Swetoniusz Paulinus

rzymski dowódca i namiestnik

Swetoniusz Paulinus (Gaius Suetonius Paulinus; żył w I wieku) – rzymski wojskowy za czasów Klaudiusza i Nerona, namiestnik Brytanii.

Swetoniusz Paulinus
Gaius Suetionius Paulinus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

? (I wiek)
przypuszczalnie Pesaro

Data śmierci

? (I wiek)

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia rzymska

Stanowiska

namiestnik Brytanii (59–61)

Główne wojny i bitwy

Zdobycie Anglesey,
Powstanie Boudiki

Rok czterech cesarzy

Kariera

edytuj

W 41 roku prowadził kampanię przeciwko Berberom w Mauretanii. W 42 roku obrany konsulem. Będąc namiestnikiem Brytanii w latach 59-61, powiększył jej obszar do wybrzeży Morza Irlandzkiego. Próbował zdobyć wyspę Mona, gdzie mieściło się centrum druidyzmu, lecz w dalszej likwidacji inteligenckiej kasty druidów przeszkodził mu wybuch rebelii pod wodzą wielkiej celtyckiej królowej Boudiki. Mimo serii klęsk, Swetoniusz zdławił powstanie dzięki jednej bitwie rozegranej w okolicy dzisiejszego Fenny Stratford. Wkrótce po tym został odwołany przez cesarza Nerona, który obawiał się wybuchu nowego powstania spowodowanego surowością Swetoniusza w rozprawie z rebeliantami. W 69 roku Swetoniusz poparł Otona w jego walce o cesarski tron. Brał jeszcze udział w przegranej bitwie pod Bedriacum. Zmarł wkrótce po ułaskawieniu przez Witeliusza.

Bibliografia

edytuj
  • P. Iwaszkiewicz, W. Łoś, M. Stępień, Władcy i wodzowie starożytności – słownik. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne. Warszawa 1998. ISBN 83-02-06971-X