Taormina

Taormina
	gmina
	Herb
Państwo	Włochy
Region autonomiczny	Sycylia
Prowincja	Mesyna
Kod ISTAT	083097
Powierzchnia	13 km²
Populacja (2013); • liczba ludności	; 11 061
• gęstość	761,7 os./km²
Numer kierunkowy	0942
Kod pocztowy	98039
	Położenie na mapie Sycylii Taormina
	Położenie na mapie Włoch Taormina
	37°51′N 15°18′E/37,850000 15,300000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Taormina (syc. Taurmina, grec. Tauromenion, łac. Tauromenium) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Mesyna.

Według danych na rok 2013 gminę zamieszkiwało 11 061 osób, 842,4 os./km².

Położenie edytuj

Taormina położona jest w północnej części wschodniego wybrzeża Sycylii, w przybliżeniu w połowie drogi między Mesyną a Katanią. Miasto rozpościera się na stromych zboczach okolicznych gór, od poziomu morza aż do ich szczytów.

Pod miastem przebiega autostrada A18 (Mesyna-Katania).

Historia edytuj

Założone w IV wieku p.n.e.^[2] przez uciekinierów z Naksos najechanego przez Dionizjosa I, tyrana Syrakuz. Wcześniej okolice zamieszkiwali Sykulowie.

W 345 r. p.n.e. tyran Tauromenion Andromachos poparł Timoleona podczas jego wyprawy sycylijskiej.

Później Tauromenion zostało podporządkowane Agatoklesowi z Syrakuz, co było przyczyną wygnania Timajosa^[3].

Kolejny tyran Tyndarion był sprzymierzeńcem Pyrrusa.

W 902^[4] została podbita przez Arabów.

Atrakcje turystyczne edytuj

Do zabytków Taorminy zaliczyć można dobrze zachowany teatr grecki, katedrę, a także górujący nad miastem zamek. U podnóży miasta znajduje się natomiast rezerwat Baia della Isola Bella (Zatoka Isola Bella).

Taormina

Teatr grecki, na horyzoncie Etna w chmurach

Plac katedralny

Barokowa fontanna na Placu Katedralnym

Palazzo Duca di Santo Stefano

Porta Messina

Zatoka wyspy Isola Bella

Przypisy edytuj

↑ [dane statystyczne], demo.istat.it [dostęp 2014-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-23] .
↑ Furio Durando: Italia Antyczna – Dziedzictwo sztuki i kultury cywilizacji rzymskiej. Wyd. I. Barcelona: Ediciones Folio SA, 2008, s. 94. ISBN 978-84-413-2751-1.
↑ Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, wydanie piąte, Warszawa 1983, ISBN 83-01-03529-3, s. 746
↑ MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 465, ISBN 83-85719-85-7 .

Bibliografia edytuj

Istituto Nazionale di Statistica

[1] [dane statystyczne], demo.istat.it [dostęp 2014-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-23] .

[2] Furio Durando: Italia Antyczna – Dziedzictwo sztuki i kultury cywilizacji rzymskiej. Wyd. I. Barcelona: Ediciones Folio SA, 2008, s. 94. ISBN 978-84-413-2751-1.

[3] Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, wydanie piąte, Warszawa 1983, ISBN 83-01-03529-3, s. 746

[4] MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 465, ISBN 83-85719-85-7 .

[1]

[2]

[3]

[4]