Szkoła Uzbrojenia - szkoła Wojska Polskiego kształcąca personel służby uzbrojenia.

Szkoła Uzbrojenia
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1939

Tradycje
Nadanie sztandaru

Szkoła Zbrojmistrzów

Kontynuacja

Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia im. gen. Józefa Bema

Dowódcy
Ostatni

płk Karol Błaszkowicz

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Warszawa

Rodzaj wojsk

służba uzbrojenia

Podległość

Departament Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych

Historia szkoły edytuj

Centralna Szkoła Zbrojmistrzów mieściła się w garnizonie Warszawa. Razem z Centralną Szkołą Gazową została zakwalifikowana jako centralny zakład służby uzbrojenia typu III. Komendant szkoły, w stosunku do podległego personelu i słuchaczy (frekwentantów) posiadał uprawnienia dyscyplinarne dowódcy batalionu. Szkoła szkoliła zbrojmistrzów w systemie kursowym w czterech specjalnościach: rusznikarskim, puszkarskim, pirotechnicznym i składmistrzów.

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” Szkoła Uzbrojenia w Warszawie była jednostką, która w przypadku mobilizacji pozostawała na etacie pokojowym. W czasie wojny kadra szkoły należała, pod względem ewidencyjnym i uzupełnień, do Ośrodka Zapasowego Służby Uzbrojenia w Pomiechówku[1]. Zaopatrywanie szkoły w czasie wojny należało do organów kwatermistrzowskich Okręgu Korpusu Nr I[2].

Kultywowanie tradycji edytuj

Z dniem 11 września 2003 roku Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia im. gen. Józefa Bema w Toruniu przyjęło dziedzictwo tradycji między innymi:

  • Centralnej Szkoły Rusznikarskiej (1918-1921),
  • Centralnej Szkoły Puszkarskiej (1920-1921),
  • Centralnej Szkoły Zbrojmistrzów-Pirotechników (1920-1921),
  • Centralnej Szkoły Składmistrzów (1920-1921),
  • Centralnej Szkoły Zbrojmistrzów (1921-1939)[3].

Kadra szkoły edytuj

Komendanci
  • kpt. / mjr Bolesław Miś (1919 – 1921)
  • ppłk / płk uzbr. Kazimierz Podwysocki (1923 - 14 II 1929 → dyspozycja szefa Dep. Uzbr. MSWojsk.[4])
  • płk uzbr. inż. Aleksander Wieleżyński (6 VII 1929[5] - 26 III 1931 → dyspozycja szefa Dep. Uzbr. MSWojsk.[6])
  • płk uzbr. Mikołaj Gomólicki (26 III 1931 - 31 III 1933 → stan spoczynku)
  • ppłk / płk uzbr. Karol Błaszkowicz (31 III 1933[7] - IX 1939 → naczelny szef służby uzbrojenia)
Oficerowie
  • mjr / ppłk uzbr. Adolf Jan Łazor – dyrektor nauk (6 VII 1929 - 1939)
  • kpt. uzbr. Benedykt Holzer - wykładowca (od 6 VII 1929[8])
Kadra szkoły w latach 1923-1924
  • ppłk uzbr. Kazimierz Podwysocki - komendant
  • mjr Tadeusz Paweł Narbutt - wykładowca († 1940 Katyń)
  • mjr Mikołaj Osiński - wykładowca i kwatermistrz (do X 1931[9])
  • kpt. Piotr Sapiecha - wykładowca
  • kpt. Karol Ławacz - wykładowca
  • por./kpt. Stefan Orlewicz - wykładowca
  • por. Walery Bagiński - wykładowca (do 1923)
  • por. Mikołaj Tarnowski - wykładowca (od 1924)
  • por. Władysław Witold Godlewski - wykładowca († 1940 Charków)
  • por. Henryk Pasternak - wykładowca (od 1924)
  • por. Wincenty Komorowski - wykładowca (od 1924)
  • por. Wincenty Stanisław Szlagiewicz - oficer ordynansowy
Obsada personalna szkoły w marcu 1939[10]
  • komendant - płk uzbr. Karol Błaszkowicz
  • I zastępca komendanta - mjr inż. Marian Szczepan Mikołajski
  • adiutant - por. uzbr. Rudolf Więckowski †1940 Katyń
  • zastępca komendanta ds gospodarczych - mjr Józef Drzewiecki †1940 Charków
  • oficer żywnościowy - por. adm. (piech.) Marian Ludwik Buszek
  • oficer gospodarczy - kpt. int. Antoni II Wróblewski †1940 Katyń
  • dowódca kompanii szkolnej pirotechników i wykładowca - mjr uzbr. inż. Józef Ciosański †1940 Katyń
  • instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Zygmunt Skibiński †1940 Charków[11]
  • kierownik laboratorium pirotechnicznego – kpt. uzbr. Jan Romuald Ruśkiewicz
  • kierownik warsztatu rozbrajania amunicji – kpt. uzbr. Jan Tymoteusz Weiss
  • dowódca kompanii szkolnej sprzętu przeciwgazowego i wykładowca - mjr uzbr. Julian Szutkowski †1940 Charków[12]
  • instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Kazimierz Wójcikowski
  • kierownik warsztatu sprzętu pgaz – kpt. uzbr. Wacław Józef Szczurek
  • dowódca kompanii szkolnej puszkarzy i wykładowca – kpt. uzbr. Tadeusz Kujawa
  • instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Henryk Kalinowski
  • instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Władysław Kruk †1940 Charków[13]
  • instruktor kompanii i wykładowca – por. uzbr. Zbigniew Ludwik Sowiński
  • kierownik warsztatu puszkarskiego – kpt. uzbr. Jan Papierski
  • dowódca kompanii szkolnej rusznikarzy – kpt. uzbr. Wacław Michał Orzechowski
  • wykładowca – kpt. uzbr. Władysław Romańczyk
  • instruktor kompanii i wykładowca – kpt. uzbr. Władysław V Nowakowski
  • instruktor kompanii i wykładowca – por. uzbr. Władysław Bohdanowicz
  • instruktor kompanii i wykładowca – por. uzbr. Władysław Bukowski
  • kierownik warsztatu rusznikarskiego – kpt. uzbr. Eugeniusz Mikołaj Burakowski

Przypisy edytuj

  1. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 790.
  2. Zarzycki 1995 ↓, s. 230.
  3. Decyzja Nr 241/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 sierpnia 2003 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, nadania imienia patrona oraz ustanowienia dorocznego Święta Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu (Dz. Urz. MON z dnia 12 września 2003 r. Nr 13, poz. 151).
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 72, 83 płk uzbr. Kazimierz Podwysocki z dniem 30 czerwca 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 112.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 87.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 205.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 323.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 489.
  11. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 488.
  12. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 543.
  13. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 265.

Bibliografia edytuj

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Stanisław Rutkowski: Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
  • Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.
  • Almanach oficerski na rok 1923/24. Dział III Organizacja Wojska Polskiego, zeszyt 2, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923