Tętnica nadnerczowa górna
Tętnica nadnerczowa górna (łac. arteria suprarenalis superior) – w anatomii człowieka parzysta tętnica, najczęściej gałąź tętnicy przeponowej dolnej, będąca jedną z trzech głównych tętnic zaopatrujących nadnercze[1].
Tętnice nadnerczowe górne często odchodzą w postaci kilku drobnych tętnic. Po dojściu do brzegu górnego nadnerczy oddają wiele gałązek, z których każda następnie dzieli się na ramię przednie i tylne. Gałązki zespalają się z gałązkami tętnicy nadnerczowej środkowej i tętnicy nadnerczowej dolnej[1][2].
W rzadkich przypadkach może wystąpić wariant tętnic nadnerczowych górnych odchodzących z pnia trzewnego a nawet aorty. Od tętnicy przeponowej dolnej odchodzi w (83.3 ± 6.8)% przypadków po stronie prawej i w (80 ± 7.3)% przypadków po stronie lewej[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Joanna Sokołowska-Pituchowa: Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: PZWL, 2011, s. 339. ISBN 978-83-200-4364-8.
- ↑ Michael Schunke: Prometeusz Atlas anatomii człowieka Tom 3. Wrocław: Med-Pharm Polska, 2017, s. 305. ISBN 978-83-7846-042-8.
- ↑ Manso JC., DiDio LJ., Anatomical variations of the human suprarenal arteries. Ann Anat. 2000 Sep;182(5):483-8 PubMed
