Tango Argentino
Tango Argentino – muzyczny spektakl tanga argentyńskiego, który zapoczątkował gwałtowny wzrost zainteresowania tangiem na świecie w latach 80. XX wieku.
| |
| Scenariusz |
Claudio Segovia |
|---|---|
| Teatr |
Theatre Chatelet |
| Data premiery |
10 listopada 1983 r. |
| Choreografia |
Juan Carlos Copes |
Tango Argentino, którego twórcami było dwóch Argentyńczyków Claudio Segovia i Héctor Orezzoli, a głównym choreografem Juan Carlos Copes był z początku pokazywany przez sześć dni w teatrze Theatre Chatelet w Paryżu na festiwalu Festival d'Automne w 10 listopada 1983, trzydziestu trzech tancerzy z Argentyny przyleciało na ten spektakl do Paryża samolotem wojskowym wraz z rakietą Exocet, która była wieziona do naprawy. Po sukcesie w Paryżu artyści wrócili już Air France, chociaż sukces w Paryżu nie zrobił żadnego wrażenia w Argentynie. Następnie spektakl był pokazywany na Biennial of Venice. W 25 czerwca 1985 spektakl został pokazany na Broadwayu przez tydzień w City Center Theater on West 56th Street. W październiku 1985 wrócił na Broadway do teatru Mark Hellinger Theatre gdzie był pokazywany do stycznia 1986. Spektakl dostał nagrodę Tony. W 1992 odbyła się premiera w Argentynie. Przez dziesięć lat był pokazywany w 57 miastach w USA, Europie, Japonii, i Ameryce Łacińskiej. W 1993 został zamknięty. Spektakl przyczynił się do ponownego rozwoju tanga argentyńskiego na świecie i w Argentynie po 1983 roku i do powstania podobnych spektakli – Forever Tango, Tango X 2, Hooked on Tango, Tango Vivo!. Spowodował też powstanie szkół tanga i odrodzenie nauczania tego tańca. Choreografię opracowali Juan Carlos Copes i Maria Nieves. W spektaklu grał zespół Sexteto Mayor z bandeonistami Jose Libertella i Luisem Statzo oraz pianistą Osvaldo Berlingieri. W spektaklu śpiewali m.in. Roberto Goyeneche, Taul Lavie, Alba Solis, Jovita Luna.
Oryginalna muzyka edytuj
| Tytuł | Autor |
|---|---|
| Quejas de Bandoneón | Juan de Dios Filiberto |
| El Choclo | Santos Discepolo |
| La Cumparsita | Enrique Pedro Maroni |
| Uno | Mariano Mores |
| Nostalgias | Enrique Cadicamo |
| La Puñalada | Pintin Castellanos |
| Cuesta Abajo | Carlosa Gardela |
| Jealousy | Vera Bloom |
| Balada Para Mi Muerte | Astor Piazzolla |
| Milonguita: Milonguita/Divina/Melenita de Oro/Re-Fa-Si | Samuel Linning |
| Milongueando en el '40 | Armando Pontier |
| Nunca Tuvo Novio | Agustin Bardi |
| Orgullo Criollo | Pedro Laurenz |
| De Mi Barrio | Roberto Goyeneche |
| Verano Porteño | Astor Piazzolla |
| La Última Curda | Aníbal Troilo |
| Canaro en Paris | Alejandro Scarpino |
| Mi Noche Triste | Samuel Castriota |
| Tanguera | Mariano Mores |
| Desencuentro | Aníbal Troilo |
| Adios Nonino | Astor Piazzolla |
| Danzarin | Julián Plaza |
Bibliografia edytuj
- Carlos G. Groppa, The tango in the United States, McFarland & Co., Jefferson, North Carolina i Londyn, 2004, ISBN 0-7864-1406-5 (rozdziały Tango Argentino, the Musical oraz The sequel to Tango Argentino).
- Thompson, Robert Farris, Tango: the art history of love, 1st ed., New York: Pantheon Books, 2005, xiv, 360 s.: ill.; 24 cm., ISBN 0-375-40931-9