Tadeusz Karszo-Siedlewski

Tadeusz Aleksander Karszo-Siedlewski (ur. 17 lipca 1893 w Warszawie, zm. 26 września 1939 tamże) – przemysłowiec i senator II RP w latach 1935–1939.

Tadeusz Karszo-Siedlewski
Ilustracja
1920
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1893
Warszawa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

26 września 1939
Warszawa, Polska

Senator IV kadencji (II RP)
Okres

od 1935
do 1938

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Oficer Orderu Korony (Belgia)
Grób senatora Tedeusza Karszo-Siedlewskiego na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie

Życiorys

edytuj

Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej wyznania ewangelicko-reformowanego spokrewnionej z burżuazją Warszawy i Lublina. Był synem Władysława Karszo-Siedlewskiego (1859–1939) i jego żony Anieli z Grodzińskich (zm. 1913).

Ukończył Akademię Handlową w Berlinie w 1914 roku, po czym do 1917 roku pracował w Dniepropawłowsku w Rosji. Po powrocie do Polski wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 dywizjonu artylerii konnej, za co otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[1]. Członek Naczelnego Komitetu Konfederacji Polskiej w 1919 roku[2]. Po 1920 roku skoncentrował się na działalności finansowej i przemysłowej.

Dzięki zapisowi ciotki Bronisławy z Karszo-Siedlewskich (1860–1938) wdowy po Juliuszu Vetterze, został właścicielem fabryki wódek „Genelli” w Warszawie oraz odziedziczonych cukrowni i browaru w Lublinie. Zasiadał w radach nadzorczych cukrowni „Brześć Kujawski”, Zarządu Związku Polskich Hut Żelaznych oraz Spółki Akcyjnej Wielkich Pieców i Zakładów Ostrowieckich w Warszawie[3].

Choć oficjalnie w polityce udziału nie brał, to jego doświadczenie i stosunki sprawiły, że w 1935 roku prezydent Ignacy Mościcki mianował go senatorem II RP.

Po agresji III Rzeszy na Polskę we wrześniu 1939 roku pozostał w stolicy. Zmarł 26 września na skutek ran odniesionych w niemieckim nalocie lotniczym[4].

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (sektor K-2-5)[5].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Rodzina

edytuj

Był synem Władysława Karszo-Siedlewskiego (1839–1939) i jego żony Anieli z Gordzińskich (zm. 1913). W 1931 roku poślubił aktorkę Marię z Majdrowiczów 2 voto Zakrzeńską (1900-1984) z którą się rozwiódł. Przed śmiercią był zaręczony z primabaleriną Olgą Sławską.

Jego bratem był Jan Karszo-Siedlewski (18911955), wieloletni dyplomata II RP, konsul w Opolu, Teheranie i Bejrucie, po 1945 roku na emigracji. Ich siostra Aniela była żoną Sylwina Strakacza, asystenta i spadkobiercy Ignacego Paderewskiego

Przypisy

edytuj
  1. Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 106
  2. Jarosław Tomasiewicz, Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935, Katowice 2012, s. 57.
  3. a b M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 95 „za zasługi na polu przemysłu”.
  4. Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 64. ISBN 978-83-240-1057-8.
  5. Cmentarz ewangelicko-reformowany - wyszukiwarka osób pochowanych [online], warszawa.grobonet.com [dostęp 2021-03-03].
  6. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 326. [dostęp 2020-10-02].
  7. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.

Bibliografia

edytuj