Tadeusz Szeląg
Tadeusz Szeląg ps. „Łeda”, „Stanisław” (ur. 1 maja 1920 w Klimontowie, zm. 12 września 2004[1]) – polski wojskowy, komendant obwodowy i okręgowy Batalionów Chłopskich.
| ? | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1920 |
|---|---|
| Data śmierci |
12 września 2004 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Stanowiska |
komendant Obwodu Sandomierz, zastępca komendanta Okręgu Lublin oraz Okręgu Warszawa Województwo, p.o. komendanta Okręgu Warszawa Województwo Batalionów Chłopskich |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Tadeusz Szeląg urodził się 1 maja 1920 w Klimontowie. Do chwili wybuchu wojny uzyskał średnie wykształcenie. W 1940 wstąpił do podziemia, a jesienią tego roku został pierwszym komendantem Obwodu Sandomierz Okręgu Kielce Batalionów Chłopskich. Zagrożony aresztowaniem na skutek dekonspiracji, został przeniesiony na Lubelszczyznę w sierpniu 1941 roku. Tam między majem a sierpniem 1941[2] objął stanowisko zastępcy komendanta Okręgu Lublin BCh, które piastował do sierpnia 1942 Następnie został przeniesiony i od 1 maja 1942 roku objął stanowisko zastępcy komendanta Okręgu Warszawa Województwo BCh. W październiku 1943 wyznaczony na oficera do zadań specjalnych Komendy Głównej Batalionów Chłopskich. Koordynował działania Batalionów Chłopskich wobec działań okupanta na Zamojszczyźnie. Dowodził dwoma akcjami odwetowymi we wsiach Zawada i Wielącz. Prowadził działania pomocowe dla ludności żydowskiej ukrywającej się na południowej Lubelszczyźnie. Współorganizował akcję wysadzenia pociągu amunicyjnego pod Gołębiem. W maju 1944 objął stanowisko p.o. Okręgu Warszawa Województwo BCh. Był jednym z redaktorów czasopisma „Żywią i bronią”. Wziął udział w powstaniu warszawskim.
Po wojnie był zatrudniony w Komendzie Głównej MO, kopalni węgla na Śląsku. W 1956 roku powrócił do Warszawy i podjął pracę w WSiP.
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Grobonet - Wyszukiwarka osób pochowanych [online], grobonet.com [dostęp 2024-03-11].
- ↑ Różne tomy Słownika biograficznego Żołnierzy Batalionów Chłopskich podają różne daty. Tom I wskazuje sierpień, tom V maj-czerwiec.
Bibliografia edytuj
- Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich: IV Okręg Lublin. Lublin: Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy Batalionów Chłopskich, 1998, s. 590. ISBN 83-85223-60-6.
- Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich. T. V. Lublin: Wydawnictwo Bestprint, 2009, s. 723–727. ISBN 978-8360702-72-7.
- Stanisław Kos, Bataliony Chłopskie w Tarnobrzeskiem 1940-1945, Sandomierz – czerwiec 1997, Wydawca: Ogólnopolski Związek Batalionów Chłopskich Zarząd Wojewódzki w Tarnobrzegu. Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego Ruchu Ludowego Oddział w Sandomierzu, Skład i druk: Wydawnictwo Samorządowe Sp. z o.o. w Tarnobrzegu. ISBN 83-908379-1-1, s. 160–161.