Wikipedia

Szczawik rożkowaty

Szczawik rożkowaty (Oxalis corniculata L.) – gatunek rośliny z rodziny szczawikowatych (Oxalidaceae). Występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Przypisuje mu się pochodzenie z regionu Morza Śródziemnego[4] lub z tropików Azji, Australii i zachodniej Oceanii[5]. W całej Europie rozpowszechnił się między XVI i XIX wiekiem, z powodu mimowolnego rozprzestrzeniania nasion wraz z ziemią roślin ogrodowych. W Polsce ma status epekofita. W uprawach jest uciążliwym i coraz częściej spotykanym chwastem[4]. Rośliny z różnych obszarów (np. Australii i Azji Południowo-Wschodniej oraz z Ameryki Południowej i Środkowej), różniące się kariotypem i nieznacznie pod względem morfologicznym, bywają wyróżniane czasem jako odrębne gatunki[6].

Szczawik rożkowaty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

szczawikowce

Rodzina

szczawikowate

Rodzaj

szczawik

Gatunek

szczawik rożkowaty

Nazwa systematyczna
Oxalis corniculata L.
Sp. Pl. 435 1753[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Morfologia edytuj

 
Pokrój bordowo zabarwionej i płożącej odmiany repens
Pokrój
Roślina jednoroczna lub krótko żyjąca zielna bylina[4][7]. Osiąga zwykle do 10 cm wysokości, rzadko wyższa, o pędach płożących się, pokładających[6], czasem podnoszących się[6]. Pędy korzenią się w węzłach[8][6], są w różnym stopniu owłosione[7][6]. Korzeń palowy, u starszych roślin drewniejący[7].
Łodyga
Z nasady rośliny wyrasta od 2 do 8 zielnych, pokładających się zwykle łodyg[6].
Liście
Skrętoległe (czasem skupione i wówczas zdają się być okółkowe[7]), długoogonkowe (ogonek długości 1–8, rzadko do 13 cm długości[7]), z przylistkami długości do 2 mm, przyrośniętymi do nasady ogonka[7][6]. Blaszka liściowa trójlistkowa, o średnicy od kilku mm do 2,5 cm, naga lub w różnym stopniu owłosiona, zielona lub często też bordowo nabiegła[7]. Listki odwrotnie sercowate, wcięte na szczycie do 1/4 lub nawet do połowy[4][8].
Kwiaty
Kwiaty promieniste o symetrii 5-krotnej. Zebrane po 1–5 w baldachowate kwiatostany o szypule zwykle dłuższej od ogonków liściowych[7]. Osiąga do 3–9 cm długości[6]. Szypułki kwiatowe osiągają 5–10 mm długości i u ich nasady wyrasta drobna, równowąska przysadka o długości do 2 mm[7]. Szypułki i lancetowate podkwiatki są owłosione[4]. Działki kielicha podługowato jajowate do lancetowatych, owłosione[4], osiągają do 5 mm długości i 2 mm szerokości[7]. Płatki korony żółte, drobno żyłkowane[4] o długości do 8 mm[6][7]. Pręciki po 5 w dwóch okółkach. Zalążnia zwieńczona 5 długimi szyjkami. Na ich szczycie gwiazdkowate znamiona[4].
Owoce
Wydłużone, 5-kanciaste, owłosione torebki osiągające 1,2–1,5 cm długości[8][4]. Torebka jest 5-komorowa i w każdej z komór zawiera po 5–14 nasion. Nasiona jajowate o długości do 1,5 mm i szerokości do 1 mm, brązowe do brązowoczerwonych[7].
  •  
    Łodyga z uszkowatymi przylistkami
  •  
    Kwiat
  •  
    Liść
  •  
    Owoc
Gatunki podobne
Od szczawika żółtego różni się obecnością przylistków i brakiem zgrubiałych kolanek u nasady szypuł kwiatowych i owocowych. Posiadający także te cechy szczawik Dillena odróżnia się z kolei wzniesionym lub pokładającym się pokrojem, naprzeciwległym lub okółkowym ułożeniem liści, płytszym wcięciem na szczycie listków (do 1/6 ich długości), krótszymi podkwiatkami (ok. 1 mm) i większymi torebkami (15–25 mm długości)[8].

Biologia i ekologia edytuj

Liczba chromosomów 2n = 24, 36, 42, 44, 48[6].

Szczawik rożkowaty kwitnie i owocuje od lutego do października[7], w Europie Środkowej od czerwca do października[8].

W naturze rośnie na górskich stokach, w lasach i nad rzekami[7]. Pospolicie występuje na siedliskach antropogenicznych: na trawnikach, polach, w ogrodach, szklarniach i parkach, na przydrożach i nieużytkach ruderalnych[8][6][4].

Jest żywicielem pośrednim Puccinia sorghi wywołującej rdzę kukurydzy. Na liściach czasami pasożytują Erysiphe russellii, Leveillula oxalidicola i Golovinomyces orontii powodujące mączniaka prawdziwego[9].

Znaczenie ekonomiczne edytuj

Gatunek jest uciążliwym chwastem upraw, zwłaszcza szklarniowych. Jest trudny do zwalczenia za pomocą środków ochrony roślin, a usuwanie mechaniczne jest czasochłonne i nierzadko mało skuteczne z powodu łatwo korzeniących się i trudnych do usunięcia w całości pędów. Problemem w zwalczaniu gatunku w uprawach jest też jego szybki rozwój – zakwitnąć może już w cztery tygodnie po kiełkowaniu z nasiona. Roślina jest też gospodarzem dla patogennych grzybów z rodzaju Puccinia, zarażających gatunki uprawiane (m.in. kukurydzę, sorgo)[5].

Szczawik rożkowaty jest w całości rośliną jadalną, jednak ze względu na zawartość kwasu szczawiowego należy spożywać go ostrożnie, w niewielkich ilościach. Roślina bywa też wykorzystywana jako lecznicza[5].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-07-12] (ang.).
  3. ↑ a b Oxalis stricta L.. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2017-07-10].
  4. ↑ a b c d e f g h i j Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2011, s. 112. ISBN 978-83-7073-514-2.
  5. ↑ a b c L. Lovett Doust, A. MacKinnon, J. Lovett Doustt. Biology of Canadian weeds. 71. Oxalis stricta L., O. corniculata L., O. dillenii Jacq. ssp. dillenii and O. dillenii Jacq. ssp. filipes (Small) Eiten. „Can. J. Plant Sci.”, s. 691-709, 1985. 
  6. ↑ a b c d e f g h i j k Oxalis corniculata Linnaeus. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2017-07-12].
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Oxalis corniculata Linnaeus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2017-07-12].
  8. ↑ a b c d e f Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, s. 282. ISBN 83-01-14342-8.
  9. ↑ Plant parasites of Europe. [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szczawik_rożkowaty&oldid=72987680”