na długości 5,5 km. Niestety, dla zwiedzających udostępniono jedynie mały odcinek (100 m) katakumb Dobrego Pasterza, które nazwę zawdzięczają odkrytemu w środku napisowi bon pasteur (dobry pasterz). Większość grobów zamurowano, a tylko kilka z nich ma szklaną pokrywę, przez którą można dostrzec ludzkie kości.
GaleriaEdytuj
Miasta partnerskieEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Tunisia – Governorates, Cities and Urban Agglomerations (ang.). W: City Population [on-line]. [dostęp 2017-02-17].
- ↑ Zob. tekst łaciński: Epistola 214. W: augustinus.it/latino/lettere/index2.htm [on-line]. [dostęp 2013-12-30].
- ↑ Por.Bonner, G.: The Pelagian Contorversy: The Course. W: St. Augustine of Hippo. Life and Controversies. Norwich: The Canterbury Press, 1986, s. 312-351. ISBN 0-86078-203-4.
- ↑ Tunisia attack on Sousse beach 'kills 39' (ang.). bbc.com. [dostęp 2015-06-27].