Wikipedia

Sytuacja prawna i społeczna osób LGBT na Jamajce

Jamajka należy do krajów, które zakazują stosunków seksualnych między mężczyznami, ale nie zakazują takich relacji między kobietami[1]. Tożsamość LGBT (społeczność lesbijek, gejów, biseksualistów i osób transpłciowych) jest kryminalizowana na podstawie Kodeksu karnego z czasów kolonialnych Jamajki, który zabrania stosunków między osobami tej samej płci (znanego jako przepis „buggery”), a także na mocy przepisów o przyzwoitości publicznej[2].

Staceyann Chin – jamajska działaczka na rzecz praw osób LGBT.

W 2006 roku magazyn Time nazwał Jamajkę „najbardziej homofobicznym miejscem na Ziemi”. W badaniu przeprowadzonym przez Human Rights Watch w 2013 roku ponad połowa osób LGBT stwierdziła, że padła ofiarą przemocy homofobicznej. Jeszcze bardziej rozpowszechniona jest dyskryminacja bez użycia przemocy, obejmująca zastraszanie i wykluczenie w edukacji, opiece zdrowotnej i społecznościach lokalnych[3].

W 2011 roku do jamajskiej Konstytucji wprowadzono krajową kartę praw (rozdział 3). Karta ta chociaż gwarantuje wszystkim obywatelom liczne prawa obywatelskie i polityczne, to jednak wyraźnie stwierdza, że nie unieważnia przepisów dotyczących przestępstw seksualnych, pornografii ani „tradycyjnej definicji małżeństwa”. Funkcjonalnie oznacza to brak zmiany statusu prawnego „homoseksualistów”[4].

Do poprawy doszło w roku 2013, po dwóch homofobicznych atakach, w tym zabójstwie Dwayne Jonesa, szesnastolatka, który w kobiecych ubraniach brał udział w przyjęciu. Śmierć 16-latka wywołała dyskusję na temat praw osób LGBT w sferze publicznej. W ostatnich latach były minister sprawiedliwości i burmistrz Kingston pozytywnie wypowiadali się na temat grupy LGBT[3].

Silną rolę kulturalną, wpływającą na normy dotyczące płci i seksualności odgrywają na Jamajce Kościoły chrześcijańskie[2]. Według niektórych doniesień Jamajka ma najwięcej kościołów na świecie w przeliczeniu na jednego mieszkańca[5]. Wpływowi przywódcy religijni i polityczni często publicznie wyrażają niechęć do zjawiska LGBT[2]. Mimo nacisków rządu brytyjskiego na zmiany w sposobie traktowania tych osób, Jamajka nie wprowadziła żadnych formalnych zmian[6].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Daniel Ottosson, LGBT world legal wrap up survey [online], International Lesbian and Gay Association, 2006 [dostęp 2020-05-25], str. 4.
  2. ↑ a b c Jamaica [online], Global LGBT Human Rights [dostęp 2020-05-25] (ang.).
  3. ↑ a b Tom Faber, Welcome to Jamaica – no longer ‘the most homophobic place on Earth’, „The Guardian”, 6 grudnia 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-05-25] (ang.).
  4. ↑ BOBBY STEGGERT, A WORLD REPORT ON THE LGBT IMMIGRANT EXPERIENCE [online], UUA.org [dostęp 2020-05-25] (ang.).
  5. ↑ Church in Jamaica lacks influence [online], Jamaica Observer [dostęp 2020-05-25].
  6. ↑ UK to push Jamaica on LGBT rights [online], Jamaica Observer [dostęp 2020-05-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sytuacja_prawna_i_społeczna_osób_LGBT_na_Jamajce&oldid=67573683”