Tadeusz Ruebenbauer
Tadeusz Ruebenbauer (ur. 12 stycznia 1909 w Bochni, zm. 2 maja 1991 w Krakowie) – polski profesor nauk rolniczych w zakresie genetyki i hodowli roślin, członek korespondent (od 1962), członek rzeczywisty (od 1969) PAN[1], członek PAU.
 Tadeusz Ruebenbauer - podczas pochodu z okazji Jubileuszu 600-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego (Kraków, 10 maja 1964) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk rolniczych | |
| Specjalność: genetyka i hodowla roślin | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1938 |
| Habilitacja |
1945 |
| Profesura | |
| Polska Akademia Nauk / Umiejętności | |
| Status PAN |
członek rzeczywisty |
| Status PAU |
członek krajowy czynny |
| Doktor honoris causa Akademia Rolnicza we Wrocławiu – 1980 Akademia Rolnicza w Krakowie – 1988 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński |
| Rektor WSzR | |
| Okres spraw. |
1962–1971 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Tadeusz Ruebenbauer urodził się w rodzinie prawnika Adama i Barbary z Grzesickich (1871–1954). Studia wyższe ukończył na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w 1931, uzyskując tytuł zawodowy inżyniera magistra rolnictwa w zakresie hodowli roślin[2]. Stopień naukowy doktora filozofii otrzymał na tej samej Uczelni w 1938 na podstawie rozprawy doktorskiej Zależności korelacyjne między wynikami badań laboratoryjnych gleb a wynikami doświadczeń polowych[3].
W okresie okupacji hitlerowskiej był wykładowcą na tajnym Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1945 habilitował się na podstawie rozprawy Opracowanie wyników doświadczeń odmianowych z pszenicą ozimą wykonanych w latach 1922–1936, a w 1946 uzyskał tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. We Wrocławiu był organizatorem Katedry Hodowli Roślin i Nasiennictwa. W 1956 profesor Ruebenbauer już jako profesor zwyczajny został służbowo przeniesiony do Katedry Szczegółowej Uprawy Roślin WSR w Krakowie. W latach 1962–1971 był rektorem Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie[4].
W 1980 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa przez Akademię Rolniczą we Wrocławiu (dziś Uniwersytet Przyrodniczy)[5]. W 1988 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie[6].
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim, Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[7].
Wypromował 34 doktorów, z których 20 uzyskały tytuł naukowy profesora lub stanowisko docenta[8].
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kw. IX, płd.)[9].
Wybrane publikacje edytuj
Profesor Tadeusz Ruebenbauer opublikował 184 prace naukowe z zakresu doświadczalnictwa rolniczego, genetyki i hodowli roślin w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych. Jest także autorem lub współautorem i redaktorem monografii i podręczników.
- Hodowla roślin, jej przeszłość i perspektywy. Ossolineum „Nauka dla Wszystkich” Kraków 1980, 320, 19 ss. ISBN 83-040-0177-2
- Rolnictwo w walce z głodem. Ossolineum „Nauka dla wszystkich” Kraków 1984, 379, 39 ss. ISBN 83-040-1883-7
- Hodowla odpornościowa w walce z chorobami i szkodnikami roślin. Ossolineum „Nauka dla Wszystkich” Kraków 1992, 144, 29 ss. ISBN 83-040-3959-1
- Ogólna hodowla roślin. PWN Warszawa 1985 (wsp. H. W. Miller), 393 ss.
- Perspektywy rozwoju rolnictwa w XXI wieku. Wyd. PAN Kraków 1997, 81 ss. ISBN 83-867-2634-2 (wsp. H. Ruebenbauer, H. Konarski)
Przypisy edytuj
- ↑ Członkowie PAN: Skorowidz
- ↑ S. Węgrzyn, 1995. 50 lat Wydziału Rolniczego Akademii Rolniczej we Wrocławiu 1945-1995. Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Wrocław 1995, s. 316-317. ISBN 83-85582-21-5
- ↑ Biogram ze strony internetowej '60 lat środowiska akademickiego we Wrocławiu'). [dostęp 2014-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)].
- ↑ Bożena Pietrzyk i inni red., Poczet rektorów Wyższej Szkoły Rolniczej, Akademii Rolniczej, Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie 1953–2018, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie, 2018, s. 21-23.
- ↑ Ibidem, s. 24-25.
- ↑ Historia. wre.ur.krakow.pl. [dostęp 2017-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-17)].
- ↑ B. Pietrzyk i inni red., Poczet rektorów Wyższej Szkoły Rolniczej, Akademii Rolniczej, Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie 1953–2018, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Rolniczego im. Hugona Kołłątaja w Krakowie, 2018, s. 23.
- ↑ Złota Księga Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja, s. 253-260, Wydawnictwo AR w Krakowie - 2000 r., ISBN 83-86524-53-7
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 242, ISBN 978-83-233-4527-5.