Szaflary

wieś w województwie małopolskim

Szaflarywieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Szaflary.

Artykuł

49°25′24″N 20°01′37″E

- błąd

39 m

WD

49°25'59.9"N, 20°1'59.9"E, 49°25'35.58"N, 20°1'37.67"E

- błąd

14 m

Odległość

1272 m

Szaflary
wieś
Ilustracja
Rynek i kościół w Szaflarach
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

nowotarski

Gmina

Szaflary

Liczba ludności (2011)

3400[1]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-424[2]

Tablice rejestracyjne

KNT

SIMC

0466550

Położenie na mapie gminy Szaflary
Mapa konturowa gminy Szaflary, po prawej znajduje się punkt z opisem „Szaflary”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Szaflary”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Szaflary”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Szaflary”
Ziemia49°25′24″N 20°01′37″E/49,423333 20,026944

Wieś królewska, położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należała do tenuty nowotarskiej[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Szaflary.

PołożenieEdytuj

Położona jest na pograniczu dwóch regionów geograficznych: Kotlina Nowotarska i Pogórze Bukowińskie, pod względem historyczno-etnograficznym należy do Podhala[4].

Przez miejscowość przechodzi łącząca Kraków z Zakopanem droga krajowa nr 47, będąca częścią Zakopianki.

Części wsiEdytuj

Integralne części wsi Szaflary[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
1050170 Krótkie Pole część wsi
1050201 Osiedle Cygańskie część wsi
1050218 Palenice część wsi
1050224 Podlubelki część wsi
1050253 Tewikiel część wsi
1050260 Zawodzie część wsi

HistoriaEdytuj

Osobny artykuł: Zamek w Szaflarach.

W roku 1350 w Szaflarach powstała parafia św. Andrzeja Apostoła. Siedzibą parafii jest kościół św. Andrzeja Apostoła pochodzący z początku XIX wieku[7]. W średniowieczu na terenie miejscowości znajdował się zamek, obecnie nieistniejący.

W Szaflarach urodził się Jakub Kazimierz Rubinkowski (1668–1749), rajca toruński i pisarz polski epoki saskiej. Ludwik Zejszner w XIX wieku tak opisywał majątek szaflarski należący do Uznańskich: jest to dwór murowany, jak i liczne domostwa folwarczne, obwiedzione przy tym białym murem wśród grup bujnych drzew, które niemało uroku dodają tej pięknej siedzibie [...] W miejscu zamku stoi teraz altana murowana [...] Ale najwspanialszy jest widok na Tatry. Z kolei Michał Bałucki, opisując wycieczkę tatrzańską w 1859 napisał o Szaflarach, że jest to jedna z najmniej wdzięcznych wiosek podhalańskich. Okolica skąpa w lasy, chaty ścieśnione i gęsto zbudowane, rzadko gdzie ocienione drzewkiem. Dwór sam w szczerym polu kawałek od lasu ponuro wygląda[8].

W latach 1969–1990 działała tutaj największa w Polsce wytwórnia nart Polsport Szaflary[9].

Kąpieliska geotermalneEdytuj

W 2008 roku otwarto kompleks basenów (otwartych i krytych) „Termy Szaflary” o powierzchni 970 m² zasilanych wodą termalną z miejscowego odwiertu. A w 2014 otwarto kąpielisko termalne z leczniczą wodą siarkową „Gorący Potok[10].

Ludzie związani z SzaflaramiEdytuj

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. Wieś Szaflary w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2019-02-25] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1226 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 97.
  4. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  6. GUS. Rejestr TERYT.
  7. Historia Parafii. Parafia w Szaflarach. [dostęp 2014-10-08].
  8. Opr. Roman Hennel, Tatrami urzeczeni, SiT, Warszawa, 1979, s. 34, 41.
  9. Dr Leon Rak: Zarys ewolucji sprzętu narciarskiego.
  10. Baseny termalne w Polsce | Termy | Ranking, infobasen.pl [dostęp 2017-02-20].

Linki zewnętrzneEdytuj