Szarota błotna

gatunek rośliny

Szarota błotna (Gnaphalium uliginosum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie i na znacznej części Azji, rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza tym obszarem swojego rodzimego występowania[3]. W Polsce jest dość pospolity na całym obszarze.

Szarota błotna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

szarota

Gatunek

szarota błotna

Nazwa systematyczna
Gnaphalium uliginosum L.
Sp. pl. 2:856. 1753
Synonimy
  • Filaginella uliginosa (L.) Opiz.

Morfologia[4][5] edytuj

 
Pokrój
 
Koszyczki
Pokrój
Krzaczkowaty. Roślina osiąga wysokość 5-20 cm. Cała roślina jest silnie wełnistofilcowata.
Łodyga
Wzniesiona, rozgałęziająca się przy samej nasadzie.
Liście
Ulistnienie skrętoległe. Liście podługowate, zwężone u nasady.
Kwiaty
W drobnych koszyczkach skupionych w liczne główki otoczone liśćmi i zebrane w nibygrona. Kwiaty żółtawobiałe, bardzo drobne, wszystkie rurkowate; wewnętrzne w koszyczku są obupłciowe, zewnętrzne to kwiaty słupkowe. Listki okrywy koszyczków są brunatne i biało obrzeżone.
Owoc
Gładka lub krótko owłosiona niełupka.

Biologia i ekologia edytuj

Roślina jednoroczna. Lubi siedliska wilgotne: brzegi rzek, bagniste łąki, wilgotne pola i ugory (chwast). W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Cyperetalia fusci[6]. Kwitnie od czerwca do października. Kwiaty przedprątne, zapylane przez błonkówki[7].

Zastosowania edytuj

Była dawniej używana jako roślina lecznicza. Jej ziele Herba Gnaphalis uliginosi zawierające karoten, fitosterole i olejki eteryczne stosowano jako środek obniżający ciśnienie krwi[4].

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-27].
  4. a b Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
  5. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  6. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  7. Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.