Tętnica środkowa mózgu

Tętnica środkowa mózgu (łac. arteria cerebri media) – jedna z dwóch końcowych gałęzi tętnicy szyjnej wewnętrznej. Biegnie jako przedłużenie tętnicy szyjnej wewnętrznej, podczas gdy drugie odgałęzienie – czyli tętnica przednia mózgu – odchodzi od tętnicy szyjnej wewnętrznej niemal pod kątem prostym. Niezaliczana do koła tętniczego Willisa[1].

Powierzchnia zewnętrzna pókuli mózgowej z wyróżnieniem obszarów unaczynienia tętnic mózgowych (obszar unaczynienia tętnicy środkowej mózgu na różowo).
Powierzchnia przyśrodkowa pókuli mózgowej z wyróżnieniem obszarów unaczynienia tętnic mózgowych (obszar unaczynienia tętnicy środkowej mózgu na różowo).

W przebiegu tętnicy środkowej mózgu wyróżnia się trzy części: klinową (M1), wyspową (M2) i korową (M3, M4 i M5). Tętnica środkowa mózgu oddaje dwie grupy odgałęzień:

Niedrożność tętnicy środkowej mózgu w wyniku zakrzepu lub zatoru prowadzi do zawału mózgu, którego objawami są:

Ewentualnie przy niedrożności obejmującej dalsze odgałęzienia mogą pojawiać się tylko niektóre z tych objawów. Jeśli nie ma pełnej niedrożności, a tylko zwężenie, objawy mogą być przemijające (TIA).

Tętnice mózgowe uwidocznione przyżyciowo w badaniu angio-MRI

Przypisy edytuj

  1. Keith L. Moore, Arthur F. Dalley: Clinically oriented anatomy. Philadelphia: Lippincott Williams Wilkins, 1999. ISBN 0-683-06141-0.

Bibliografia edytuj

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Olgierd Narkiewicz, Stanisław Hiller, Janina Hurynowicz, Zofia Zegarska: Anatomia człowieka. Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich : Wydaw. Lekarskie PZWL, 1993. ISBN 83-200-1702-5.
  • W Bradley, Antoni Prusiński, Leszek Jankiewicz: Neurologia w praktyce klinicznej. T. 2, Zaburzenia neurologiczne. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2006. ISBN 83-89309-78-5.