Tadeusz Bradecki

polski aktor i reżyser teatralny

Tadeusz Bradecki (ur. 2 stycznia 1955 w Zabrzu, zm. 24 stycznia 2022[1] w Londynie[2]) – polski aktor i reżyser teatralny, dramaturg.

Tadeusz Bradecki
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1955
Zabrze

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 2022
Londyn

Zawód

aktor, reżyser

Współmałżonek

Magdalena Jarosz-Bradecka

Lata aktywności

1977–2022

Zespół artystyczny
Teatr Stary w Krakowie
Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Życiorys

edytuj

Aktor, reżyser, autor. Absolwent wydziałów: aktorskiego (1977) i reżyserii dramatu (1981) krakowskiej PWST. Podczas studiów reżyserskich odbył staż w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu oraz staż aktorski u Petera Brooka.

Od początku swojej kariery artystycznej związany z Teatrem Starym w Krakowie; w latach 1977–1990 jako aktor i reżyser, później w latach 1990–1996 dyrektor naczelny i artystyczny. Za jego kadencji Stary Teatr został członkiem Unii Teatrów Europy. Od 2007 dyrektor artystyczny Teatru Śląskiego im. Wyspiańskiego w Katowicach. Wykładowca na London Academy of Music and Dramatic Art.

Grał m.in. u Jerzego Grzegorzewskiego (Widmo w Weselu Wyspiańskiego, 1977), Andrzeja Wajdy (Józio Chomiński w Z biegiem lat, z biegiem dni..., 1978), Giovanniego Pampiglione (Lelio w Łgarzu Goldoniego, 1981). Wystąpił w filmach m.in. Krzysztofa Zanussiego i Krzysztofa Kieślowskiego.

Żoną artysty była Magdalena Jarosz-Bradecka[3][4].

Nagrody i wyróżnienia

edytuj

Był laureatem nagrody im. Konrada Swinarskiego, przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr”, za sezon 1985/1986, za reżyserię spektakli Woyzeck Georga Büchnera w Starym Teatrze w Krakowie i Pan Jowialski Aleksandra Fredry w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Otrzymał też nagrodę im. Schillera (1980), nagrodę im. Wyspiańskiego za osiągnięcia w dramaturgii i reżyserii (1987), nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1987) oraz dwukrotnie „Złotego Yorika” za przedstawienia shakespeare’owskie Romeo i Julia w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1994) i Miarka za miarkę w Starym Teatrze w Krakowie (1998).

W 2001 został uhonorowany nagrodą im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, przyznaną przez Polski Ośrodek ITI, za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą.

W 2013 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5].

Dramaty

edytuj
  • W piaskownicy (1980)
  • Wzorzec dowodów metafizycznych (1985)
  • Saragossa (1998); na motywach biografii Jana Potockiego i jego powieści Rękopis znaleziony w Saragossie.

Reżyseria

edytuj
  • Biedni ludzie wg Dostojewskiego (1983), przedstawienie dyplomowe
  • Wiosna narodów... Nowaczyńskiego (1987)
  • Operetka Gombrowicza (1988, 1995),
  • Fantazy Słowackiego (1991)
  • Rękopis znaleziony w Saragossie Potockiego (1992)
  • Jak wam się podoba Szekspira (1993)
  • Markiza de Sade Mishimy (2000)
  • Requiem Palestra (1990) (opera)
  • Maksymilian Kolbe Probsta (1990) (opera)
  • Widmo Moniuszki (1998) (opera)
  • Don Giovanni Mozarta (1997).

Filmografia

edytuj

Teksty piosenek

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Nie żyje Tadeusz Bradecki. e-teatr.pl, 2022-01-24. [dostęp 2022-01-24].
  2. Tadeusz Bradecki w bazie filmpolski.pl
  3. Cyfrowe muzeum - Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie [online], cyfrowemuzeum.stary.pl [dostęp 2022-10-23].
  4. Redakcja, Odeszła aktorka Starego Teatru Magdalena Jarosz [online], Dziennik Polski, 13 kwietnia 2015 [dostęp 2022-10-23] (pol.).
  5. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-05-27].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj