Tadeusz Sobieszczak
Tadeusz Sobieszczak ps. „Dudek” (ur. 1 grudnia 1924[1] w Siedlcach, zm. 3 czerwca 2018 tamże[2]) – polski żołnierz, major rezerwy, kombatant AK, honorowy obywatel Siedlec.
| |
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 grudnia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 czerwca 2018 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
34 Pułk Piechoty AK, 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys edytuj
Syn chirurga Jana Sobieszczaka i Marii Sobieszczak. We wrześniu 1939 r. jako uczeń Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego i harcerz drużyny nr 3 pełnił służbę obserwacyjną na moście na Liwcu w Chodowie. Na specjalne diagramy nanosił trasy przelotów niemieckich samolotów bombardujących Siedlce. Pierwszą organizacją konspiracyjną, do jakiej wstąpił, był Młody Nurt. Następnie został łącznikiem organizacji Miecz i Pług. Przewoził rozkazy i materiały konspiracyjne z Siedlec do placówek w terenie. W tej organizacji awansował na żołnierza pierwszej sekcji bojówki nr 105. Uczestniczył w akcjach zbrojnych.
Po scaleniu organizacji konspiracyjnych służył w Związku Walki Zbrojnej i następnie w Armii Krajowej. Z tej organizacji został skierowany w marcu 1944 r. do 5 drużyny II plutonu OP „Zenona” 34 Pułku Piechoty AK. Walczył do rozwiązania tego oddziału w sierpniu 1944 r.
Po powrocie do Siedlec współzakładał Ruch Oporu Armii Krajowej. By nie podzielić losu kolegów, którzy zostali aresztowani przez NKWD i wywiezieni do obozów Gułagu, wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został zakwaterowany na III polu niemieckiego obozu koncentracyjnego Majdanek koło Lublina, następnie wcielony do jednego z oddziałów Armii Czerwonej i wysłany w okolice Przemyśla. Z trzema kolegami opuścił Armię Czerwoną i wstąpił do Oddziału Partyzanckiego „Groźnego” 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej. Był rusznikarzem i celowniczym ciężkiego karabinu maszynowego w plutonie Czelatycze tego oddziału.
Uczestniczył w akcjach broniących polską ludność przed okrucieństwem nacjonalistów ukraińskich. Po rozwiązaniu tego oddziału partyzanckiego po raz drugi wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Ukończył Oficerską Szkołę Piechoty nr 1 we Wrocławiu. Został absolwentem tej szkoły drugiej promocji.
Do demobilizacji kierował 3 Samodzielną Grupą Rozminowania. Jako saper usunął wiele ton niewybuchów na terenie ówczesnego województwa warszawskiego.
W stopniu majora rezerwy pełnił funkcję przewodniczącego Środowiska Oddziału Partyzanckiego „Zenona” Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Siedlcach.
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Walecznych,
- Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami,
- Medal Wojska (czterokrotnie)
- Krzyż Armii Krajowej,
- Krzyż Partyzancki,
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
- Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”,
- Odznaka 1 Siedleckiego Batalionu Rozpoznawczego,
- Odznaka 34 Pułku Piechoty,
- Krzyż Komandorski Zakonu św. Łazarza (obediencja maltańska),
- Honorowy Obywatel Miasta Siedlce od 6 września 2013 roku,
- Honorowy Członek Drużyny Reprezentacyjnej Hufca ZHP „Podlasie” im. Henryka Sienkiewicza w Siedlcach.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ W dokumentach oficjalny zapis jest pod 1 stycznia 1925 roku.
- ↑ Zmarł major Tadeusz Sobieszczak, Honorowy Obywatel Miasta Siedlce. podlasie24.pl. [dostęp 2018-06-04]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Sławomir Kordaczuk, Tadeusz Sobieszczak. Przyczynek do biografii Przyjaciela, Siedlce: Siedlecki Klub Kolekcjonera, 2013.
- Tadeusz Sobieszczak Honorowym Obywatelem Miasta Siedlce, podlasie24.pl
- Załącznik do Uchwały Nr XXXII/594/2013 Rady Miasta Siedlce z dnia 27 czerwca 2013 roku.