Szymon Dutkiewicz
Szymon Dutkiewicz (ur. 1802 w Czerńcu lub Kraśniku, zm. 9 listopada 1877 w Krakowie) – polski nauczyciel i kolekcjoner.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
| Alma Mater |
Uczył się w szkole prowadzonej przez cystersów w Koprzywnicy i liceum św. Anny w Krakowie, gdzie w 1822 r. zdał maturę, a następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był prywatnym nauczycielem w domach Tarnowskich i Szembeków, później prowadził internat i zakład naukowy dla chłopców przy ul. Kanoniczej w Krakowie.
Dutkiewicz utrzymywał żywe kontakty z krakowskim środowiskiem naukowym, a zwłaszcza z biskupem Ludwikiem Łętowskim i Wincentym Polem. Zbierał dokumenty i rękopisy. Przy współpracy Jana Wojnarowskiego i Franciszka Piekosińskiego tworzył dokumentację zabytków znajdujących się w krakowskich kościołach[1]; część zebranego materiału wydał w 1872 r. pt. Zbiór pomników i napisowych nagrobków w główniejszych kościołach krakowskich[2]. Na potrzeby wydawnictwa dzieł Długosza Dutkiewicz przepisał z rękopisu Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[3], co nadwyrężyło jego zdrowie, doprowadzając kilka lat później do śmierci[4]. Zmarł bezpotomnie, a większość jego spuścizny trafiła do Biblioteki Jagiellońskiej. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 14).
W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie zachował się portret Dutkiewicza z ok. 1835 roku autorstwa Jana Nepomucena Głowackiego[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Por. „Czas”, 1872, nr 132, s. 1-2.
- ↑ Szymon Dutkiewicz, Zbiór pomników i napisowych nagrobków w główniejszych kościołach krakowskich, wyd. 1872 [online], polona.pl [dostęp 2020-11-03].
- ↑ Jak podano w sprawozdaniu z wydawnictwa dzieł Długosza, Na mozolnie i pilnie wykonaną edycyę nie mało złożyło się trudu. Najpierw p. Szymon Dutkiewicz odpisał kodex cały; do czego posłużyły mu transumpta sporządzone w pierwszej połowie XVIIgo wieku przez kapitulnych notaryuszów, Jakóba Ptaszyńskiego i Łukasza Groblickiego, plebanów bieżanowskich, a mające nadaną sobie przez konstytucye urzędową wiarogodność („Gazeta Warszawska”, 1865, nr 58, s. 3).
- ↑ „Czas”, 1877, nr 256, s. 3.
- ↑ Muzeum Narodowe w Krakowie, nr inw. MNK II-a-52 (Halina Blak, Barbara Małkiewicz, Elżbieta Wojtałowa, Nowoczesne malarstwo polskie. Katalog zbiorów MNK, cz. 1: Malarstwo polskie XIX wieku, pod red. Zofii Gołubiew, Kraków 2002, s. 89).
Bibliografia edytuj
- Wanda Żurecka-Górecka, Dutkiewicz Szymon [w:] Polski słownik biograficzny, t. 6, Kraków 1946, s. 16-17.