Swietłana Białłozór
Swietłana Białłozór (ur. 28 czerwca 1932 w Wilnie) – polska chemiczka, profesor, specjalizująca się w chemii fizycznej i elektrochemii.
 Prof. Swietłana Białłozór, 2017 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 czerwca 1932 |
| profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia fizyczna i elektrochemia | |
| Alma Mater |
Politechnika Gdańska |
| Doktorat |
27 maja 1963 – nauki chemiczne |
| Habilitacja |
22 marca 1975 |
| Profesura |
21 listopada 1996 |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1956–2002 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Działalność naukowa i zawodowa edytuj
Maturę zdała w 1951 roku w Gorzowie. Ukończyła studia magisterskie na Politechnice Gdańskiej uzyskując dyplom magistra inżyniera w dniu 14 czerwca 1956 roku, stopień doktora nauk chemicznych uzyskała 27 maja 1963 roku. Promotorem jej rozprawy doktorskiej był prof. Tadeusz Pompowski. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskała 22 marca 1975 roku, a tytuł profesora 21 listopada 1996 roku. Zawodowo była związana z Wydziałem Chemicznym Politechniki Gdańskiej w latach 1956–2002. W 2014 roku nadano jej tytuł Profesor Emeritus PG[1].
Wypromowała 5 doktorów. Wśród nich znaleźli się E. Skonecki, Anna Lisowska-Oleksiak (obecnie prof. dr hab.), Marek Lieder (obecnie dr hab. inż.), Tamara Zalewska[2] (obecnie dr hab. inż.) i Aleksandra Kupniewska[2] (obecnie dr inż.).
Przebieg pracy zawodowej[3] edytuj
1956−58 p.o. asystenta, następnie asystent w Kat. Mineralogii i Petrografii;
1958−73 asystent, st. asystent, adiunkt Kat. / Zakł. Chemii Fizycznej;
1973−74 chemik NT w Zakładzie Chemii Fizycznej;
1974−74 adiunkt NB w Zakładzie Chemii Fizycznej;
1980 stanowisko docenta NB w Zakładzie Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych w IChiTN
1983 docent ND w Zakładzie Chemii Ogólnej tegoż Instytutu;
1995 przeniesiona z Katedry Chemii Ogólnej do Katedry Technologii Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych;
1998 przeniesiona do Katedry Technologii Chemicznej;
stanowisko docenta etatowego 1980;
stanowisko profesora PG: 1991−96;
w 2002 roku przeszła na emeryturę.
Ważniejsze funkcje edytuj
Kierownik Studium Podyplomowego Chemii Technicznej dla Nauczycieli.
Odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
Wybrane publikacje edytuj
- A. Lisowska-Oleksiak, S. Białłozór, M. Lieder. A xylene electrolyte modified by trimethylchlorosilane for electrodeposition of aluminium. „J. App. Electrochem.”. 22 (3), s. 235–239, 1992. DOI: 10.1007/BF01030183.
- S. Biallozor, V. Mazim, M. Lieder. The electrodeposition of aluminium from xylene and ether-hydride electrolytes. „J. App. Electrochem.”. 23 (3), s. 253–256, 1993. DOI: 10.1007/BF00241917.
- S. Biallozor, M. Lieder. Study on electrochemical formation of Al-Li alloys in γ-butyrolactone electrolytes. „J. Electrochem. Soc.”. 140 (9), s. 2537–2540, 1993. DOI: 10.1149/1.2220857.
- J. Mindowicz, S. Białłozor, Passivation du plomb et de ses alliages avec l’argent dans les solutions aqueuses de NaCl, „Electrochimica Acta”, 9 (8), s. 1129–1137, DOI: 10.1016/0013-4686(64)80081-5.
Przypisy edytuj
- ↑ Profesor Emeritus PG [online], Politechnika Gdańska [dostęp 2017-09-25] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-05] (pol.).
- ↑ a b Prof. dr hab. inż. Swietłana Białłozór, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-10-09].[martwy link]
- ↑ Noty biograficzne. W: Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945-2017. 2017, s. 64. ISBN 978-83-62984-52-7.
- ↑ Janusz Kapuściak, Marek Haława (red.), Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Tom I A-G, Warszawa: Ośrodek Przetwarzania Informacji, 1998, s. 103, ISBN 83-905295-5-6.
Bibliografia edytuj
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny A-G tom I. Ośrodek Przetwarzania Informacji. ISBN 83-905295-5-6.
- Noty biograficzne. W: Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945-2017. 2017, s. 64. ISBN 978-83-62984-52-7.