TB-3
TB-3 (ros. Tяжелый Бомбардировщик – ciężki bombowiec) – radziecki ciężki samolot bombowy z okresu przed II wojną światową. Znany też był pod oznaczeniem cywilnym – ANT-6. Jego konstruktorem był Andriej Tupolew.
Samolot TB-3 z podwieszoną tankietką T-27 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ |
ciężki samolot bombowy |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
4–5 osób |
Historia | |
Data oblotu |
22 grudnia 1930 |
Lata produkcji |
1931–1937 |
Wycofanie ze służby |
1946 |
Dane techniczne | |
Napęd |
4 x silniki rzędowe: M-17F, AM-34R, AM-34FRN, AM-34RN, AM-34FRNW |
Moc |
4 × 526 – 883 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość |
40,50 m |
Długość |
24,20 m |
Wysokość |
8,5 m |
Powierzchnia nośna |
234,5 m² |
Masa | |
Własna |
11 900 kg |
Startowa |
18 100 kg (19 300 kg maksymalna) |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
185 km/h |
Pułap |
3900 m |
Zasięg |
3120 km |
Rozbieg |
300 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
Strzeleckie: 6 karabinów maszynowych kal. 7,62 mm Bombowe: do 5800 kg bomb , dwa samoloty I-16 SPB z bombami 2 x 250kg (tylko w wersji SPB) | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Chiny | |
Rzuty | |
Oblatany 22 grudnia 1930 roku przez M. M. Gromowa samolot był pierwszym na świecie czterosilnikowym, jednopłatowym bombowcem o całkowicie metalowej konstrukcji. Samoloty pierwszej serii używały silników M-17F o mocy 500/715 KM; późniejsze wersje wyposażano w silniki М-34 i М-34R, a od 1936 roku 900-konne silniki biura konstrukcyjnego Mikulina М-34FRN[1]. Samolot ustanowił kilka rekordów świata, m.in. przelotu na dużej wysokości z ładunkami 5, 10 i 12 t. Produkcja seryjna samolotu wynosiła do 3 sztuk dziennie, dzięki czemu w krótkim czasie wyprodukowano 818 maszyn[2].
Wersje
edytuj- Tupolew TB-3-4 M 17F
- Tupolew TB-3-4 M 34
- Tupolew TB-3-4 M 34 R
- Tupolew TB-3-4 AM 34 RD
- Tupolew TB-3-4 AM 34 RN
- Tupolew TB-3-4 AM 34 FRN/FRNV
- Tupolew TB-3D (i wersja G-2 z silnikami M34)
- Tupolew ANT-6-4M-34R "Aviaarktika"
- Tupolew TB-3 SPB (mogły być podłączane dwa samoloty I-16 SPB.)
- G-52 - wersja doświadczalna z 1952 roku, uzbrojona w armatę 76,2 mm wz.1931 w kadłubie i dwie armaty 76,2 mm wz.1927 w skrzydłach (jeden prototyp)[3]
Użytkownicy
edytujZwiązek Radziecki
edytuj- Flota Powietrzna
- Radzieckie Siły Powietrzne
- Lotnictwo Radzieckiej Marynarki Wojennej
Chiny
edytuj- Nacjonalistyczne Chińskie Siły Powietrzne
Osiągi
edytuj- Prędkość maksymalna: 212 km/h na wysokości 3000 metrów
- Zasięg: 2000 km
- Pułap: 4800 m
- Prędkość wznoszenia: 1,25 m / s
- Max. obciążenie powierzchni: 73 kg / m²
- Moc / masa: 0,15 kW / kg
- Czas wznoszenia: 5 min do 1000 metrów, 29 min do 3000 metrów
- Najlepszy czas obrotu: 40 sekund
- Rozbieg: 300 metrów
- Dobieg: 330 metrów
Uzbrojenie
edytuj- Broń: 5-8 × 7,62 mm karabiny maszynowe, 100 DA 63 okrągłe (bębenkowe) magazynki
- Bomby: do 2000 kg bomb
- Do wersji TB-3 SPB mogły być podłączane dwa samoloty I-16 SPB.
Przypisy
edytuj- ↑ В.В. Шавров: Самолёты страны советов. Москва: ДОСААФ, 1974, s. 56.
- ↑ E. Riabczikow, A. Magid Stanowlenije, Moskwa 1978, s. 132, za: W. Suworow Dzień "M", Rebis Poznań 2008, s. 39
- ↑ Dariusz Paduch. Obiekt G-52. Ciężka artyleria w lotnictwie sowieckim. „Technika Wojskowa Historia” nr specjalny 4/2016, s. 30-31