Tabor – długi wschodni grzbiet Pienin Spiskich, opadający od szczytu Cisówki do doliny Dunajca (obecnie do Zbiornika Czorsztyńskiego i Sromowskiego). Na jego wschodnim skalnym cyplu znajduje się zamek w Niedzicy. Nazwa grzbietu pochodzi od taborytów (odłam husytów), którzy w XV wieku oblegali zamek w Niedzicy i na tym grzbiecie ponad zamkiem założyli swój obóz. Od nazwy tego grzbietu z kolei pochodzi nazwa Osiedla Pod Taborem położonego w dolinie Niedziczanki, na południowych stokach Taboru[1].

Od lewej: Hombark, Cisówka i Tabor. W dole Niedzica i Zbiornik Sromowski
Budynek dawnej celnicy
Zabytkowy spichlerz

Tabor jest w dużym stopniu bezleśny, znajdują się na nim łąki i duża polana Cisówka. Rozciągają się stąd szerokie widoki na Pieniny, Pasmo Lubania i Zamagurze. W kierunku zachodnim widoczny jest zalesiony Hombark Niedzicki i szczyt Cisówki. Na stokach północnych znajduje się wapienna Biała Skała[2]. W dolnej części stoków południowych, powyżej Osiedla Pod Taborem, znajduje się użytek ekologiczny dla stanowiska ślimaka poczwarówki górskiej[3].

Dolna część Taboru, powyżej zamku w Niedzicy jest zabudowana, administracyjnie należy do miejscowości Niedzica[4]. Znajduje się tutaj piętrowy spichlerz z murowaną piwnicą z XVIII w., będący jedynym tego typu obiektem na całym Podtatrzu. W spichlerzu czynna jest wystawa „Sztuka Ludowa Spisza”. Powyżej spichlerza ładny, stylowy, wybudowany z drewnianych bali budynek dawnej strażnicy celnej, z mansardowym dachem krytym gontami. Po wybudowaniu Zapory w Czorsztynie – Niedzicy celnica została przeniesiona na inne miejsce, a dawny jej budynek wynajmuje Stowarzyszenie Historyków Sztuki. Nieco wyżej cały kompleks domków Wojskowego Domu Wypoczynkowego[1].

Na Taborze znajduje się też skała Groby i prywatny cmentarz Salamonów, ostatnich baronów na zamku w Niedzicy[1].

Szlaki turystyki pieszej, rowerowej i konnej edytuj

  – czerwony od zamku w Niedzicy przez Cisówkę na przełęcz Przesła. Jest to pierwsza część szlaku z Niedzicy do Dursztyna[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
  2. a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008.
  3. Stanisław Figiel, Polski Spisz, Warszawa: PTTK „Kraj”, 1999, ISBN 83-7005-396-3.
  4. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28].