Tadeusz Bruniewski

starosta powiatowy

Tadeusz Leopold Bruniewski-Butz (ur. 7 października 1894 w Tarnopolu, zm. ?) – kapitan żandarmerii i piechoty Wojska Polskiego, starosta powiatu toruńskiego.

Tadeusz Bruniewski
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

7 października 1894
Tarnopol

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

6 Dywizjon Żandarmerii
40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich

Późniejsza praca

starosta toruński

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się 7 października 1894 roku w Tarnopolu jako syn Andrzeja[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 46. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 6 dywizjon żandarmerii we Lwowie[2]. W latach 1923–1924 kontynuował służbę w lwowskim dywizjonie[3]. 15 marca 1924 roku został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów piechoty w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1135,7 lokatą z równoczesnym wcieleniem do 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich we Lwowie[4][5]. W 1928 roku był oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza[6]. W 1934 roku, jako kapitan stanu spoczynku piechoty, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[7].

Od 1929 roku był zatrudniony w służbie państwowej[8]. W listopadzie 1929 w IV stopniu służbowym został mianowany naczelnikiem wydziału[9] bezpieczeństwa publicznego w Urzędzie Wojewódzkim w Wilnie i pełnił tę funkcję do 1933[10]. W 1931 został wybrany II wiceprezesem zarządu wojewódzkiego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny w Wilnie[11]. We wrześniu 1933 został przeniesiony do urzędu wojewódzkiego w Poznaniu[12].

Pełnił stanowisko naczelnika wydziału społeczno-politycznego w Urzędzie Województwa Stanisławowskiego i z tego stanowisku w czerwcu 1936 został mianowany na urząd starosty grodzkiego i powiatowego w Toruniu[13], który pełnił w kolejnych latach[14][15][16][17] do końca istnienia II Rzeczypospolitej w 1939[18][19].

Został osadnikiem wojskowym w koloniach Chrobowicze i Wielkie Rykanie (osada Rykanie, gmina Jarosławicze)[20] do 1939[21].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-10-02].
  2. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 292.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1058, 1064.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 15 marca 1924 roku, s. 127.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224, 359.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 129, 359.
  7. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 328, 890.
  8. Baza osób polskich - polnische Personendatenbank. baza-nazwisk.de. [dostęp 2015-04-05].
  9. Ruch służbowy. „Wileński Dziennik Wojewódzki”, s. 395, Nr 12 z 31 grudnia 1929. 
  10. Z kart historii: Podróże z przygodami. kolejowe.dbv.pl, 9 stycznia 2009. [dostęp 2015-04-05].
  11. Rys historyczny. „Rocznik Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny Województwa Wileńskiego”, s. 21, Nr 1 z 1934. 
  12. Zmiany w administracji na wyższych stanowiskach wojewódzkich. „Głos Mazowiecki”, s. 4, Nr 206 z 12 września 1933. 
  13. Nowy naczelnik Wydziału społeczno - politycznego w województwie stanisławowskim. „Wschód”, s. 1, Nr 15 z 20 czerwca 1936. 
  14. Obwieszczenie. „Ogłoszenia Zarządu Miejskiego w Toruniu”, s. Poz. 171, Nr 39 z 17 września 1938. 
  15. Nowy Cmentarz w Podgórzu. franciszkaniewtoruniu.net. [dostęp 2015-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].
  16. Cmentarz rzymskokatolicki, ul. Poznańska 146-148. torunskiecmentarze.pl. [dostęp 2015-04-05].
  17. Książka adresowa miasta Torunia. Toruń: 1936, s. 19.
  18. Statut Gminy Bielawy. „Pomorski Dziennik Wojewódzki”, s. 352, Nr 16 z 1 lipca 1939. 
  19. Toruń. Otwarcie i poświęcenie nowo wybudowanej szkoły, 5 sierpnia 1939, s. 8.
  20. Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 19. [dostęp 2015-04-05].
  21. Chrobowicze. wolyn.ovh.org. [dostęp 2015-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 grudnia 2017)].
  22. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie państwowej”.
  23. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu służby bezpieczeństwa oraz na polu pracy społecznej”.

Bibliografia edytuj