Tadeusz Kurnatowski

Tadeusz Kurnatowski, ps. „Opolec” (ur. 16 października 1887 w Dąbrowie, zm. 1940) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Tadeusz Kurnatowski
„Opolec”
Ilustracja
Tadeusz Kurnatowski (przed 1934)
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

16 października 1887
Dąbrowa

Data śmierci

1940

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Austro-Węgier
Polska Siła Zbrojna
Wojsko Polskie,

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

OZ Kaw. „Stanisławów”

Stanowiska

dowódca ośrodka zapasowego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka „Za wierną służbę” Odznaka 5 Pułku Strzelców Konnych Odznaka 7 Pułku Ułanów Lubelskich Państwowa Odznaka Sportowa Odznaka Strzelecka II RP

Życiorys edytuj

Urodził się 16 października 1887 roku w Dąbrowie[1], w rodzinie rolnika Michała i Marii z d. Narkiewicz[2]. Ukończył sześć klas szkoły handlowej w Kielcach. W latach 1909–1913 służył w Armii Imperium Rosyjskiego[3].

W sierpniu 1914 roku wstąpił do 1 pułku ułanów Legionów Polskich[4]. Awansował na stopień plutonowego[3]. W lipcu 1917 roku wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Od 13 maja do 23 listopada 1918 roku był uczniem klasy „E” (III) w Szkole Podchorążych Piechoty.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 7 pułk ułanów, za co otrzymał Order Virtuti Militari[4]. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[7].

W 1923 pozostał w macierzystym 7 pułku ułanów[8]. W listopadzie 1924 został przydzielony na stanowisko dowódcy szwadronu pionierów 2 Dywizji Kawalerii w Warszawie[9][10]. Został awansowany na stopień majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[11]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 5 pułku strzelców konnych w Tarnowie na stanowisko kwatermistrza[12][13]. W lipcu 1929 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[14][15][16]. 24 grudnia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 23. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[17]. Od 15 stycznia 1936 do 31 marca 1938 był dowódcą 17 pułku ułanów wielkopolskich w Lesznie. Następnie, od 1 lutego 1938 do 1 sierpnia 1939 pełnił stanowisko dowódcy 18 pułku ułanów pomorskich w Grudziądzu.

W czasie mobilizacji został dowódcą Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Stanisławów”. Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej był internowany na Węgrzech, gdzie zmarł w 1940[3][18][19]. Po 60 latach został ekshumowany i pochowany na cmentarzu parafialnym w Śremie (sektor 5-3-12)[20][21].

Jego córką była dr Halina Kurnatowska-Służewska, lekarz (1921–2012)[18].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-14].
  2. a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  3. a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  4. a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 679.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 555.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 797.
  8. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 123 z 21 listopada 1924 roku, s. 688.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 80, 602.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 342.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 143.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 321.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 188.
  15. Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 45, 72.
  16. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142, 659.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.
  18. a b Zmarła dr Halina Kurnatowska-Służewska. cwk.grudziadz.pl, 2012. [dostęp 2018-03-28].
  19. Tadeusz Kurnatowski. myheritage.pl. [dostęp 2018-03-28].
  20. Parafia Śrem Cmentarz Parafialny - szukaj grobów swoich bliskich. [online], sremfara.pl [dostęp 2022-01-19].
  21. Jazda Polska, Kawaleria Polska, Ułani, Fundacja na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej [online], www.cwk.grudziadz.pl [dostęp 2022-01-19].
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 32.
  23. Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 414.
  24. M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  25. Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 45.
  26. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 142.
  27. M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  28. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1935 roku, s. 19.
  29. a b Pamiętny rok 1920 (I) [online], RODM Kielce – Regionalny Ośrodek Debaty Międzynarodowej, 9 września 2020 [dostęp 2022-01-19] (pol.).
  30. a b c d e Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj