Tarczyn

Tarczyn
	miasto w gminie miejsko-wiejskiej
	; Tarczyn z lotu ptaka, (2006)
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	piaseczyński
Gmina	Tarczyn
Prawa miejskie	1353–1870, 2003
Burmistrz	Dorota Lisicka
Powierzchnia	5,23 km²
Wysokość	140 m n.p.m.
Populacja (2022); • liczba ludności; • gęstość	; 4283; 779,9 os./km²
Strefa numeracyjna	+48 22
Kod pocztowy	05-555
Tablice rejestracyjne	od 2003 WPI
	Położenie na mapie gminy Tarczyn Tarczyn
	Położenie na mapie Polski Tarczyn
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Tarczyn
	Położenie na mapie powiatu piaseczyńskiego Tarczyn
	51°58′49″N 20°50′01″E/51,980278 20,833611
TERC (TERYT)	1418064
SIMC	0009478
	Hasło promocyjne: 1000
	Urząd miejskiJuliana Stępkowskiego 17; 05-555 Tarczyn
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa

Tarczyn – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tarczyn. Do 1954 siedziba wiejskiej gminy Komorniki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego. Był miastem duchownym^[4].

Przez miasto przepływa Tarczynka, niewielka rzeka dorzecza Wisły, lewy dopływ Jeziorki. Według danych z 31 grudnia 2012 miasto miało 4121 mieszkańców.

Miasto założone w 1353 roku^[5]. Miasto kolegiaty św. Jana w Warszawie w drugiej połowie XVI wieku^[6], w 1406 roku stanowiło uposażenie proboszcza kapituły warszawskiej^[7], w drugiej połowie XVI wieku położone było w powiecie tarczyńskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego^[8].

Demografia

Piramida wieku mieszkańców Tarczyna w 2014 roku^[3].

Historia

Urząd Miejski w Tarczynie

Kościół św. Mikołaja w Tarczynie

Kościół nocą

Fontanna na rynku

Od XII do XIV w. był książęcą osadą targową i wsią parafialną oraz węzłem dróg południowego Mazowsza. Prawa miejskie uzyskał w 1353. W okresie konfederacji barskiej w okolicach działał oddział partyzancki Józefa Sawy Calińskiego. Podczas powstania styczniowego liczne potyczki, w wyniku represji w 1870 Tarczyn utracił prawa miejskie. W 1914 uruchomiono kolejkę wąskotorową łączącą Tarczyn z Grójcem i Warszawą. Na początku XX w. ośrodek ruchu ludowego, podczas II wojny światowej działalność oddziałów partyzanckich Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w grudniu roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1600 Żydów. 28 lutego 1941 zostali wywiezieni do getta w Warszawie, a stamtąd do obozu zagłady Treblinka II i tam zamordowani^[9].

Po zakończeniu II wojny światowej odbudowano zniszczenia, w 1953 uruchomiono kolej normalnotorową do Skierniewic. W 1968 uruchomiono duże Zakłady Przemysłu Owocowo-Warzywnego, w tym okresie rozbudowano fabrykę urządzeń handlowych^[10]. 1 stycznia 2003, po 134 latach Tarczyn odzyskał prawa miejskie. W tym samym roku odłączył się od powiatu grójeckiego i przyłączył do piaseczyńskiego.

Dane ogólne

W Tarczynie znajduje się kościół z XVI w., pw. św. Mikołaja, zbudowany w stylu gotyckim. Znajdowała się tu siedziba firmy „Perffetii van-melle” produkująca m.in. cukierki Mentos.

Z Tarczynem związana jest m.in. Irena Sendlerowa (1910–2008), mieszkanka tego miasta w latach międzywojennych, która podczas II wojny światowej uratowała z getta warszawskiego ok. 2500 dzieci żydowskich. I. Sendlerowa – odznaczona m.in. Orderem Orła Białego, medalem „Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata” i Orderem Uśmiechu. Była zgłoszoną polską kandydatką do Pokojowej Nagrody Nobla. W połowie 2007 władze samorządowe gminy Tarczyn przyznały I. Sendlerowej wyróżnienie Honorowy Obywatel Miasta Tarczyna.

Gmina Tarczyn to miejsce posiadające liczne atrakcje, np. wspomniany gotycki kościół pw. św. Mikołaja w Tarczynie, modrzewiowy kościółek z 1538 w Rembertowie, lasy Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, unikalne ekosystemy Warszawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, stadniny koni, bazę turystyczną oraz kursującą kolejkę wąskotorową z 1914 roku, która nadal przewozi turystów i jest najcenniejszym miejscowym zabytkiem techniki.

W latach 1997–2010 nagrywano tu serial Złotopolscy^{[potrzebny przypis]}.

Edukacja

Publiczne Liceum im. Ireny Sendlerowej w Tarczynie, ul. Księdza Czesława Oszkiela 1
Zespół Szkół im. Szarych Szeregów w Tarczynie, ul. Szarych Szeregów 8
Publiczna Szkoła Podstawowa im. Juliana Stępkowskiego w Tarczynie, ul. J. Stępkowskiego 11

Transport

Budynek stacji kolejowej w Tarczynie, która nie obsługuje obecnie pociągów pasażerskich

Zobacz też: Tarczyn (stacja kolejowa).

Przez miasto przebiega trasa międzynarodowa E-77 i linia kolejowa nr 12 Łuków – Skierniewice. Na wschód od Tarczyna znajduje się stacja wąskotorowej Grójeckiej Kolei Dojazdowej.

Wspólnoty wyznaniowe

Kościół rzymskokatolicki (dekanat tarczyński):
- parafia św. Mikołaja BM w Tarczynie
Świadkowie Jehowy:
- zbór Tarczyn (Sala Królestwa)^[11]

Ludzie związani z Tarczynem‎

Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Tarczynem‎.

Zobacz też

Cmentarz żydowski w Tarczynie

Przypisy

↑ Wyniki w wyborach Burmistrza Tarczyna. [w:] Wybory Samorządowe 2024 [on-line]. Wybory.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-05-08)].
↑ Dane Głównego Urzędu Statystycznego: ''Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2008 r.)'' [online] [dostęp 2009-10-01] .
↑ ^a ^b Tarczyn w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Polska XVI wieku, t. V Mazowsze, Warszawa 1895, s. 38.
↑ Stanisław Pazyra, Geneza i rozwój miast mazowieckich, Warszawa 1959, s. 112.
↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1973, s. 95.
↑ Katalog zabytków sztuki w Polsce, tom X województwo warszawskie, zeszyt 5 powiat grójecki, pod redakcją Izabelli Galickiej i Hanny Sygietyńskiej, Warszawa 1971, s. 65.
↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, [b. n. k.]
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 452 .
↑ Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński "Mazowsze, mały przewodnik" Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1978 s. 249-250
↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-05] .

Bibliografia

Jerzy Golański: Z dziejów Tarczyna, ROK, Tarczyn, ISBN 83-908607-0-8.
Jerzy Golański: W dawnym Tarczynie, ATU, ISBN 83-915521-0-1.

Linki zewnętrzne

Tarczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 166 .
Urząd Miasta Tarczyn
Gmina Tarczyn
"Tacy byliśmy jeszcze wczoraj..." : ziemia tarczyńska na starej fotografii

[1] Wyniki w wyborach Burmistrza Tarczyna. [w:] Wybory Samorządowe 2024 [on-line]. Wybory.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-05-08)].

[gus-2] Dane Głównego Urzędu Statystycznego: ''Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2008 r.)'' [online] [dostęp 2009-10-01] .

[populacja-3] Tarczyn w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[4] Polska XVI wieku, t. V Mazowsze, Warszawa 1895, s. 38.

[5] Stanisław Pazyra, Geneza i rozwój miast mazowieckich, Warszawa 1959, s. 112.

[6] Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1973, s. 95.

[7] Katalog zabytków sztuki w Polsce, tom X województwo warszawskie, zeszyt 5 powiat grójecki, pod redakcją Izabelli Galickiej i Hanny Sygietyńskiej, Warszawa 1971, s. 65.

[8] Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, [b. n. k.]

[9] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 452 .

[mazowsze-10] Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński "Mazowsze, mały przewodnik" Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1978 s. 249-250

[11] Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-05] .

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]