Tadeusz Kowalski (łyżwiarz figurowy)
Tadeusz Sławomir Kowalski (ur. 31 maja 1894 we Lwowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – piłkarz i łyżwiarz, kapitan artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
.jpg)
| |
 kapitan kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Odznaczenia | |
  
| |
| Wzrost |
168 cm | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
 Zofia Bilor i Tadeusz Kowalski na mistrzostwach Europy 1934 | ||||||||||
| Reprezentacja | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konkurencja | ||||||||||
| Partner sportowy | ||||||||||
| Klub | ||||||||||
| Zakończenie kariery |
1935 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
,_W%C5%82adys%C5%82aw_%26_Tadeusz_Kowalski.jpg)
Życiorys edytuj
Był synem Mieczysława i Emilii z domu Kubala. Służył w Legionach w 1 pułku artylerii Legionów, potem w austriackim 124 pułku artylerii ciężkiej.
Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 5 pułku artylerii polowej we Lwowie. 1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 3 lokatą w korpusie oficerów zawodowych artylerii[1]. W 1928 był zweryfikowany z lokatą 2. W 1932 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu nr VI we Lwowie.
Kapitan Kowalski brał udział w kampanii wrześniowej 1939 w Komendzie Miasta Lwów. Po aresztowaniu przez władze radzieckie był więźniem Starobielska[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia majora[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Sport edytuj
Jednocześnie z karierą wojskową uprawiał kilka dyscyplin sportowych. Był piłkarzem Czarnych Lwów (w latach 1910–1928), ale największe sukcesy odniósł w łyżwiarstwie figurowym.
Wraz z siostrą Henryka Bilora, piłkarza Czarnych Lwów, Zofią Bilorówną[a] dziewięciokrotnie zdobywał tytuł mistrzów Polski w parach sportowych (1927–1935)[4]. W 1933 wygrali mistrzostwa słowiańskie, zorganizowane w morawskiej Ostrawie, a następnie zawody w czeskiej Pradze[5]. Byli też pierwszymi polskimi medalistami Mistrzostw Europy w 1934 (brązowy medal). Podczas mistrzostw świata zajęli 4. miejsce w 1934 i 5. w 1935[6]. Jako łyżwiarz figurowy Tadeusz Kowalski startował w barwach Lwowskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego (LTŁ)[7].
Osiągnięcia edytuj
Łyżwiarstwo figurowe – z Zofią Bilor
| Zawody | 1927 | 1928 | 1929 | 1930 | 1931 | 1932 | 1933 | 1934 | 1935 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe[8][9] | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa świata | 4 | 5 | |||||||||||||||
| Mistrzostwa Europy | 3 | ||||||||||||||||
| Krajowe[10] | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa Polski | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | ||||||||
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[11]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[12]
Przypisy edytuj
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 318. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Do 1931 sześciokrotnie, por. Komunikaty. Międzynarodowe zawody Łyżwiarskie. „Zakopiańska Lista Gości i Chwila Bieżąca”. 1, s. 7, 3 stycznia 1932. Zarząd Uzdrowiska Zakopane.
- ↑ Teresa Drozdek-Małolepsza. Women’s sport in Poland in the light of „Przegląd Sportowy” (Sports Review) magazine (1933). „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna”. 14/2, s. 81, 2015. (ang.).
- ↑ Szaefer ponownie mistrzem świata. „Siedem Groszy”. 48, s. 67, 18 lutego 1935.
- ↑ Teresa Drozdek-Małolepsza. Women’s sport in Poland in the light of „Przegląd Sportowy” (Sports Review) magazine (1933). „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Kultura Fizyczna”. 14/2, s. 80, 2015. (ang.).
- ↑ World Figure Skating Championships 1930–1939 – Pairs – Result. eskatefans.com. [dostęp 2020-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-04)]. (ang.).
- ↑ European Figure Skating Championships 1930–1939 – Pairs – Result. eskatefans.com. [dostęp 2020-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
- ↑ Historia (Wykaz mistrzów Polski w latach 1922–2002). PFSA. [dostęp 2020-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-08-16)]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.
Uwagi edytuj
- ↑ Brat Zofii Bilor, Henryk, także został ofiarą zbrodni katyńskiej 1940 (zamordowany na terenach ukraińskich).
Bibliografia edytuj
- Bogdan Tuszyński, Przerwany bieg, Warszawa 1993.
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 646, 746.
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 379, 464.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 187, 468.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 254. [dostęp 2015-01-13].