Szalwa Cereteli

funkcjonariusz NKWD

Szalwa Otari dze Cereteli (gruz. შალვა ოთარის ძე წერეთელი; ros. Шалва Отарович Церетели, Szałwa Otarowicz Cereteli; ur. 1894 w Saczchere, zm. 15 listopada 1955 w Tbilisi) – funkcjonariusz NKWD, generał porucznik, I zastępca ludowego komisarza bezpieczeństwa państwowego Gruzińskiej SRR (1941-1943), zastępca ministra bezpieczeństwa państwowego Gruzińskiej SRR (1948-1949 i 1953).

Szalwa Cereteli
Data i miejsce urodzenia

1894
Saczchere

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1955
Tbilisi

Pierwszy zastępca Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych Gruzińskiej SRR
Okres

od 15/24 sierpnia 1941
do 18 maja 1943

Przynależność polityczna

KPZR

Poprzednik

Nikołaj Ruchadze

Następca

Aleksandr Koczławaszwili

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Życiorys edytuj

1914 wcielony do rosyjskiej armii, 1915 wzięty do austriackiej niewoli, od grudnia 1915 do marca 1916 chorąży w Gruzińskim Legionie w Samsunie. Od 1920 funkcjonariusz Czeki w anektowanej przez Rosję sowiecką Gruzji, następnie w OGPU i NKWD. Od 1918 funkcjonariusz NKWD RFSRR w Moskwie, 1939 szef Wojsk Pogranicznych Zakaukazia. Od 15 sierpnia 1941 do maja 1943 I zastępca ludowego komisarza bezpieczeństwa państwowego Gruzińskiej SRR w stopniu starszego majora, a od 14 lutego 1943 komisarza bezpieczeństwa państwowego III rangi. Od 25 czerwca 1948 do 17 października 1949 zastępca ministra bezpieczeństwa państwowego Gruzińskiej SRR w stopniu generała porucznika (ponownie na tym stanowisku od 27 maja do 15 lipca 1953), równocześnie dowódca Wojsk Pogranicznych Okręgu Gruzińskiego. Współpracownik Ławrientija Berii. W 1939 wraz z Lwem Włodzimirskim, Wieniaminem Gulstem i Aleksandrem Mironowem brał udział w zamordowaniu byłego przedstawiciela pełnomocnego ZSRR w Chinach, kombriga Iwana Bowkun-Ługańca i jego żony. W sierpniu 1953 zwolniony z MWD ZSRR ze względu na nieprzydatność do służby, 13 września 1953 aresztowany, 19 września 1955 skazany przez Izbę Wojskową Sądu Najwyższego ZSRR w Tbilisi na karę śmierci, następnie rozstrzelany. Nie został zrehabilitowany.

Bibliografia edytuj