Syrena Rekord

Syrena Elektro
Rok powstania	1906
Założyciel	Juliusz Feigenbaum
Gatunki	muzyka poważna
Kraj pochodzenia	Polska
	Multimedia w Wikimedia Commons

Syrena Elektro – przedsiębiorstwo w Warszawie, największa polska wytwórnia płytowa w czasach II Rzeczypospolitej.

Ten artykuł należy dopracować:

od 2025-04 → usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną,
od 2025-04 → usunąć treści oparte na nierzetelnych źródłach lub podać w przypisach wiarygodne źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Opis

Nazwa Syreny Grand Record w 1908 po rosyjsku

Nazwa Syreny już po polsku, ok. 1925

Nazwa Syrena Elektro ok. 1929

Założycielem przedsiębiorstwa Syrena Grand Rekord (Сирена Грандъ Рекордъ) w 1906^[1] był warszawski kupiec i przemysłowiec Juliusz Feigenbaum. Dyrektorem został Karl Zandahl^[2]. W latach 1911–1912 powstały nowe budynki fabryczne przy ul. Chmielnej 66^[1].

W czasie I wojny światowej większość majątku przedsiębiorstwa została wywieziona pod Moskwę^{[potrzebny przypis]}, gdzie połączyła się z innymi małymi przedsiębiorstwami, takimi jak Metropol-Record czy Zwukopis^[2]^{[niewiarygodne źródło?]}. W 1915 nagrała kilkadziesiąt nowych płyt. Później spółka zawiesiła działalność (do 1921)^[2].

Po powrocie w 1921 do Warszawy Juliusz Feigenbaum, który od 1914 przebywał w Szwajcarii wznowił działalność przedsiębiorstwa. W 1923 ukazał się pierwszy powojenny katalog nagrań. W następnych latach „Syrena” utwierdziła swoją dominującą pozycję na polskim rynku muzycznym^[2].

Od 1929 wprowadzono elektryczny sposób nagrywania; przedsiębiorstwo zmieniło swoją nazwę na „Syrena-Electro”. Na początku lat 30. XX wieku Feigenbaum przeszedł na emeryturę, a jego miejsce zajął Hilary Tempel. Ostatni katalog „Syreny-Electro” ukazał się podczas wakacji 1939.

Po kapitulacji Warszawy wytwórnia została przez Niemców zamknięta a wyposażenie wywiezione jako mienie pożydowskie^[2].

Archiwum nagrań

Część nagrań posiada w swych zbiorach Muzeum Polskie w Ameryce^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Witold Pruss: Rozwój przemysłu warszawskiego 1864–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 221.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Jerzy S. Majewski o wytwórni Syrena Record. Do tego tanga tańczyli wszyscy [online], warszawa.wyborcza.pl, 12 lutego 2017 [dostęp 2021-06-30] .
↑ W MPA przy adapterze. Nagrania wytwórni Syrena Record w kolekcji muzeum | Dziennik Związkowy [online], dziennikzwiazkowy.com [dostęp 2017-11-26] (pol.).

Bibliografia

Tomasz Lerski: Syrena Record – pierwsza polska wytwórnia fonograficzna – Poland's first recording company - 1904-1939. New York, Warszawa: Karin, 2004. ISBN 978-83-917189-0-2.
Władimir Timochow: Rekord "Syreny". Zwukoreżisser, nr 7, 2003.

[Pruss-1] Witold Pruss: Rozwój przemysłu warszawskiego 1864–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 221.

[:0-2] Jerzy S. Majewski o wytwórni Syrena Record. Do tego tanga tańczyli wszyscy [online], warszawa.wyborcza.pl, 12 lutego 2017 [dostęp 2021-06-30] .

[3] W MPA przy adapterze. Nagrania wytwórni Syrena Record w kolekcji muzeum | Dziennik Związkowy [online], dziennikzwiazkowy.com [dostęp 2017-11-26] (pol.).

[1]

[2]

[3]