Szymon Ligarzewski
Szymon Ligarzewski (ur. 8 września 1974 w Bydgoszczy) – polski piłkarz ręczny, były reprezentant Polski, grający na pozycji bramkarza[1].
| |||
| Data i miejsce urodzenia | 8 września 1974 Bydgoszcz, Polska | ||
| Wzrost | 187 cm | ||
| Pozycja | Bramkarz | ||
| Informacje klubowe | |||
| Klub | Stralsunder HV | ||
| Numer w klubie | 1 | ||
Kariera zawodniczaEdytuj
Zaczął grać w piłkę ręczną w wieku 11 lat pod okiem trenera Andrzeja Kaczorowskiego. W 1993 zdobył w barwach AZS Bydgoszcz Mistrzostwo Polski juniorów[2]. W 1993 został zawodnikiem beniaminka Ekstraklasy Gwardii Koszalin[3]. Po sezonie przeniósł się do Śląska Wrocław, gdzie trenerem był Jerzy Klempel. W 1995 i 1996 zdobył z wrocławską drużyną brązowe medale mistrzostw Polski. W 1997 wywalczył ze Śląskiem mistrzostwo Polski. W finale jego drużyna pokonała Wisłę Płock. W ostatniej akcji tego meczu Artur Niedzielski rzucił specjalnie koło głowy Ligarzewskiemu. Ten uderzył go w twarz, za co dostał czerwoną kartkę i karę zawieszenia w kolejnych meczach[4]. W 1998 zdobył ze Śląskiem wicemistrzostwo Polski. W tym samym roku podpisał kontrakt z niemieckim klubem VFL Fredenbeck[5]. Kilka razy został wybrany do zespołu gwiazd 2.Bundesligi. W 2004 został zawodnikiem Zagłębia Lubin, zdobywając kolejno srebrny (2005), brązowy (2006) i złoty (2007) medal mistrzostw Polski. W finale rozgrywek sezonu 2006/2007 jego zespół rywalizował z faworyzowaną Wisłą Płock. Po dwóch dogrywkach wynik był remisowy. W rozgrywce rzutów karnych obronił rzuty Marka Witkowskiego i Tomasza Palucha czym przyczynił się do pierwszego w historii klubu tytułu mistrzowskiego[6]. Kolejne dwa sezony (2007/2008 i 2008/2009) występował w drużynie MKS Piotrkowianin Focus Park Kiper Piotrków Trybunalski. W sezonie 2009/2010 reprezentował barwy AZS Bydgoszcz[7]. Od 2010 był zawodnikiem Pogoni Szczecin[8]. Awansował z tym zespołem do ekstraklasy w sezonie 2011/2012. Ze szczecińskiego klubu odszedł w 2013 (nie przedłużono z nim kontraktu)[9]. Na początku sezonu 2013/2014 występował w AZS UKW Bydgoszcz, ale pod koniec 2013 zakończył karierę. Wznowił ją w 2015 w niemieckiej drużynie Stralsunder HV.[10]W 2018 roku zakończył karierę sportową.
W reprezentacji Polski wystąpił w ok. 30 spotkaniach.
Życie prywatneEdytuj
Żonaty, ma dwójkę dzieci. Jeden z synów (Kacper) gra również w piłkę ręczną na pozycji bramkarza[11].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Szymon Ligarzewski - Piłka ręczna - handballnews.pl, www.handballnews.pl [dostęp 2018-01-19].
- ↑ Henryk Krajewski, Nad Brdą mieliśmy mistrza Polski, „expressbydgoski.pl” [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Piłka ręczna: Pięć dekad Gwardii Koszalin, „plus.gk24.pl”, 17 października 2016 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Kisiel: Nasza nieskuteczność i dobra gra bramkarza, „Sport.pl” [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Jörg Potreck, Der VfL Fredenbeck - Handball 3. Liga, www.vfl-fredenbeck.de [dostęp 2018-01-19] (niem.).
- ↑ Historia, Zagłębie Lubin [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Ligarzewski wraca do Bydgoszczy - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 lutego 2009 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, AZS UKW Bydgoszcz bez Szymona Ligarzewskiego - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 czerwca 2010 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Szymon Ligarzewski: Chcę jeszcze grać - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 maja 2013 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Niemcy: Adam Świątek dołączył do Aleksandra Kokoszki i Szymona Ligarzewskiego - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 29 maja 2015 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, 13 zawodników zdało testy do SMS-u ZPRP Gdańsk. Wybrzeże zdominowało nabór - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-01-19] (pol.).