Tadeusz Król (podpułkownik)
Tadeusz Król (ur. 28 listopada 1896 we Lwowie, zm. 17 października 1969 w Krakowie) – oficer Legionów Polskich, Wojska Polskiego, Armii Krajowej oraz ludowego Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej oraz wojny z bolszewikami, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 października 1969 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–1947 |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja | |
| Jednostki |
2 pułk piechoty Legionów |
| Stanowiska |
d-ca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 28 listopada 1896 w rodzinie Wiktora i Marii ze Śliwińskich[1]. Uczęszczał do gimnazjum realnego, następnie Szkoły Handlowej we Lwowie, w której zdał egzamin maturalny. Od 1912 był członkiem I Polskiej Drużyny Strzeleckiej[2].
26 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[2]. Od marca 1915 jako żołnierz I batalionu 2 pułku piechoty Legionów. 26 maja 1915 został mianowany chorążym, a 1 kwietnia 1916 podporucznikiem[3]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, dowodził kompanią szturmową w Polskim Korpusie Posiłkowym. W lutym 1918, po bitwie pod Rarańczą, dołączył do II Korpusu Polskiego w Rosji. 11 maja tego roku w czasie bitwy pod Kaniowem „na czele 7 kompanii osłaniał odwrót oddziałów polskich /II KP/, za co otrzymał VM”[1][2].
Następnie w składzie 4 Dywizji Strzelców, później od maja 1919 już w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego wraz z 33 pułkiem piechoty brał udział w walkach na frontach wojny polsko-bolszewickiej.
Służył także w 39 pułku piechoty, 6 pułku piechoty, 1 pułku piechoty i 26 pułku piechoty. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W kwietniu 1928 został przesunięty w 26 pp ze stanowiska dowódcy II batalionu na stanowisko kwatermistrza[5]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kalisz na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[6]. We wrześniu 1930 został przesunięty na stanowisko komendanta PKU Kalisz[7]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręg Korpusu Nr VII[8]. Od 15 sierpnia 1937 dowodził 18 Baonem Junackich Hufców Pracy w Poznaniu. 22 września 1939 dowodzony przez niego batalion Junackich Hufców Pracy został włączony w skład Zgrupowania „Brzoza”, a 28 września po reorganizacji oddziałów podległych gen. Franciszkowi Kleebergowi stał się I batalionem 178 pułku piechoty. On sam do 1 października dowodził 178 pp[9][2].
W czasie II wojny światowej w szeregach ZWZ i Armii Krajowej. Od lipca 1942 do stycznia 1945 w Inspektoracie częstochowskim należącym do Okręgu Radom-Kielce Armii Krajowej pod pseudonimami: „Dołęga”, „Gerwazy”, „Michał”[10][11]. W styczniu 1945 został mianowany podpułkownikiem[1]. Pod koniec 1945 żołnierz ludowego Wojska Polskiego. Zdemobilizowany w 1947. Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (sektor 1-12-16)[12].
Tadeusz Król był żonaty z Wilhelminą Marią Szczamówną (1898–1979), z którą miał troje dzieci[13]: Adama (1922–1992), Andrzeja (ur. 1923) i Zofię (ur. 1928).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7005[1][14]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[15][1]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[16][1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1993 ↓, s. 103.
- ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 15.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 253, 267, 378.
- ↑ Borzobohaty 1988 ↓, s. 254.
- ↑ Borzobohaty 1988 ↓, s. 456.
- ↑ Cmentarze Komunalne w Gdyni [online], gdynia.grobonet.com [dostęp 2022-10-19].
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 104.
- ↑ Sitko 1928 ↓, s. 46.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia edytuj
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Józef Sitko: Zarys historii wojennej 2-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Wojciech Borzobohaty: „Jodła” Okręg Radomsko–Kielecki ZWZ–AK 1939–1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1988. ISBN 83-211-0901-2.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Żołnierze Niepodległości. Tadeusz Król. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-03-20].