Szekel (masa)

Szekel, szekiel (też sykl) – starożytna hebrajska i babilońska jednostka masy i pieniądza odpowiadająca około 11 g. Wiadomo, że stosowano ją w II tysiącleciu p.n.e. Używana jako pieniądz, odpowiadała wartości jednego szekla srebra.

W krainach Mezopotamii jednostki były przeliczane następująco:

talent (30,5 kg srebra) = 60 min (bintu)

mina (505 g srebra) = 60 szekli

szekel (8,41 g srebra) = 24 oboli.

Obol nie był właściwie jednostką masy i był zapożyczony z systemu greckiego, gdzie talent równy był 1000 drachm. Masa talentu była zmienna – w różnych okresach i miejscach ta sama nazwa oznaczała inne masy. Najmniejszą jednostką masy w państwach starożytnego Wschodu było sze i odpowiadała masie jednego ziarna jęczmienia 0,04 grama.

W państwie nowobabilońskim obowiązywały orientacyjnie następujące ceny:

Niewolnik	15 szekli
Wół	30 szekli
Wizyta u lekarza	5 szekli
Dzban wina palmowego	1 szekel
Pensje roczne:
Najwyższy dowódca wojsk	10 min srebra + po 10 szat wysokiej i zwykłej jakości
Najwyższy sędzia	3 miny srebra + po 3 szaty wysokiej i zwykłej jakości
Pisarz	30 szekli
Najemny strażnik	12 szekli
Robotnik niewykwalifikowany	2 szekle

Zobacz też

• szekel

Bibliografia

• Georges Contenau: Życie codzienne w Babilonie i Asyrii. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1963