Szary Zamek w Szczecinie

kamienica w Szczecinie

Szary Zamek (niem. Graues Schloß) – kamienica w Szczecinie, która znajdowała się na narożniku dzisiejszego placu Żołnierza Polskiego i alei Niepodległości, na północno-zachodnim obrzeżu osiedla Stare Miasto, w dzielnicy Śródmieście. Zniszczona podczas II wojny światowej.

Szary Zamek
Graues Schloß
Ilustracja
Königsplatz, widok w kierunku Teatru Miejskiego, po prawej Szary Zamek
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Miejscowość

Szczecin

Typ budynku

kamienica

Kondygnacje

4

Rozpoczęcie budowy

1904

Ukończenie budowy

1905

Zniszczono

5/6 stycznia 1944

Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie
Mapa konturowa Starego Miasta w Szczecinie, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Szary Zamek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Szary Zamek”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szary Zamek”
Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Szary Zamek”
Ziemia53°25′41,81″N 14°33′10,26″E/53,428280 14,552850
Wieżowce w miejscu Szarego Zamku

Historia edytuj

Szary Zamek wzniesiono w latach 1904–1905[1][2] na miejscu dwupiętrowych zabudowań koszar, istniejących w latach 1729–1903[3]. Na parterze mieściły się punkty handlowe oraz restauracje i kawiarnie. W hełmie wieńczącym narożnik znajdował się taras widokowy.

Kamienica została zbombardowana podczas nalotu na Szczecin brytyjskich sił Royal Air Force 5/6 stycznia 1944[4][3]. Z powodu znacznych zniszczeń budynek rozebrano jeszcze przed zakończeniem II wojny światowej. Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku na miejscu Szarego Zamku powstały dwa bliźniacze wieżowce według projektu Aliny Bursze, Teodora Bursze, Stanisława Płoskiego i Romana Szymborskiego[5].

Opis edytuj

Kamienica była obiektem czterokondygnacyjnym, narożnym. Fasada od strony placu Żołnierza Polskiego była sześcioosiowa, przy czym dwie środkowe osie znajdowały się w ryzalicie zwieńczonym trójkątnym szczytem ze sterczynami. Do obu stron ryzalitu przylegały balkony. Narożniki budynku miały formę kanciastych wież pokrytych hełmami z iglicami. Fasady bocznych skrzydeł budynku były 8-osiowe. Trzy skrajne osie pierwszego i drugiego piętra obydwu bocznych skrzydeł umiejscowiono w wykuszach. Budynek był pokryty dachem mansardowym, który nad frontem budynku zaakcentowano wieżą z dwuczęściowym hełmem przedzielonym przezroczem[6].

Przypisy edytuj

  1. 1904 – Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica.pl [online], pomeranica.pl [dostęp 2020-12-28].
  2. 1905 – Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica.pl [online], pomeranica.pl [dostęp 2020-12-28].
  3. a b Roman Czejarek, Szczecin, którego nie ma = Stettin, das es nicht mehr gibt, wyd. 1, Łódź: Księży Młyn, s. 164, ISBN 978-83-7729-339-3, OCLC 992532859 [dostęp 2020-12-28].
  4. 1944 – Encyklopedia Pomorza Zachodniego – pomeranica.pl [online], pomeranica.pl [dostęp 2020-12-28].
  5. To miało być szczecińskie „city”. Jest architektoniczny chaos. Co się wkrótce zmieni? [online], wszczecinie.pl [dostęp 2020-12-28] (pol.).
  6. Szczecin – Żołnierza Polskiego 1 – stare zdjęcia, mapa [online], fotopolska.eu [dostęp 2020-12-28].

Linki zewnętrzne edytuj