Szymon Rundstein (ur. 24 listopada 1876 w Warszawie, zm. w sierpniu 1942 w obozie zagłady w Treblince)[1]polski prawnik, adwokat, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Berlińskiego i profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego. Wysoki urzędnik Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Szymon Rundstein
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1876
Warszawa

Data i miejsce śmierci

sierpień 1942
obóz zagłady w Treblince

Zawód, zajęcie

prawnik, adwokat, profesor

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Syn Markusa Rundsteina, ławnika Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy[1] i Amelii z Wyszogrodów[2]. Urodził się w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. W latach 1894–1898 odbył studia na Wydziale Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył je z najwyższym wyróżnieniem. Następnie studiował na uniwersytecie w Heidelbergu. Uzyskał stopień naukowy doktora i został zatrudniony w Katedrze Prawa Cywilnego Uniwersytetu Berlińskiego. W 1906 powrócił do Warszawy. Został adwokatem. Podczas I wojny światowej był referentem Sądu Głównego[1].

W 1913 był wraz z Karolem Lutostańskim, Stanisławem Posnerem i Zygmuntem Nagórskim współzałożycielem czasopisma „Themis Polska” (latach 1913–1915 pełnił funkcję jego redaktora naczelnego)[1].

Był syjonistą oraz działaczem na rzecz niepodległości Polski. W październiku 1917 został zatrudniony w Departamencie Politycznym Tymczasowej Rady Stanu. Od 1918 do 1926 w charakterze radcy był naczelnikiem Wydziału Prawnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Był negocjatorem polskim w rokowaniach z innymi państwami (należał do grupy negocjacyjnej przy Traktacie Wersalskim i Traktacie Ryskim). Po 1926 działał jako „kontraktowy iuris consultus”[1]

W latach 1923–1939 był członkiem Komisji do Stopniowej Kodyfikacji Prawa Międzynarodowego Ligi Narodów[3].

Od 1927 był profesorem prawa międzynarodowego w Wolnej Wszechnicy Polskiej i kierownikiem Katedry Prawa Międzynarodowego. W 1928 prowadził wykłady w Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze[1].

Działał w Towarzystwie Prawniczym w Warszawie, Towarzystwie Naukowym Warszawskim oraz w Polskim Oddziale Towarzystwa Prawa Międzynarodowego. Publikował w „Gazecie Sądowej Warszawskiej”, „Orzecznictwie Sądów Polskich”, „Palestrze”, „Przeglądzie Prawa Handlowego”[1].

Po napaści w 1939 Niemiec na Polskę zrezygnował z wyjazdu za granicę (miał zaproszenie z uczelni brytyjskich i szwajcarskich). Po zburzeniu jego mieszkania w Warszawie przy ul. Tłomackie 6 w toku oblężenia stolicy we wrześniu 1939 znajdował się pod opieką dr. Stanisława Bukowieckiego. Wraz z rodziną został jednak przesiedlony do getta warszawskiego. W sierpniu 1942 został z bliskimi wywieziony do obozu zagłady w Treblice, gdzie zmarł[1].

2 maja 1922 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Znaczenie edytuj

W biogramie autorstwa Krzysztofa Pola zamieszonym w internetowym Leksykonie prawników polskich tak opisano jego dokonania: „W dziejach polskiej myśli prawniczej XIX i XX w. trudno znaleźć bardziej wszechstronnego uczonego niż Szymon Rundstein. Należał on bowiem do najwybitniejszych prawników europejskich i dogmatyków prawa w Polsce, a jego bogaty dorobek naukowy stawiano na równi z dorobkiem takich uczonych jak: L. Petrażycki, W. L. Jaworski, F. Zoll (mł.) czy S. Wróblewski. Potrafił przy tym zadziwiająco łączyć rozległą wiedzę uczonego z umiejętnościami prawnika-praktyka: adwokata-cywilisty, wybitnego znawcy i negocjatora traktatów międzynarodowych, kodyfikatora i legislatora w Lidze Narodów i Akademii Prawa Międzynarodowego oraz sędziego Stałego Trybunału Arbitrażu w Hadze.”[2]

Wybrane publikacje edytuj

  • Wykładnia prawa i orzecznictwo (1916)
  • Idea prawa narodów (1917)[5]
  • Zasady teorii prawa (1924)[6]
  • Arbitrage international en matière privée (1928)
  • W poszukiwaniu prawa cywilnego (1939)[3][7]

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Rundstein Szymon. sztetl.org.pl. [dostęp 2019-01-22].
  2. a b Szymon Rundstein. rp.pl, 11 sierpnia 2000. [dostęp 2019-01-23].
  3. a b Rundstein Szymon, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-01-22].
  4. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 20.
  5. Szymon Rundstein, Idea prawa narodów [online], polona.pl [dostęp 2020-03-06].
  6. Szymon Rundstein, Zasady teorji prawa [online], polona.pl [dostęp 2020-03-06].
  7. Szymon Rundstein, W poszukiwaniu prawa cywilnego [online], polona.pl [dostęp 2020-03-06].

Linki zewnętrzne edytuj