Szablon:Dobry artykuł/archiwum/2014/07

Aktualnie na stronie głównej

Julio Pinedo (ur. 19 lutego 1942 w Mururacie) – boliwijski rolnik, król społeczności afroboliwijskiej od 1992 roku. Potomek niewolników, tradycja ustna przypisuje mu pochodzenie od afrykańskiego księcia sprzedanego w niewolę, następnie zaś sprowadzonego do Mururaty do pracy w posiadłościach Ignacia Pinedo de Mustafy. W 1992 i 2007 roku koronowany był na króla Afroboliwijczyków, a podczas drugiej ceremonii oficjalnie uznany przez władze państwowe. Nie ma władzy politycznej, ale kierowana przezeń instytucja wpisuje się niemniej w złożony proces emancypacji Afroboliwijczyków. Jako król i reprezentant społeczności afroboliwijskiej bywa zapraszany na rozmaite wydarzenia kulturalne czy polityczne. Odwiedzają go niekiedy turyści czy naukowcy różnych specjalizacji. Monarcha posługuje się specjalnie dla niego zaprojektowanym herbem, którego dewiza brzmi prowadzą mnie moi przodkowie. Osobowość króla budzi niekiedy niechęć, zarzuca mu się na przykład, że jest nazbyt skryty. Niektórzy czarnoskórzy mieszkańcy Boliwii mają zaledwie nikłe pojęcie tak o władcy, jak i o kierowanej przezeń instytucji. Czytaj więcej…

Inne Dobre Artykuły • Jak pisać w stylu encyklopedycznym?

Archiwum ekspozycji dobrych artykułów

Archiwum artykułów, które zostały umieszczone na stronie głównej w rubryce Dobry Artykuł.

1 lipca edytuj

Park Narodowy Big Bend – park narodowy położony w USA, w stanie Teksas. Utworzony został w 1944 roku, obejmuje swoją powierzchnią ponad 3242 km² i jest zarządzany przez National Park Service. Nazwa pochodzi od zakola granicznej rzeki Rio Grande, z którego powodu cały rejon nosi nazwę Krainy Wielkiego Zakola. Park ze względu na swe oddalenie (głębokie południe Teksasu) nie należy do często odwiedzanych, a liczba odwiedzających w kolejnych latach XXI wieku zwykle nieznacznie przekraczała 300 tys. osób rocznie, podczas gdy w każdym z pierwszych dziesięciu najpopularniejszych parków przekracza dwa miliony turystów. Park Narodowy Big Bend jest największym obszarem chronionym w Stanach Zjednoczonych i w całości znajduje się na pustyni Chihuahua. Centrum parku zajmują góry Chisos Mountains z najwyższym szczytem Emory Peak (2385 m n.p.m.). Park jest ceniony ze względu na swe unikatowe walory geologiczne, zróżnicowaną roślinność pustynną oraz bogatą faunę. W parku jest więcej gatunków ptaków, nietoperzy oraz kaktusów niż w jakimkolwiek innym parku w Stanach Zjednoczonych.

2 lipca edytuj

Choi Seong Hun – południowokoreański e-sportowiec znany pod pseudonimem Polt, grający w StarCrafta II. Zwycięzca GSL Super Tournament, dwukrotny zwycięzca World Championship Series America. W 2010 roku został zawodnikiem drużyny Prime, w barwach której między innymi doszedł do 1/8 finału w trzecim sezonie 2010 StarCraft II Open, eliminując po drodze Lim Yo Hwana oraz – 8 września 2010 roku – zadebiutował w Global StarCraft II League. Dopiero po zwycięstwie w Super Tournament odnotował pierwszy sukces w Code S. We wrześniu 2011 roku opuścił Prime i dołączył do zespołu Team SCV Life. Przez rok i trzy miesiące w szeregach tej drużyny po raz pierwszy wystąpił w turnieju rozgrywanym poza Koreą i odniósł szereg sukcesów za granicą: pierwsze miejsce w ASUS ROG Winter 2012, drugie miejsce w sztokholmskim DreamHacku i trzecie miejsce w 4. sezonie North American Star League. Choi Seong Hun gra terranami. Jego najmocniejszymi stronami są inteligentna gra, precyzyjna kontrola poszczególnych jednostek, umiejętność zajmowania swoją armią pozycji korzystniejszej niż przeciwnik.

3 lipca edytuj

Himantoglossum cuchnące – gatunek byliny należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Występuje głównie w basenie Morza Śródziemnego, sięgając na północy po Wielką Brytanię i Niemcy, a na wschodzie po Irak. Z powodu zmian klimatycznych powiększa swój zasięg w kierunku północnym. W pierwszej połowie XX wieku gatunek ten był bardzo ekspansywny w Wielkiej Brytanii. Z Europy Środkowej był często jednak mylnie opisywany zamiast Himantoglossum adriaticum. W Polsce dotychczas nie został stwierdzony. Występuje zwykle pojedynczo na murawach kserotermicznych, wydmach i rzadziej na obrzeżach lasów. Nazwę zawdzięcza silnej woni kwiatów przypominającej zapach kozła.

4 lipca edytuj

Albatros żółtodzioby – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny albatrosów. Po raz pierwszy albatrosa żółtodziobego opisał Johann Friedrich Gmelin w 1789 roku. Występuje w południowej części Oceanu Atlantyckiego, między Ameryką Południową a Afryką. Długość ciała wynosi 80 cm. Jasno ubarwiony z ciemnymi skrzydłami. Górna krawędź dzioba, będąca cechą charakterystyczną gatunku jest koloru żółtego. Gatunek wyglądem zbliżony do innych albatrosów z rodzaju Thalassarche. Żywi się głównie głowonogami, rybami i skorupiakami, a także padliną zwierząt morskich i odpadkami z łodzi rybackich. W okresie lęgowym składa jedno jajo w gnieździe naziemnym zbudowanym najczęściej z błota, torfu, piór i roślin. Oboje rodzice wysiadują na zmianę. Młode powracają do kolonii po 5 latach. Gatunek jest zagrożony wyginięciem. Jego liczebność wykazuje znaczny trend spadkowy.

5 lipca edytuj

David Farragut – amerykański oficer marynarki, pierwszy kontradmirał, wiceadmirał i admirał United States Navy. Jeden z najwybitniejszych dowódców Unii w wojnie secesyjnej. W sierpniu 1864 roku Farragut odniósł swe największe zwycięstwo w bitwie w zatoce Mobile. Miasto Mobile było ostatnim (nie zdobytym wówczas) konfederackim portem na południu. Zatoka była gęsto zaminowana, a wąskiego wejścia do portu broniły dwa silne forty. Świadomy zagrożenia, Farragut kazał zastosować zabezpieczenia wcześniej wypróbowane na Missisipi: okręty połączono parami, tak że większe jednostki osłaniały kadłubami słabsze od strony silniejszego fortu Morgan; zdemontowano w nich cały zbędny osprzęt, a nadbudówki osłonięto workami z piaskiem. Większa część flotylli wdarła się do zatoki mimo ognia nieprzyjacielskich baterii i zadała klęskę konfederackiej eskadrze adm. Franklina Buchanana. Farragut został zapamiętany głównie z powodu nieco sparafrazowanego przez potomnych rozkazu, jaki wydał podczas wspomnianej bitwy: Do diabła z minami, cała naprzód!

6 lipca edytuj

Umundurowanie funkcjonariuszy Straży Granicznej III RP – jednolity strój przeznaczony dla funkcjonariuszy Straży Granicznej. W roku 2002 weszło w życie rozporządzenie dotyczące umundurowania Straży Granicznej. Rozporządzenie określiło dokładne wzory i normy oznak, emblematów i umundurowania, a także zasady ich noszenia przez funkcjonariuszy Straży Granicznej. Ubiór służbowy noszono podczas wykonywania obowiązków służbowych, chyba że z charakteru obowiązków wynikała konieczność występowania w innych typach mundurów. W roku 2011 minister spraw wewnętrznych i administracji wydał nowe rozporządzenie w sprawie umundurowania Straży Granicznej zastępujące dotychczasowe przepisy. Nowe rozporządzenie nie wprowadziło wielu zmian. Do najważniejszych zmian należy zaliczyć: wprowadzenie w miejsce kurtki polowej kurtki ubrania na złą pogodę, wykonanej z tkaniny goretexowej oraz wprowadzenie nowego wzoru swetra z napisem „STRAŻ GRANICZNA”.

7 lipca edytuj

Cerkiew św. Dymitra w Żerczycach – prawosławna cerkiew w Żerczycach. Należy do parafii pod tym samym wezwaniem. Brakuje źródeł pozwalających na ustalenie dokładnej daty powstania parafii i pierwszej cerkwi prawosławnej w Żerczycach. Chociaż miejscowa tradycja mówi nawet o jej powstaniu w 1001 roku, pierwsza wzmianka w dokumentach o świątyni pochodzi dopiero z 1583 roku. W XVII wieku cerkiew w Żerczycach przyjęła unię. W 1662 roku w miejscowości zbudowano nową świątynię, gdyż starszy obiekt sakralny został zniszczony podczas działań wojennych. Obecnie istniejąca cerkiew powstała po II wojnie światowej. Cerkiew w Żerczycach jest ośrodkiem kultu uznawanej za cudotwórczą kopii Tichwińskiej Ikony Matki Bożej, która według miejscowej legendy pochodziła z Wilna. Oryginał wizerunku uległ zniszczeniu w pożarze w 1944 roku, w czasie odbudowy cerkwi zastąpiono go kopią.

8 lipca edytuj

GAZ-31029 Wołga – samochód osobowy klasy średniej-wyższej produkowany przez rosyjską firmę GAZ w latach 1992-1997. Produkowany jako 4-drzwiowy sedan oraz 5-drzwiowe kombi. Następca modelu GAZ-24-10 Wołga. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów. Samochód został zastąpiony przez model 3110 Wołga. Wprowadzenie samochodu do produkcji w 1992 roku zbiegło się w czasie z rozpadem ZSRR. Umożliwiło to zniesienie dotychczasowej gospodarki centralnie planowanej i przejście na zasady gospodarki rynkowej oraz wolną sprzedaż samochodów, które wcześniej były dobrem reglamentowanym. Mimo dostępności nowocześniejszych samochodów importowanych, popyt na nową wersję Wołgi okazał się bardzo duży, dzięki stosunkowo atrakcyjnej cenie oraz renomie, jaką cieszyła się Wołga w czasach ZSRR. Model ten umożliwił przetrwanie zakładom GAZ przez pierwszą połowę lat 90. Do zakończenia produkcji w 1997 roku wyprodukowano 521 650 samochodów GAZ-31029, w zdecydowanej większości z nadwoziem sedan.

9 lipca edytuj

Worms – komputerowa strategiczna gra turowa, wyprodukowana przez brytyjskie studio Team17 i wydana w 1995 roku przez Ocean Software. Gra była debiutanckim projektem komercyjnym brytyjskiego programisty Andy'ego Davidsona, początkowo opublikowanym na komputerach Amiga, a później skonwertowanym na inne platformy. W Worms gracz przejmuje kontrolę nad drużyną składającą się najwyżej z czterech dżdżownic, której zadaniem jest pokonanie drużyny przeciwnika poprzez likwidację jego robaków. Walka toczy się na losowo generowanym terenie przy użyciu licznych rodzajów broni. Rozgrywka jest ograniczona turami, podczas których dżdżownice mogą się swobodnie przemieszczać po planszy. Recenzenci docenili zróżnicowanie rodzajów terenu i broni, kładąc nacisk na możliwość opracowywania przez gracza różnych taktyk umożliwiających zwycięstwo. Doceniony został też pomysł autora, oryginalny w czasach wysokobudżetowych superprodukcji. Worms okazała się przebojem studia Team17, rozpoczynając serię gier komputerowych o tym samym tytule.

10 lipca edytuj

Hel – stacja kolejowa w Helu znajdująca się przy ulicy Dworcowej w północnej części miasta. W 1921 roku rozpoczęto budowę linii kolejowej na Półwyspie Helskim. Stacja w mieście Hel powstała w 1922 roku. Linia została częściowo wybudowana na drodze kołowej, co spowodowało tymczasowe odcięcie Helu od sieci drogowej. Dopiero w 1923 roku koleje ostatecznie odbudowały zniszczoną drogę. Pod koniec lat 30. XX wieku na Hel zaczęły docierać pociągi dalekobieżne z Warszawy oraz południa Polski. Rozbudowa kolei spowodowała rozwój gospodarczy Półwyspu Helskiego powodując, że dotychczas rybackie wioski przeistaczały się w kurorty, oblegane latem przez turystów. Budynek dworca jest wielobryłowy. Został wykonany z muru pruskiego. Stacja ma dwa perony posiadające łącznie 3 krawędzie peronowe. Obecnie, ze względu na duży ruch turystyczny w okresie wakacji letnich, rozkład jazdy wykazuje znaczne różnice sezonowe.

11 lipca edytuj

Załęże – dzielnica Katowic, położona nad Rawą w północno-zachodniej części miasta, w centralnej części konurbacji górnośląskiej. Głównym ciągiem komunikacyjnym dzielnicy jest ulica Gliwicka. Załęże jest jedną z najstarszych dzielnic Katowic, bowiem początki osadnictwa w tym miejscu sięgają XIII wieku. Do końca XVIII wieku gmina miała charakter rolniczy, kiedy to zaczęło rozwijać się górnictwo węgla kamiennego oraz hutnictwo żelaza i cynku, co umożliwiło szybki wzrost liczby ludności. Od 1924 roku Załęże stało się dzielnicą Katowic. Po upadku głównych zakładów przemysłowych na początku XXI wieku, Załęże stało się ośrodkiem usługowo-mieszkalnym. Zabudowę Załęża w dużej mierze stanowią kamienice i familoki. Do wyróżniających się obiektów architektonicznych w Załężu należą neogotycki kościół św. Józefa oraz Pałac w Załężu, będący pozostałością dawnego folwarku. Pod koniec 2007 roku dzielnica liczyła 11 569 mieszkańców.

12 lipca edytuj

Chrétien de Troyes – średniowieczny poeta francuski. Autor romansów rycerskich opartych na legendach arturiańskich. Informacje dotyczące biografii poety są bardzo skromne. Wiadomo, że tworzył pomiędzy 1160 a 1190 rokiem, najpierw na dworze Marii, hrabiny Szampanii w Troyes, a następnie na dworze Filipa, hrabiego Flandrii. Swoje utwory podpisywał imieniem Crestïens. Zachowało się pięć romansów rycerskich Chrétiena de Troyes podejmujących wątki arturiańskie: Erek i Enida, Cligès, Lancelot, Iwajn oraz Percewal. Jego romanse były już od początku XIII wieku powszechnie tłumaczone i adaptowane. Własne źródła inspiracji Chrétiena nie są znane. Był jednym z pierwszych pisarzy opisujących historię Graala, poświęcił tej tematyce romans Percewal. Opracowując wszystkie trzy wielkie gałęzie tematyki bretońskiej, na blisko trzy wieki narzucił ją nie tylko literaturze francuskiej, ale i europejskiej, a pośrednio wpłynął też na twórczość późniejszych wieków. Ślady jego wpływu można odnaleźć m.in. u Williama Szekspira oraz Pierre'a Corneille'a.

13 lipca edytuj

Pentekostalizm w Brazylii – społeczność wyznawców Kościołów zielonoświątkowych w Brazylii ma krótką historię sięgającą początku XX wieku, ale już w końcu XX wieku stała się w tym kraju głównym nurtem protestanckim. Zielonoświątkowcy nie utworzyli jednego kościoła, który skupiałby wszystkich wyznawców, lecz szereg denominacji, wśród których wyróżniają się: Zbory Boże, Kongregacja Chrześcijan, Kościół Poczwórnej Ewangelii, „Brazylia dla Chrystusa”, „Bóg jest Miłością”, Uniwersalny Kościół Królestwa Bożego i Kościół Nowe Życie. Zachodzą pomiędzy nimi drobne różnice doktrynalne, organizacyjne, działalność zwrócona jest do różnych grup społecznych, bądź realizują swoje cele przy pomocy innych metod. Szereg innych zielonoświątkowych denominacji powstało głównie na skutek podziałów wewnętrznych w wyżej wymienionych wiodących denominacjach. Socjologowie zauważają, że owe podziały są przyczyną konkurencyjności pentekostalizmu dla tradycyjnych kościołów. Liczba wszystkich zielonoświątkowców w Brazylii przekracza 25 milionów.

14 lipca edytuj

Krążowniki liniowe typu Renown – seria dwóch brytyjskich krążowników liniowych, noszących nazwy Renown oraz Repulse, wybudowanych dla Royal Navy w czasie I wojny światowej, pozostających w służbie w okresie międzywojennym i uczestniczących w działaniach II wojny światowej. Wybudowane w latach 1915–1916 z inspiracji admirała Johna Fishera, zostały zaprojektowane według jego wskazań przez Głównego Konstruktora Admiralicji, sir Eustace'a d'Eyncourta. Obie jednostki weszły do służby wkrótce po bitwie jutlandzkiej, która obnażyła braki konstrukcyjne tej klasy okrętów. Podczas I wojny światowej jedynie Repulse miał okazję do starcia z przeciwnikiem, podczas II bitwy koło Helgolandu. W okresie dwudziestolecia międzywojennego obie jednostki były poddawane wielu modyfikacjom, co przyniosło im żartobliwe nazwy Repair i Refit (Naprawa i Przeróbka). Oba okręty wzięły czynny udział w działaniach morskich II wojny światowej. Repulse został zatopiony przez japońskie samoloty bombowo-torpedowe w bitwie pod Kuantanem, natomiast Renown po zakończeniu wojny został przesunięty do rezerwy. W 1948 roku sprzedano go na złom.

15 lipca edytuj

Parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Gdańsku – rzymskokatolicka parafia w dekanacie Gdańsk - Siedlce, w archidiecezji gdańskiej. Erygowana została 15 lipca 2002 roku przez ówczesnego arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego. Parafia powstała wskutek wydzielenia części terytorium gdańskich parafii - św. Maksymiliana Kolbe na Suchaninie i Chrystusa Króla. 12 czerwca 2000 roku z polecenia arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego na osiedlu Suchanino w Gdańsku zaczęto formować nowy ośrodek duszpasterski. Do czasu wybudowania kościoła rolę świątyni parafialnej spełniała kaplica. W 2007 roku, została zakupiona działka od skarbu państwa pod budowę domu parafialnego i kościoła. W maju 2010 roku rozpoczęła się budowa świątyni. 29 września 2013 roku, w 140-lecie urodzin Teresy od Dzieciątka Jezus, ksiądz arcybiskup Sławoj Leszek Głódź wmurował kamień węgielny poświęcony w 1986 roku przez Jana Pawła II w Watykanie.

16 lipca edytuj

Pachycefalozaur – rodzaj grubogłowego dinozaura żyjącego w późnej kredzie (dokładniej w mastrychcie) w dzisiejszej Ameryce Północnej. Jego pozostałości znaleziono w Montanie, Dakocie Południowej i Wyoming. Należał do ostatnich nieptasich dinozaurów sprzed wymierania kredowego. Zsynonimizowano z nim inny rodzaj z zachodniej Ameryki Północnej zwany wcześniej Tylosteus. Jak inne dinozaury grubogłowe, Pachycefalozaur był roślinożercą lub wszystkożercą. Jest znany z pojedynczej czaszki i kilku niezwykle grubych jej sklepień. Dinozaur ten poruszał się na dwóch tylnych kończynach, znacznie dłuższych od krótkich przednich. Jako największy z pachycefalozaurów osiągał 4,5 metra długości, a jego maksymalna masa szacowana jest na 450 kg. Solidna czaszka tego i spokrewnionych rodzajów przyczyniła się do powstania teorii, według której pachycefalozaury używały swych głów w międzyosobniczych walkach w obrębie gatunku. W ostatnich latach jest ona coraz bardziej kwestionowana.

17 lipca edytuj

Więźniowie wyobraźni – specjalny odcinek pełnometrażowy serialu animowanego Dom dla zmyślonych przyjaciół pani Foster. Główną bohaterką odcinka jest Franka, która trafia do ogromnego, tajemniczego świata. Jest tam traktowana jak księżniczka, lecz nie wolno jej opuścić owego świata. Bloo, Maks, Koko, Eduardo i Chudy odbywają podróż przez tę krainę w celu jej uratowania, napotykając na swej drodze różne niebezpieczeństwa i wyzwania. Więźniów wyobraźni, napisanych przez Lauren Faust i Tima McKeona, wyreżyserowali Rob Renzetti i twórca serii, Craig McCracken. Odcinek po raz pierwszy został wyemitowany 27 listopada 2008 roku, podczas Święta Dziękczynienia, na kanale Cartoon Network. Przyjęto go z uznaniem i uhonorowano go nagrodą Emmy dla najlepszego telewizyjnego filmu animowanego.

18 lipca edytuj

Jan Železný – czeski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem, który w pierwszych latach kariery startował w barwach Czechosłowacji. Jego oboje rodzice byli w młodości czynnymi lekkoatletami i uprawiali rzut oszczepem. W rzucie oszczepem zaczął startować w 1982 roku, a jego trenerem był ojciec. Rok 1986 był pierwszym w seniorskiej karierze zawodnika – w Bratysławie zdobył pierwsze mistrzostwo Czechosłowacji. Železný jest trzykrotnym złotym medalistą igrzysk olimpijskich oraz jednokrotnym srebrnym. Mistrz świata z 1993, 1995 i 2001 roku oraz brązowy medalista z 1987 i 1999 roku – osiągnięcia te czynią go najbardziej utytułowanym w swojej konkurencji w historii światowego czempionatu. Železný pięć razy poprawiał rekord świata – jest aktualnym rekordzistą globu w rzucie oszczepem z wynikiem 98,48 m. Powszechnie uważany jest za najbardziej znamienitego zawodnika w historii rzutu oszczepem.

19 lipca edytuj

Tekst Apokalipsy św. Jana – miał inną historię niż pozostałe księgi Nowego Testamentu i nie odzwierciedla tych samych tradycji tekstualnych. Ponieważ liczba rękopisów Apokalipsy jest mniejsza niż pozostałych ksiąg Nowego Testamentu, jej treść jest pod względem naukowym najlepiej opracowana, spośród wszystkich ksiąg Nowego Testamentu. Grecki tekst Apokalipsy odzwierciedla historię tej księgi i jej znaczenie w Kościele greckim. Długo wątpiono w jej kanoniczność, przez co nie była używana w liturgii i żaden z wielkich egzegetów wschodniego chrześcijaństwa jej nie komentował. Na ogólną liczbę około 5700 rękopisów Nowego Testamentu 287 reprezentuje Apokalipsę, co oznacza, że jest reprezentowana zaledwie przez 6,6% rękopisów. Apokalipsy nie zawiera bardzo ważny rękopis Nowego Testamentu – Kodeks Watykański. Księga ta niemal nie występuje w rękopisach pochodzących z wieków od VI do IX, w ogóle nie występuje w greckich lekcjonarzach, ponieważ w Kościele bizantyjskim nie czytano Apokalipsy w liturgii.

20 lipca edytuj

Stanisław Gustaw Jaster – harcerz, więzień i uciekinier z obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, żołnierz Armii Krajowej. Po ucieczce z obozu wstąpił w szeregi Organizacji Specjalnych Akcji Bojowych („Osa”-„Kosa”) i uczestniczył w wielu akcjach bojowych oddziału. W związku ze sprawą rozbicia przez Gestapo oddziału specjalnego AK „Osa”-„Kosa” został wyrokiem Polskiego Państwa Podziemnego skazany na śmierć i stracony. Zwrócono uwagę, że nie pojawił się w kościele św. Aleksandra na ślubie, podczas którego Gestapo aresztowało żołnierzy oddziału, mimo iż był na niego zaproszony. Podejrzenia zamieniły się w pewność, gdy miesiąc później, po aresztowaniu przez Gestapo, lekko ranny niespodziewanie powrócił do kolegów. Zdaniem wielu historyków i kombatantów był jednak niewinny, a jego śmierć stanowiła rezultat tragicznej pomyłki. Kwestia domniemanej zdrady Jastera nie została dotąd jednoznacznie wyjaśniona.

21 lipca edytuj

Park pałacowy w Podolu Małym – park pałacowy we wsi Podole Małe w województwie pomorskim. Kompleks położony jest w otulinie Parku Krajobrazowego Dolina Słupi. Obszar parku w głównej mierze ukształtowany został w okresie plejstoceńskim, w wyniku akumulacji materiału skalnego niesionego przez lądolód. Park powstał w II połowie XIX wieku. Urządzony został w stylu krajobrazowym przy dworze należącym do rodu von Zitzewitz. Obiekt w 1997 roku wpisany został do rejestru zabytków nieruchomych. W drzewostanie dominują buki zwyczajne i dęby szypułkowe. Bogato reprezentowana jest również roślinność pochodzenia obcego, jak świerk serbski czy choina kanadyjska. W parku występują także rzadkie gatunki zwierząt, m.in.: ropucha szara, traszka zwyczajna czy ryjówka malutka. W obrębie kompleksu położony jest staw leśny o powierzchni około 2,7 ha. Stanowi on naturalne siedlisko łabędzia niemego. W parku znajduje się cmentarz ewangelicki.

22 lipca edytuj

The Elder Scrolls IV: Shivering Isles – największe oficjalne rozszerzenie do komputerowej gry fabularnej The Elder Scrolls IV: Oblivion. Dodatek został zapowiedziany 18 stycznia 2007 roku na platformy Xbox 360 i Microsoft Windows. Ogłoszono wtedy, że będzie dystrybuowany drogą cyfrową przez Xbox Live Marketplace i Steam. Za jego produkcję odpowiedzialne było studio Bethesda Softworks, które wydało grę wspólnie z 2K Games. Dodatek został wydany w marcu 2007 roku. Akcja Shivering Isles (ang. Drżące Wyspy) rozgrywa się na tytułowych wyspach rządzonych przez deadrycznego księcia obłędu Sheogoratha. Gracz zostaje pomocnikiem Sheogoratha i wspólnie z nim próbuje pokonać deadrycznego księcia ładu Jyggalaga. W ten sposób zapobiega planom zniszczenia wysp. Shivering Isles został dobrze odebrany w mediach zajmujących się grami komputerowymi. Dodatek zdobył nagrodę „Best RPG” na 2008 Game of the Year Awards przyznawaną przez Game Industry News.

23 lipca edytuj

Jacek Woroniecki – polski duchowny katolicki, dominikanin, Sługa Boży Kościoła katolickiego. W 1905 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie, gdzie w marcu 1906 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Franciszka Jaczewskiego. W czasie wojny polsko–bolszewickiej był kapelanem lotnym Wojska Polskiego. Wieloletni wykładowca akademicki, rektor KUL w latach 1922–1924, profesor Angelicum, założyciel Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi, którego celem w zamyśle o. Woronieckiego miało być ewangelizowanie ludności rosyjskiej na terenach, gdzie silne wpływy miał ateistyczny komunizm sowiecki. W 1933 roku we Lwowie objął kierownictwo nad dominikańskim studium filozoficzno-teologicznym, wykładał teologię moralną, patrologię i historię Kościoła. Zmarł 18 maja 1949 roku wskutek ciężkiego ataku serca. W grudniu 2004 roku został zainicjowany proces beatyfikacyjny o. Woronieckiego.

24 lipca edytuj

Egzekucja w lesie Brzask – masowa egzekucja obywateli polskich przeprowadzona przez okupantów niemieckich w dniu 29 czerwca 1940 roku w lesie Brzask nieopodal Skarżyska-Kamiennej. Podczas trwającej cały dzień masakry funkcjonariusze SS i policji niemieckiej rozstrzelali ok. 760 osób. W gronie zamordowanych znaleźli się m.in. członkowie polskich organizacji podziemnych oraz przedstawiciele elity społecznej i intelektualnej z terenów przedwojennego województwa kieleckiego, aresztowani w ramach tzw. Akcji AB. Zbrodnia na Brzasku była największą egzekucją przeprowadzoną na Kielecczyźnie w okresie okupacji niemieckiej. Odpowiedzialność za działania prowadzone wiosną i latem 1940 roku przez niemiecki aparat bezpieczeństwa w dystrykcie radomskim – a więc również za egzekucję w lesie Brzask – spada w pierwszym rzędzie na ówczesnego gubernatora dystryktu, Karla Lascha, oraz ówczesnego Dowódcę SS i Policji w dystrykcie radomskim – SS-Oberführera Fritza Katzmanna.

25 lipca edytuj

Tomasz Byrt – polski skoczek narciarski. Trzykrotnie zdobywał tytuł nieoficjalnego mistrza świata dzieci, tyle samo razy zwyciężając w klasyfikacji generalnej krajowego cyklu Lotos Cup. W sezonie 2007/2008 po raz pierwszy powołano go do młodzieżowej reprezentacji kraju. W styczniu 2011 roku zadebiutował w zawodach Pucharu Świata w Zakopanem i w jednym z rozegranym tam konkursów zdobył dwa punkty za 29. miejsce. 12 marca tamtego roku stanął na podium w drużynowym konkursie PŚ w Lahti. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Oslo, gdzie zajął ostatnie miejsce w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. W następnym sezonie nie punktował w Pucharze Świata, stanął jednak na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego w Erzurum. W tej samej miejscowości zdobył później srebrny medal w drużynowym konkursie Mistrzostw Świata Juniorów. Na początku sezonu letniego 2012 został odsunięty z kadry ze względów dyscyplinarnych i od tamtego czasu nie startował w poważnych zawodach międzynarodowych.

26 lipca edytuj

ORP Myśliwy – kuter patrolowy typu Motor Launch z okresu I wojny światowej oraz dwudziestolecia międzywojennego. Wybudowany na zamówienie marynarki brytyjskiej, jednak nie ustalono, w jakiej flocie służył. Zakupiony został w 1921 roku przez polską Marynarkę Wojenną. Po przeprowadzonym remoncie został przydzielony dowódcy Lotnictwa Morskiego. Do jego zadań należało ubezpieczanie startów i wodowań wodnosamolotów. Drewniany kadłub Myśliwego miał całkowitą długość 24,6 metra, szerokość 3,9 metra, a jego zanurzenie wynosiło 1,6 metra. W 1922 roku został okrętem flagowym dowódcy Floty, kmdr. Jerzego Świrskiego. Ze względu na problemy z silnikami większość służby spędził w porcie wojennym w Pucku. Został wycofany ze służby w 1925 roku. W tym samym roku rozpoczęto rozbiórkę kutra. Nie wiadomo, co stało się z wycofaną jednostką. Według jednej z relacji okręt kupili Finowie, według innej kadłub rozebrano na opał.

27 lipca edytuj

Cerkiew Świętych Niewiast Niosących Wonności w Lublinie – prawosławna cerkiew cmentarna. Należy do parafii katedralnej Przemienienia Pańskiego w Lublinie. Cerkiew została ufundowana przez Andrieja Diejkuna, prezesa lubelskiej izby skarbowej. Była wznoszona w latach 1902−1903, jej poświęcenie miało miejsce w sierpniu 1903 roku. Od początku swojego funkcjonowania jest to cerkiew cmentarna, służąca uroczystościom pogrzebowym i nabożeństwom w intencji zmarłych. Świątynia reprezentuje styl bizantyjsko-rosyjski w wariancie moskiewsko-jarosławskim. Jest to budowla pięciokopułowa, z dzwonnicą położoną nad przedsionkiem, trójdzielna i dwupoziomowa. Nabożeństwa odprawiane są w jej części górnej, gdzie znajduje się ołtarz oraz jednorzędowy ikonostas. W krypcie na dolnym poziomie pochowany jest fundator świątyni wraz z żoną. W 1984 roku, cerkiew została wpisana do rejestru zabytków.

28 lipca edytuj

Uganda na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 – reprezentacja Ugandy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Los Angeles liczyła 26 zawodników - 24 mężczyzn i 2 kobiety, którzy startowali w pięciu dyscyplinach. Nie zdobyli oni żadnego medalu. Chorążym reprezentacji była lekkoatletka Ruth Kyalisima, specjalizująca się w biegach płotkarskich. Nie można jednoznacznie ustalić najmłodszego i najstarszego reprezentanta, ponieważ data urodzenia dwóch kolarzy jest nieznana. 22 zawodników debiutowało na igrzyskach. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 5. pozycja ex aequo (porażka w ćwierćfinale), jaką Dodovic Owiny i Charles Lubulwa zajęli w boksie. Przed startem w Los Angeles, Ugandyjczycy mieli na koncie 5 medali olimpijskich. Był to siódmy start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich.

29 lipca edytuj

Siarhiej Pielasa – białoruski dziennikarz pracujący w Polsce, sekretarz prasowy, prowadzący i redaktor wielu programów i filmów dokumentalnych nadającej z Polski białoruskojęzycznej stacji telewizyjnej Biełsat TV. Pełnił funkcję sekretarza prasowego stacji. W 2011 roku był redaktorem prowadzącym w sekretariacie programowym stacji. Zawodowo interesuje się bezpieczeństwem międzynarodowym, problematyką wojskową i historią. Poświęca uwagę stosunkom białorusko-polskim. Zdaniem Siarhieja Pielasy Białoruś pod rządami Alaksandra Łukaszenki nie jest państwem demokratycznym. Występują na niej problemy z wolnością obywatelską, a także z białoruską kulturą i językiem, który został odsunięty w bardzo wąskie getto. Według niego w społeczeństwie białoruskim ukształtowała się tożsamość państwowa, należy jednak walczyć o umacnianie tożsamości narodowej Białorusinów oraz wolności obywatelskiej. Białoruś powinna odzyskać osiągnięcia lat. 90., integrować się ze strukturami europejskimi, budować demokrację i praworządność, a także stworzyć samorząd, który zdaniem Pielasy praktycznie nie istnieje.

30 lipca edytuj

Amoniusz, syn Hermiasza – filozof, komentator Arystotelesa. Amoniusz był uczniem Proklosa w Atenach. Pod koniec V wieku przejął kierownictwo filozoficznej szkoły aleksandryjskiej, gdzie jego uczniami byli Damascjusz, Symplicjusz, Asklepiusz, Olimpiodor Młodszy oraz Jan Filopon. Z prac Amoniusza zachował się komentarz do Arystotelesowego O interpretacji oraz do Isagogi Porfiriusza. W formie notatek z wykładów sporządzonych przez studentów istnieją komentarze do Kategorii i Analityk Pierwszych. Zachował się także fragment komentarza do Platońskiego Fedona, w którym broni Platona przed zarzutem sceptycyzmu, i do Arystotelesowego O niebie, w którym wywodzi, że Arystoteles czyni Boga nie tylko przyczyną celową, ale i sprawczą świata. Richard Sorabji sugeruje, że Amoniusz mógł wyciszyć w swojej szkole wątki związane z teurgią i rytuałem pogańskim, aby nie wchodzić w konflikt z chrześcijaństwem i móc kontynuować działalność szkoły. Nie można też wykluczyć, choć brak na to dowodów, że nawrócił się na chrześcijaństwo. Data jego śmierci nie jest znana.

31 lipca edytuj

Codex Seidelianus I – grecki rękopis Nowego Testamentu z tekstem czterech Ewangelii, pisany uncjałą na pergaminie. Paleograficznie datowany jest na IX wiek. Nazwa pochodzi od odkrywcy – Andreasa Erasmusa Seidela. Nazywany też bywa Codex Wolfii A, od jego drugiego właściciela. Inna jego nazwa to Codex Harleianus. Tekst rękopisu reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną, jest nisko oceniany przez krytyków tekstu i w rezultacie rzadko cytowany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Tekst stosuje przydechy i akcenty, jednak często w sposób nieregularny. Nagłówki są dekorowane, podobnie jak inicjały na początku Ewangelii. Tekst ewangeliczny dzielony jest według dwóch systemów, według dłuższych jednostek, κεφαλαια (rozdziały) oraz według krótkich Sekcji Ammoniusza. Kodeks jest przechowywany w British Library w Londynie, ale połowa jednej jego karty przechowywana jest w Trinity College w Cambridge.