Takashi Miike

reżyser japoński

Takashi Miike (jap. 三池 崇史 Miike Takashi; ur. 24 sierpnia 1960 w Yao)japoński reżyser, scenarzysta, producent i aktor filmowy.

Takashi Miike
三池 崇史
Ilustracja
Miike podczas 64. MFF w Cannes (2011).
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1960
Yao

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent, aktor

Lata aktywności

od 1991

Życiorys

edytuj

Jego rodzina pochodziła z regionu Kumamoto. Dziadkowie opuścili Japonię przed wojną i spędzili ją w Chinach i Korei (ojciec reżysera urodził się w Seulu). Po wojnie powrócili do Japonii i osiedlili się w Osace.

Takashi dorastał w małym miasteczku Yao na przedmieściach Ōsaki w ubogiej rodzinie. W tym czasie przeżył fascynację motorami, którą przerwał dopiero groźny wypadek.

W wieku 18 lat rozpoczął studia w Yokohama Hōsō Eiga Senmon Gakkō (Yokohama Academy of Visual Arts and Broadcast), uczelni założonej przez Shōheia Imamurę. Powodem takiej decyzji był brak egzaminów wstępnych. Nie był pilnym studentem i gdy uczelnia miała wytypować jednego ze studentów do lokalnej telewizji jako asystenta reżysera (nieodpłatne i w związku z tym nieatrakcyjne zajęcie), padło na zwykle nieobecnego Miike. Przez następne 10 lat pracował w telewizji, między innymi jako asystent reżysera. W 1987 roku został asystentem samego Imamury na planie filmu Rajfur.

Jako reżyser zadebiutował w 1991 roku filmem Squal! Miniskirt Patrol Force. Jak wielu innych, młodych reżyserów – skorzystał z fali popularności V-cinema: niskobudżetowych, kręconych techniką wideo filmów akcji. Pierwszym filmem kinowym wyreżyserowanym przez Miike’a było Shinjuku kuroshakai: Chaina mafia sensō z 1995 roku, a następnie Gra wstępna z 1999 roku. Film ten został dostrzeżony za granicą na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie i otrzymał nagrody FIPRESCI i KNF. Jest również pierwszym filmem wyreżyserowanym przez Miike’a, który był dystrybuowany w Stanach Zjednoczonych, dzięki czemu filmy z dnia na dzień zyskały miano kultowych. Dorobek reżysera jest ogromny i obejmuje kilkadziesiąt filmów – z czego w latach 2001–2002 wyreżyserował aż czternaście.

Styl i znaki firmowe

edytuj

Filmy wyreżyserowane przez Takashiego Miike słyną przede wszystkim z przerysowanej przemocy i łamania seksualnych tabu. Ponadto zarówno dwuznaczne, jak i oryginalne, kończą często w jeszcze bardziej szokujący i dziwaczny sposób. Prawie wszystkie jego dojrzałe filmy zawierają wątki z życia reżysera. Szczególnie w nostalgiczny sposób traktuje dziecięcych bohaterów swoich filmów. Do ulubionych aktorów Miike należą: Renji Ishibashi, Sho Aikawa, Riki Takeuchi, Ren Ōsugi oraz Susumu Terajima.

Filmografia

edytuj

Jako reżyser

edytuj
  • 1991:
    • Last Run: Ai no uragiri no 100-oku yen shissō! Ferrari 250 GTO (jap. ラスト・ラン 愛と裏切りの百億円 疾走!フェラーリ250GTO Rasuto ran: Ai to uragiri no hyaku-oku en shissō! Feraari 250 GTO)
    • Toppū! Minipato-tai: Eyecatch Junction (jap. 突風! ミニパト隊 アイキャッチ・ジャンクション Toppū! Minipato-tai: Aikyatchi Jankushon)
    • Lady Hunter: Koroshi no Prelude (jap. レディハンター 殺しのプレュード Redi-hantā: Koroshi no pureryūdo)
  • 1992: Ningen-kyōki: Ai to ikari no ringu (jap. 人間兇器 愛と怒りのリング)
  • 1993:
    • Bodyguard Kiba (jap. ボディガード牙 Bodigādo Kiba)
    • Oretachi wa tenshi ja nai (jap. 俺達は天使じゃない)
    • Oretachi wa tenshi ja nai 2 (jap. 俺達は天使じゃない2)
  • 1994:
    • Shinjuku Outlaw (jap. 新宿アウトロー Shinjuku autorō)
    • Bodyguard Kiba: Shura no mokushiroku (jap. 修羅の黙示録 ボディーガード牙 Bodigādo Kiba: Shura no mokushiroku)
  • 1995:
    • Daisan no gokudō (jap. 第三の極道)
    • Shura no mokushiroku 2: Bodyguard Kiba (jap. 修羅の黙示録2 ボディーガード牙 Shura no mokushiroku 2: Bodigādo Kiba)
    • Naniwa yōkyōden (jap. なにわ遊侠伝)
    • Shinjuku-kuroshakai: China Mafia sensō (jap. 新宿黒社会 チャイナ マフィア戦争 Shinjuku-kuroshakai: Chaina mafia sensō)
  • 1996:
    • Shin-daisan no gokudō: Boppatsu Kansai gokudō Wars!! (jap. 新・第三の極道 勃発 関西極道ウォーズ!! Shin-daisan no gokudō: Boppatsu Kansai gokudō Uōzu!!)
    • Shin-daisan no gokudō II (jap. 新・第三の極道II)
    • Jingi naki yabō (jap. 仁義なき野望)
    • Pine Nuts: Rakkasei (jap. ピイナッツ 落華星 Piinattsu rakkusei)
    • Kenka no hanamichi: Ōsaka saikyō densetsu (jap. 喧嘩の花道 大阪最強伝説)
    • Gokudō sengokushi: Fudō (jap. 極道戦国志 不動)
  • 1997:
    • Kishiwada shōnen gurentai: Chikemuri junjō-hen (jap. 岸和田少年愚連隊 血煙り純情篇)
    • Jingi naki yabō 2 (jap. 仁義なき野望2)
    • Gokudō kuroshakai RAINY DOG (jap. 極道黒社会 RAINY DOG)
    • Full metal gokudō (jap. FULL METAL 極道)
  • 1998:
    • Chūgoku no chōjin (jap. 中国の鳥人)
    • Andoromedia (jap. アンドロメデイア andromedia)
    • Blues Harp (jap. BLUES HARP)
    • Kishiwada shōnen gurentai: Bōkyō (jap. 岸和田少年愚連隊 望郷)
  • 1999:
    • Gra wstępna (jap. オーディション Ōdishon)
    • Tennen shōjo man (jap. 天然少女万)
    • Nihon kuroshakai (jap. 日本黒社会)
    • Silver: Shirubā (jap. シルバー SILVER)
    • Żywi lub martwi (jap. DEAD OR ALIVE 犯罪者; Dead or Alive: Hanzaisha)
    • Sararyman Kintarō (jap. サラリーマン金太郎 Sararīman Kintarō)
    • Tennen shōjo man next: Yokohama hyaku-ya hen (jap. 天然少女萬NEXT-横浜百夜篇)
  • 2000:
    • Tsukamoto Shin’ya ga Ranpo suru (jap. 塚本晋也が乱歩する)
    • Tajū jinkaku tantei saiko (jap. 多重人格探偵サイコ)
    • Miasto zagubionych dusz (jap. 漂流街 THE HAZARD CITY Hyōryū-gai)
    • Tengoku kara kita otoko-tachi (jap. 天国から来た男たち)
    • Dead or Alive 2: Tōbōsha (jap. DEAD OR ALIVE 2 逃亡者)
  • 2001:
    • Zuiketsu gensō: Tonkararin yume densetsu (jap. ずい穴幻想 トンカラリン夢伝説)
    • Kikuchi-jō monogatari: Sakimori-tachi no uta (jap. 鞠智城物語 防人たちの唄)
    • Family
    • Visitor Q (jap. ビジターQ Bijitā Q)
    • Ichi zabójca (jap. 殺し屋1 Koroshiya 1)
    • Agitator (jap. 荒ぶる魂たち Araburu tamashī-tachi)
    • The Happiness of the Katakuris (jap. カタクリ家の幸福 Katakuri-ke no kōfuku)
  • 2002:
    • Dead or Alive: Final
    • Onna kunishū ikki (jap. おんな 国衆一揆)
    • Sabu (jap. SABU さぶ)
    • Graveyard of Honor (jap. 新・仁義の墓場 Shin-jingi no hakaba)
    • Kin’yū hametsu Nippon: Tōgenkyō no hito-bito (jap. 金融破滅ニッポン 桃源郷の人々)
    • Pandōra (jap. パンドウラ)
    • Jitsuroku – Andō noboru kyōdō-den: Rekka (jap. 実録・安藤昇侠道伝 烈火)
    • Pāto-taimu tantei (jap. パートタイム探偵)
  • 2003:
  • 2004:
    • Zebraman (jap. ゼブラーマン Zeburāman)
    • Pāto-taimu tantei 2 (jap. パートタイム探偵 2)
    • Three... Extremes (jap. 三更2 Saam gaang yi) (segment Box)
    • Izo
    • Ultraman Max (jap. ウルトラマンマックス Urutoraman makkusu)
    • Yōkai daisensō (jap. 妖怪大戦争)
  • 2006:
    • Big Bang Love, Juvenile A (jap. 46億年の恋 46-okunen no koi)
    • Waru (jap. )
    • Mistrzowie horroru, odcinek Imprint (jap. インプリント ~ぼっけえ、きょうてえ~ Inpurinto ~bokke kyote~)
    • Waru: kanketsu-hen
    • Taiyo no kizu (jap. 太陽の傷)
  • 2007:
    • Sukiyaki Western Django (jap. スキヤキ・ウエスタン ジャンゴ Sukiyaki wesutān jango)[1]
    • Crows Zero (jap. クローズZERO Kurōzu Zero)
    • Like a Dragon (jap. 龍が如く 劇場版 Ryu ga Gotoku Gekijōban)
    • Zatoichi (jap. 座頭市 Zatōichi) (spektakl)
    • Detective Story (jap. 探偵物語 Tantei monogatari)
  • 2008:
    • God’s Puzzle (jap. 神様のパズル Kamisama no pazuru)
    • K-tai Investigator 7 (jap. ケータイ捜査官7 Keitai Sōsakan 7)
  • 2009:
    • Yatterman (jap. ヤッターマン Yattaaman)
    • Crows Zero 2 (jap. クローズZERO 2 Kurōzu Zero 2)
  • 2010:
    • 13 zabójców (jap. 十三人の刺客 Jûsan-nin no shikaku)[2]
    • Zebraman 2: Attack on Zebra City (jap. ゼブラーマン -ゼブラシティの逆襲 Zeburāman -Zebura Shiti no Gyakushū)
  • 2011:
    • Ninja Kids!!! (jap. 忍たま乱太郎 Nintama Rantarō)
    • Hara-Kiri: Death of a Samurai (jap. 一命 Ichimei)
  • 2012:
    • Ace Attorney (jap. 逆転裁判 Gyakuten Saiban)
    • For Love’s Sake (jap. 愛と誠 Ai to makoto)
    • Lekcja zła (jap. 悪の教典 Aku no kyōten)[3]
  • 2013:
    • Shield of Straw (jap. 藁の楯 Wara no Tate)
    • The Mole Song: Undercover Agent Reiji (jap. 土竜の唄 潜入捜査官 REIJI Mogura no uta – sennyu sosakan: Reiji)
  • 2014:
  • 2015:
    • The Lion Standing in the Wind (jap. 風に立つライオン Kaze ni tatsu Raion)
    • Gokudō Daisensō (jap. 極道大戦争)
  • 2016:
    • Terra Formars (jap. テラフォーマーズ Tera Fōmāzu)
    • Mogura no uta: Hong Kong kyōsō-kyoku (jap. 土竜の唄 香港狂騒曲)
  • 2017:

Jako aktor

edytuj

O ile nie zaznaczono inaczej, filmy reżyserowane przez samego Miike.

  • 1989: Czarny deszcz (reż. Shōhei Imamura) jako robotnik w fabryce
  • 1996: Kenka no hanamichi: Ōsaka saikyō densetsu jako ofiara
  • 1997: Kishiwada shōnen gurentai: Chikemuri junjō-hen jako mężczyzna w czerwonych spodniach pobity przez Riichiego
  • 1998: Yomigaeru kinrō 2: Fukkatsu-hen (reż. Takeshi Watanabe)
  • 2000: Isola: Tajuu jinkaku shōjo (reż. Toshiyuki Mizutani)
  • 2001:
    • Araburu tamashii-tachi
    • Nikutai keibiin: Sakareta seifuku (reż. Naoto Kumazawa)
  • 2002:
    • Shin jingi no hakaba jako człowiek z pistoletem w restauracji
    • Koroshiya 1: The Animation Episode 0 (reż. Shinji Ishidaira) jako głos Kakihary
  • 2003:
  • 2004: Koi no mon (reż. Suzuki Matsuo)
  • 2005:

Przypisy

edytuj
  1. Sukiyaki Western Django, [w:] Fundacja Sztuki Arteria [online], piecsmakow.pl [dostęp 2017-05-05] (pol.).
  2. 13 zabójców, [w:] Fundacja Sztuki Arteria [online], piecsmakow.pl [dostęp 2017-05-05] (pol.).
  3. Lekcja zła, [w:] Fundacja Sztuki Arteria [online], piecsmakow.pl [dostęp 2017-05-05] (pol.).
  4. Po moim trupie, [w:] Fundacja Sztuki Arteria [online], piecsmakow.pl [dostęp 2017-05-05] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Pitrus A. Kino agresji. „Kino”. Nr 6, 2005. 
  • Wywiad z Takashim Miike: Chcę szokować ludzi. „Film”. nr 7, 2005. 
  • Thomas Patrick Mes: Agitator: The Cinema of Takashi Miike. FAB Press, o.O. o.J.. ISBN 1-903254-22-1.

Linki zewnętrzne

edytuj

Wywiady

edytuj