Tadeusz Gospodarek

polski socjolog

Tadeusz Gospodarek (ur. 24 listopada 1924 we Lwowie, zm. 19 czerwca 2010 w Opolu) – polski socjolog, pedagog, specjalizujący się w socjologii kultury.

Tadeusz Gospodarek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1924
Lwów

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 2010
Opole

Zawód, zajęcie

socjolog, pedagog, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

profesor doktor habilitowany

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu

Stanowisko

profesor zwyczajny,
nauczyciel akademicki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”[1]

Życiorys edytuj

Urodził się we Lwowie. Wcześnie stracił ojca - legionistę. Był wychowywany pod opieką matki. Na Łyczakowie ukończył szkołę podstawową, a następnie od 1938 rozpoczął naukę w II Państwowym Gimnazjum im. Karola Szajnochy we Lwowie. Po zajęciu jego rodzinnego miasta przez Armię Czerwoną i włączeniu go do Ukraińskiej SRR pobierał dalej naukę w szkole ukraińskiej, a potem na tajnych kompletach. W 1945 r. rozpoczął studia slawistyczne na Uniwersytecie im. Iwana Franki.

W 1946 r. przeniósł się z matką do Wrocławia, gdzie zaczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym czasie pracował również jako urzędnik w przedstawicielstwie UNRRA (1946-1947), a potem nauczyciel języka polskiego w Technikum Budowlanym w Oleśnicy.

Magisterium otrzymał w 1951 r. na podstawie pracy zatytułowanej Powieściopisarstwo Józefa Korzeniowskiego, napisanej pod kierunkiem prof. Stanisława Kolbuszewskiego. W 1954 r. dzięki wstawiennictwu jego promotora został asystentem w Zakładzie Literatury Polskiej WSP. W 1960 r. otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie pracy: Julia Molińska-Woykowska 1816-1851, napisanej pod kierunkiem prof. Bogdana Zakrzewskiego. Kilkanaście lat później otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy: walka o kulturę narodową ludu na Śląsku (1815-1863).

Od 1965 roku należał do PZPR[1]. W 1969 r. został docentem na opolskiej WSP. Rozpoczął się okres ewolucji jego zaingerowań badawczych z tematyki filologicznej, zwłaszcza historycznoliterackiej na socjologiczna i politologiczną. W maju 1973 r. przewodniczący rady Państwa PRL Henryk Jabłoński nadał mu nominację na profesora zwyczajnego na podstawie jego prac o tematyce socjologicznej.

W latach 1972-1981 przez trzy kadencje pełnił funkcję rektora opolskiej WSP.

Odznaczenia edytuj

Publikacje edytuj

  • Walka o kulturę narodową ludu na Śląsku (1815-1863), wyd. PWN, Wrocław 1968.
  • Edukacja w procesie przemian cywilizacyjnych i kulturowych, wyd. WSP, Opole 1993.
  • Problemy patologii społecznej nieletnich i młodzieży w Polsce, wyd. WSP, Opole 1981.
  • Społeczna publicystyka Józefa Lompy podczas Wiosny Ludów, wyd. IŚ, Opole 1974.

Przypisy edytuj

  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 249. ISBN 83-223-2073-6.

Bibliografia edytuj