Tadeusz Bejm
Tadeusz Bejm (ur. 27 kwietnia 1929 w Kuźnicy Starej, zm. 1 maja 1988 w Warszawie) – działacz komunistyczny, poseł na Sejm PRL VI kadencji, minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska (1975–1976), minister komunikacji (1976–1977), minister-członek Rady Ministrów (1977–1980) i minister (1980).
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 27 kwietnia 1929 Kuźnica Stara | |
Data i miejsce śmierci | 1 maja 1988 Warszawa | |
Minister administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska | ||
Okres | od 28 maja 1975 do 27 marca 1976 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Następca | Emil Wojtaszek | |
Minister komunikacji | ||
Okres | od 27 marca 1976 do 17 grudnia 1977 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Poprzednik | Mieczysław Zajfryd | |
Następca | Mieczysław Zajfryd | |
Minister | ||
Okres | od 17 grudnia 1977 do 8 października 1980[1] | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
ŻyciorysEdytuj
Syn Józefa i Teresy. Uzyskał tytuł magistra ekonomii na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. Od 1952 pracował w Polskich Liniach Oceanicznych jako oficer na statkach handlowych. W 1953 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1958 został I sekretarzem Komitetu Dzielnicowego partii w gdańskim Nowym Porcie, a w 1959 sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR w Gdańsku, którym był do 1963. W latach 1963–1969 pełnił funkcję przewodniczącego prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, a następnie w latach 1969–1971 (m.in. w trakcie wydarzeń grudnia 1970) przewodniczącego prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W 1971 objął stanowisko I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. W latach 1972–1976 poseł na Sejm PRL VI kadencji. W latach 1971–1981 członek Komitetu Centralnego PZPR.
W latach 1975–1976 był ministrem administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, a w 1976–1977 Ministrem komunikacji, następnie do 1980 minister-członek Rady Ministrów i minister. Od 1977 do 1985 piastował funkcję wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli. Był także członkiem Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR „Nowe Drogi”. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 39C-8-4)[2].
Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim (1969) Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (1964) oraz Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (1967).
PrzypisyEdytuj
- ↑ Do 3 kwietnia 1980 jako minister-członek Rady Ministrów.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
BibliografiaEdytuj
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 335, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887 .
- Informacje w BIP IPN