THAICOM-3 – nieaktywny tajlandzki geostacjonarny satelita telekomunikacyjny, pracujący na pozycji orbitalnej 78,5°E, świadczący głównie usługi Direct To Home. Wyłączony w 2006 roku i zastąpiony satelitą THAICOM-5, który już wtedy znajdował się na orbicie. Planowo miał pracować 14 lat. Wyniesiony razem z satelitą BSat 1A.

THAICOM-3
Indeks COSPAR

1997-016A[1]

Indeks NORAD

24768[1]

Państwo

 Tajlandia

Zaangażowani

Thaicom, Shin Satellite, ministerstwo informatyzacji i łączności

Model satelity

Spacebus 3000A

Rakieta nośna

Ariane 44LP H10-3

Miejsce startu

Gujańskie Centrum Kosmiczne, Gujana Francuska

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

35803 km[1]

Apogeum

35770 km[1]

Okres obiegu

1436,10 min[1]

Nachylenie

0,10°[1]

Czas trwania
Początek misji

16 kwietnia 1997 23:08[1] UTC

Koniec misji

2 października 2006

Wymiary
Wymiary

3,25 m × 2,26 m × 3,48 m (26,27 m po rozłożeniu paneli ogniw słonecznych)[2]

Masa całkowita

(startowa) 2652; (na początku/końcu misji) 1560 / 1160 kg

Usterka edytuj

Shin Satellite, operator satelity, poinformował 7 lutego 2003, że statek doświadczył "anomalii w układzie zasilania". Spowodowała ona przerwę dostępie do usług. Winą obarczono usterkę elektryczną w mechanizmie kontroli położenia paneli ogniw słonecznych. Niewykluczone, że tej samej natury (awaria silnika po 6 latach pracy), co usterka jaka miała miejsce w satelicie Eutelsat W5, opartego o tę samą platformę.[3]

11 września 2014 satelita doświadczył zaniku zasilania trwającego przynajmniej 12 godzin. Gazeta The Nation mówiła nawet o utracie położenia przez satelitę i wejścia w tryb bezpieczny. Operator podał, że zdecydował się wyłączyć tymczasowo satelitę, aby naładować jego akumulatory.[3]

Po przemieszczeniu na nową pozycję orbitalną, 50,5°E[a], w 2006 roku, doświadczył kolejnego zaniku zasilania, który uniemożliwiał dalszą pracę (działały 4 z 14 transponderów pasma Ku). W związku z tym 1 października 2006 roku o 20:37 UTC satelita został umieszczony na orbicie cmentarnej i wyłączony na stałe następnego dnia.[3]

Wobec usterki, operator usterki zażądał od ubezpieczyciela, brytyjskiej firmy International Space Broker, wypłaty odszkodowania w wysokości 35 milionów dolarów amerykańskich (USD)[4]. Ostatecznie wypłacono jej 33 mln USD[5].

Budowa i działanie edytuj

Zbudowany przez Alcatel Alenia Space na platformie Spacebus 3000A, na podstawie kontraktu wartego 200 mln. USD przyznanego w styczniu 1995. Było to pierwsze takie zlecenie dla firmy europejskiej z runku Azji Południowo-Wschodniej.[6]

Statek pozostawał własnością rządową – przekazany ministerstwu informatyzacji, łączności i technologii 20 października[7].

Stabilizowany trójosiowo. Energii dostarczały dwa panele ogniw słonecznych o mocy 5,3 kW.

Przenosił 13[b] transponderów pasma C (obejmujące zasięgiem Azję, Europę, Australię i Afrykę) i 14 pasma Ku (obejmujących Półwysep Indyjski i Indochiński)

Uwagi edytuj

  1. Skąd miał obsługiwać Europę i Bliski Wschód.
  2. Według THAICOM; 25 według Gunter's Space Page; 24 według Weebau.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Mark Wade: Thaicom. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  2. Thaicom 3. Weebau. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  3. a b c Thaicom 3. Satellite News Digest, 2008-09-13. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  4. THAICOM-3 INSURANCE: ShinSat makes $35m damage claim. The Nation. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  5. Peter de Selding: Shin Satellite To File ANother Claim on Thaicom 3. Space News, 2006-11-21. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  6. Aerospatiale wins Thaicom 3 deal. Flight Global, 1995-01-11. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  7. Thaicom satellite project. Thaicom. s. 3. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Gunter Krebs: Thaicom 3, 5. Gunter's Space Page. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
  • Thaicom 3. Thaicom. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

  • Sannet. page.sannet.ne.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. - spis kanałów TV dostępnych poprzez THAICOM-2/3 (ang.)
  • BJPACE - spis kanałów TV dostępnych poprzez THAICOM-3 (ang.)