Sylwin (minerał)

minerał

Sylwinminerał z gromady halogenków. Minerał rozpowszechniony tylko w pewnych rejonach Ziemi.

Sylwin
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

chlorek potasu (KCl)

Twardość w skali Mohsa

2

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

doskonała, zgodna ze ścianami sześcianu

Układ krystalograficzny

regularny

Gęstość minerału

1,9-2,0 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, szara, żółtawa, czerwonawa, niebieska, fioletowa, często bezbarwny

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Sylvin (aka).jpg
Różnobarwne postacie kryształów Sylwinu

Nazwa pochodzi od nazwiska holenderskiego chemika i lekarza Franciscusa Silvusa (François Deleboe) zwanego Sylwiuszem (XVII wiek).

WłaściwościEdytuj

Najczęściej tworzy skupienia ziarniste, igiełkowe, zbite. Kryształy mają postać sześcianów, ośmiościanów bądź ich kombinacji. Często występują zbliźniaczenia. Jest kruchy, przezroczysty, przeświecający, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie, jest higroskopijny. Ma słono-gorzki smak.

WystępowanieEdytuj

Jest minerałem typu ewaporatu; powstaje głównie wskutek odparowywania słonych zbiorników wodnych m.in. mórz, zatok, słonych jezior itp., rzadziej podczas ekshalacji wulkanicznej. Współcześnie powstaje w Morzu Martwym. Współwystępuje z halitem, karnalitem.

Miejsca występowania: Niemcy, Ukraina, Wielka Brytania, Kanada – Saskatchewan, USA – Utah, Teksas, Indie, Włochy – okolice Etny i Wezuwiusza. Duże złoża tej soli znajdują się w Rosji – Ural, Hiszpanii – Cardonie Suria i Francji – Alzacja.

W Polsce występuje na Kujawach w Kłodawie i Inowrocławiu. Obecność stwierdzono w Zatoce Puckiej (w otworach wiertniczych).

ZastosowanieEdytuj

  • surowiec dla przemysłu chemicznego: (do produkcji nawozów sztucznych, materiałów wybuchowych, sztucznych ogni, zapałek, mydła)
  • roztwór zwany solą Sylwiusza był stosowany jako lekarstwo na nadkwasotę
  • ma znaczenie kolekcjonerskie

Zobacz teżEdytuj

BibliografiaEdytuj

  • O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” 1996 r.
  • W. Heflik, L. Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” 1998 r.
  • W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.
  • J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997 r.

Linki zewnętrzneEdytuj