System żarowy
System żarowy, system ogniowy, gospodarka żarowa, gospodarka łazowa, trzebież żarowa – jeden z pierwszych rolniczych systemów użytkowania roli, wywodzący się z kopieniactwa i stosowany na terenach zalesionych. Polegał na tym, że las wypalano i w jego miejscu uprawiano przy pomocy prymitywnych narzędzi, np. kopaczki, zboża nawet przez kilkanaście lat stosując jednopolówkę, aż do wyczerpania gleby.
Wypalanie lasu – obraz Eero Järnefelt z 1893 roku.
Przykład współczesnego stosowania systemu żarowego w Panamie
Otrzymanie polan przez wypalanie wymagało specjalnego postępowania, tak aby otrzymać polanę tylko na zaplanowanym obszarze i nie doprowadzić do spalenia całego lasu. Wykonywano to metodą cyrhlenia[1].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.