Tadeusz Wrzaszczyk
Tadeusz Włodzimierz Wrzaszczyk (ur. 12 września 1932 w Częstochowie, zm. 1 czerwca 2002) – polski inżynier i polityk. Minister przemysłu maszynowego (1970–1975), w latach 1975–1980 wiceprezes Rady Ministrów i przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oraz zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, w 1980 członek Biura Politycznego KC PZPR; poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 września 1932 |
|---|---|
| Data śmierci |
1 czerwca 2002 |
| Wiceprezes Rady Ministrów, przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów | |
| Okres |
od 23 października 1975 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister przemysłu maszynowego | |
| Okres |
od 23 grudnia 1970 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys Edytuj
Syn Władysława i Longiny. Urodził się na częstochowskim Stradomiu. W 1948 ukończył gimnazjum ogólnokształcące Sienkiewicza i otrzymał świadectwo małej matury, a w 1950 zdał maturę. W 1956 ukończył studia na Wydziale Inżynierii i Produkcji Politechniki Warszawskiej, w latach 1954–1956 był konstruktorem w Zakładach Radiowych w Warszawie.
Od 1956 był związany z przemysłem samochodowym i należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1962–1965 był głównym inżynierem Fabryki Samochodów Osobowych. Od 23 grudnia 1970 do 23 października 1975 był ministrem przemysłu maszynowego w rządzie Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza oraz w rządzie Piotra Jaroszewicza. Następnie – do 24 sierpnia 1980 – był wicepremierem i ministrem-przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha.
Od 1971 do 1980 zasiadał w Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1975–1980 był zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR, a w okresie od lutego do sierpnia 1980 członkiem BP KC PZPR. W latach 1976–1980 był posłem na Sejm PRL VII i VIII kadencji, lecz złożył mandat w grudniu 1980. We wrześniu 1980 wykluczony z PZPR, w czasie stanu wojennego internowany od grudnia 1981 do listopada 1982.
Odznaczenia Edytuj
- Krzyżem Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[1]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[2]
- Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976)[3]
Przypisy Edytuj
- ↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
- ↑ Medale „Za zasługi dla obronności kraju” dla członków rządu, „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.
- ↑ Ordem do Infante D. Henrique, Ordens Honoríficas Portuguesas, 1976.
Bibliografia Edytuj
- Leksykon Historii Polski z 1995
- „Trybuna Ludu”, 13–14 grudnia 1975, s. 2
- Nota biograficzna w Almanachu Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie
- Informacje w BIP IPN