Wikipedia

Tadeusz Jankowski (dyplomata)

Tadeusz Jankowski (ur. 5 marca 1892 w Bolesławicach, zm. 29 października 1964 w Londynie) – polski prawnik, publicysta, dyplomata, działacz społeczny.

Tadeusz Jankowski
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1892
Bolesławice

Data i miejsce śmierci

29 października 1964
Londyn

Zawód, zajęcie

prawnik, dyplomata

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi
Krzyż Obrony Lwowa Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

ŻyciorysEdytuj

Tadeusz Jankowski urodził się 5 marca 1892 w Bolesławicach na ziemi kaliskiej[1][2]. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim, zdając egzamin dojrzałości w 1910. Podczas nauki był członkiem Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Średnich. W czasie studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim był członkiem Grup Narodowych, Koleżeńskiej Grupy Zetowej i Koła Braterskiego „Zet”[3]. W lipcu 1914 był członkiem komitetu organizacyjnego Zjazdu Zet w Krakowie[4], w 1918 został wybrany na członka KC (Centralizacji) Zet[5], w październiku tego roku był delegatem środowiska warszawskiego na Zjazd OMN we Lwowie[6], uczestniczył w walkach o Lwów pod koniec października i w listopadzie 1918, został wyróżniony (wraz z Tadeuszem Katelbachem) w rozkazie dziennym za walki w Parku Stryjskim i natarcie na górę Kadetów[7][8].

Od 1918 był członkiem Związku Patriotycznego[9], został redaktorem dziennika „Przegląd Poranny” w Poznaniu. W latach dwudziestych pełnił również funkcję sekretarza generalnego Komitetu Wykonawczego Straży Kresowej[10], był członkiem Rady Naczelnej Związku Seniorów OMN (od 1926[11]).

Uzyskał stopień doktora filozofii[1]. Od 1 lutego 1926 do 1 września 1931 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie, jako pracownik kontraktowy w Departamencie Polityczno-Ekonomicznym, w tym od 15 grudnia 1928 na stanowisku kierownika referatu[1]. Od 1 września 1931 pracował w Konsulacie Generalnym w Paryżu, a od 1 lipca 1934 do 30 czerwca 1935 był kierownikiem tegoż i jednocześnie radcą emigracyjnym[12]. Od 1 lipca 1935 radcą w MSZ[1]. Od 1 września 1935 pełnił stanowisko radcy Ambasady RP w Moskwie[1][13] (w czasie nieobecności ambasadora kierował w randze ministra ambasadą[14]). Po wybuchu II wojny światowej, agresji ZSRR na Polskę i likwidacji ambasady 17 września 1939 pozostał na Zachodzie. Pracował w Londynie w Polish Research Centre, od 1 sierpnia 1941 do września 1944 jako kierownik Wydziału Wschodniego MSZ Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie, następnie jako zastępca naczelnika Wydziału Wschodniego do 1 czerwca 1947[14].

Był współzałożycielem Instytutu Badań Spraw Międzynarodowych w Londynie, członkiem Rady Instytutu Wschodniego „Reduta”, wykładał w Szkole Nauk Politycznych i Społecznych[14]. Od 1952 był redaktorem pisma „Wschód Polski”.

Zmarł 29 października 1964 w Londynie[2]. Został pochowany na tamtejszym Cmentarzu North Sheen[2].

Niektóre publikacjeEdytuj

  • Prawo wyborcze do parlamentu, Drukarnia Synów St. Niemiry, Warszawa 1918
  • Projekt konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Druk L. Bogusławskiego, Warszawa 1919
  • Prawo wyborcze do parlamentów europejskich: (Anglia, Belgia, Finlandya, Francya, Niemcy, Norwegia), Wydawnictwo Biura Pracy Społecznej, Warszawa 1919
  • Prawo o wykroczeniach, oraz postępowanie karne administracyjne wraz z przepisami wprowadzającemi i uzupełniającemi, z okólnikami, orzecznictwem i objaśnieniami (wraz ze Stanisławem Przestrzelskim), Samorządowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1932
  • Ustawy o zgromadzeniach, stowarzyszeniach i związkach obowiązujące w Państwie Polskiem z uwzględnieniem najważniejszych dekretów i rozporządzeń, nakł. Księgarni F. Hoesicka, Warszawa 1932
  • Studium ZSRR: dzieje wewnętrzne, ustrój, polityka zagraniczna, Szkoła Nauk Politycznych i Społecznych, Londyn 1953.

Ordery i odznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b c d e Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 188.
  2. ↑ a b c d e Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (8), s. 74, Maj 1965. Koło Lwowian w Londynie. 
  3. ↑ Tadeusz W. Nowacki: III. W II Rzeczypospolitej. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 205. ISBN 83-01-12142-4.
  4. ↑ Tadeusz W. Nowacki: II. W wirach wojny. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 95. ISBN 83-01-12142-4.
  5. ↑ Tadeusz W. Nowacki: II. W wirach wojny. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 96. ISBN 83-01-12142-4.
  6. ↑ Tadeusz Katelbach: Spowiedź pokolenia. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 325. ISBN 83-01-12142-4.
  7. ↑ Tadeusz W. Nowacki: III. W II Rzeczypospolitej. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 182. ISBN 83-01-12142-4.
  8. ↑ Tadeusz Katelbach: Spowiedź pokolenia. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 327. ISBN 83-01-12142-4.
  9. ↑ Tadeusz W. Nowacki: III. W II Rzeczypospolitej. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 189. ISBN 83-01-12142-4.
  10. ↑ Tadeusz W. Nowacki: II. W wirach wojny. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 136. ISBN 83-01-12142-4.
  11. ↑ Tadeusz W. Nowacki: III. W II Rzeczypospolitej. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 199. ISBN 83-01-12142-4.
  12. ↑ Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 69, 188.
  13. ↑ Tadeusz W. Nowacki: III. W II Rzeczypospolitej. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 260. ISBN 83-01-12142-4.
  14. ↑ a b c Bolesław Łaszewski, Wacław Szyszkowski: Członkowie ruchu ZET-owego na emigracji. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa − szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 549. ISBN 83-01-12142-4.
  15. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi w służbie konsularnej”.

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Jankowski_(dyplomata)&oldid=66561721”