Tarnowscy herbu Leliwa

ród szlachecki

Tarnowscy – polski ród magnacki, będący w posiadaniu znacznych dóbr w Małopolsce. Od 24 grudnia 1547 hrabiowski, kiedy Karol V Habsburg, cesarz Świętego Imperium Rzymskiego i król Hiszpanii, nadał hetmanowi Janowi Amorowi Tarnowskiemu dziedziczny tytuł hrabiego. Nazwisko wywodzi się od Tarnowa – pierwszej siedziby rodu. Za protoplastą rodu uważa się komesa Spycymira Leliwitę, pierwotnie pieczętującego się herbem Lubomla, ale na początku XIV wieku już używającego Leliwy[1]. Najsłynniejsze miasta założone przez Tarnowskich to: Tarnów, Tarnobrzeg, Tarnogród, Tarnogóra oraz Tarnopol, obecnie znajdujący się na Ukrainie. Ciała rodziny Tarnowskich spoczywają w kościele oo. Dominikanów w Tarnobrzegu, gdzie znajduje się także cudowny obraz Matki Boskiej Dzikowskiej.

Herb Leliwa przysługujący hrabiowskiej linii Tarnowskich
Augustinus Thille (miedzioryt 1644), Wojciech Kazimierz Jastrzębski (tekst, 1644), Adam Piliński - (przedruk, homeografia według miedziorytu, Paryż, 1872)
 
Hrabia Stanisław Tarnowski, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, protoplasta linii rudnickiej

Ród Tarnowskich podzielił się na liczne linie[1][2]:

Przedstawiciele

edytuj

Pałace

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Ród Tarnowskich. 2009-09-02. [dostęp 2011-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-23)]. (pol.).
  2. Ryszard Jurzak: Genealogia dynastyczna. [dostęp 2011-07-19]. (pol. • ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj