Szymon Bogumił Zug

architekt pochodzenia saskiego działający w Polsce

Szymon Bogumił Zug (niem. Simon Gottlieb Zug; ur. 20 lutego[b] 1733 w Merseburgu, zm. 11 sierpnia 1807 w Warszawie[1]) – pochodzący z Niemiec architekt działający w Polsce, przedstawiciel klasycyzmu.

Szymon Bogumił Zug
Ilustracja
Szymon Bogumił Zug na srebrnym
medalu z 1781
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1733[a]
Merseburg

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1807
Warszawa

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

klasycyzm

Ważne dzieła

kościół Świętej Trójcy w Warszawie

ŻyciorysEdytuj

Od 1752 pracował w Saskim Urzędzie Budowy w Dreźnie, od 1756 w Saskim Urzędzie Budowlanym w Warszawie[2].

Projektant wielu klasycystycznych budowli w Polsce, tworzył w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku. W krajobrazowych założeniach ogrodowych reprezentował nurt preromantyczny. Sprawował opiekę architektoniczną nad Arsenałem warszawskim. Jego założenia ogrodowe to obok Arkadii Młociny (od ok. 1760), Solec (1772), Powązki (ok. 1772), Mokotów (ok. 1775), park na Książęcem (ok. 1776) i na Górze (ok. 1779)[1]. W tych ogrodach wzniósł szereg pawilonów.

Został nobilitowany w 1768 przez Stanisława Augusta Poniatowskiego[1]. Był wolnomularzem[3].

Po III rozbiorze Polski i zajęciu Warszawy przez Prusaków, nowe władze powierzyły mu nadzór architektoniczny nad Zamkiem Królewskim[4].

Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[5] (aleja 5, grób 19)[6]. Pierwotny nagrobek Zuga nie zachował się[7]. W setną rocznicę śmierci (1907) staraniem parafian został ufundowany nowy w postaci żeliwnego krzyża stojącego na cokole z piaskowca[7].

Ważniejsze praceEdytuj

UpamiętnienieEdytuj

  • W 1928 jego imieniem nazwano ulicę na warszawskich Bielanach[9].

GaleriaEdytuj

UwagiEdytuj

  1. Na nagrobku widnieje data 20 listopada. Te datę podaje także: Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 346
  2. Na nagrobku widnieje data 20 listopada. Te datę podaje także: Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 346

PrzypisyEdytuj

  1. a b c Wielka Encyklopedia PWN. Tom. 30. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 448. ISBN 83-01-14365-7.
  2. Elżbieta Charazińska: Ogród Saski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 47. ISBN 83-01-00061-9.
  3. Ludwik Hass: Sekta farmazonii warszawskiej : pierwsze stulecie wolnomularstwa w Warszawie (1721–18121). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1980, s. 164. ISBN 83-06-00239-3.
  4. Bożena Wierzbicka: Gmachy i wnętrza sejmowe w Polsce. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998, s. 121. ISBN 83-7059-285-6.
  5. a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1023. ISBN 83-01-08836-2.
  6. śp. Szymon Bogumił Zug
  7. a b Andrzej Cereniewicz: Cmentarze ewangelickie w Warszawie. Przewodnik praktyczny. Warszawa: Wydawnictwo FotoArtPrint, 2011, s. 22. ISBN 978-83-931773-3-2.
  8. Pałac w Jabłonnie. XVIII-wieczny zespół pałacowo-parkowy. palacjablonna.pl. [dostęp 2021-04-25].
  9. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 354. ISBN 83-86619-97X.

Linki zewnętrzneEdytuj