Tatra T3RF
Tatra T3RF – typ czeskiego tramwaju firmy ČKD. Wozy tego typu produkowano w latach 1997–1999 dla Rosji, dwa wozy z ośmiu pozostały w Brnie. Tramwaj T3RF wywodzi się z modelu Tatra T3R produkowanego w II połowie lat 90. XX wieku.
 Skład tramwajów Tatra T3RF w Brnie | |
| Dane ogólne | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent | |
| Miejsce produkcji | |
| Lata produkcji |
1997–1999 |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
1 |
| Długość |
14 000 mm |
| Szerokość |
2500 mm |
| Wysokość |
3060 mm |
| Masa |
17 300 kg |
| Rozstaw wózków |
1435 mm |
| Moc silników |
4 × 46,8 kW |
| Prędkość maksymalna |
60 km/h |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
22 |
| Liczba miejsc ogółem |
108 |
| Wysokość podłogi |
915 mm |
Historia edytuj
Po dostawie 10 nowych tramwajów Tatra T3R do Brna na początku roku 1997 podobne wozy zamówiło przedsiębiorstwo komunikacji z miasta Iżewsk, który jest jednym z wielu miast eksploatujących klasyczne tramwaje Tatra T3 w Rosji, następnie podobne tramwaje zamówiła także Samara. Wozy oznaczone jako T3RF były podobne z wyglądu do brneńskich T3R, jednak pod względem technicznym różnią się nowocześniejszym wyposażeniem elektrycznym[1].
Konstrukcja edytuj
Tramwaj T3RF to czteroosiowy, jednokierunkowy, silnikowy wagon tramwajowy. Szkielet wagonu jest wykonany ze stali, poszycie zewnętrzne stanowi blacha; oba czoła wozu (projektu architekta Patrika Kotasa[1]) z szybami panoramicznymi są zbudowane z włókna szklanego. Podłoga wozu znajduje się na wysokości 900 mm nad główką szyny[2]. Prawa strona pudła posiada troje czteroczęściowych drzwi harmonijkowych. Siedzenia ze sztucznej skóry dla pasażerów są rozmieszczone w układzie 1+1 (niektóre iżewskie wozy 1+2), w tylnej części wozu zaprojektowano miejsce na wózki dziecięce lub inwalidzkie. W odróżnieniu od T3R typ T3RF nie posiada przycisków indywidualnego otwierania drzwi przez pasażerów, podłoga jest pokryta wykładziną gumową, okna wyposażono w przesuwane lufciki[3]. Motorniczy steruje ręcznym zadajnikiem jazdy z zamykanej kabiny sterowniczej.
Tramwaje T3RF są napędzane czterema silnikami TE 022, każdy z nich przypada na jedną oś. Wyposażenie elektryczne ČKD TV14 posiada tranzystory IGBT, przetwornica statyczna została dostarczona przez Alstom, prąd jest pobierany z sieci trakcyjnej przez pantograf nożycowy[3].
Wozy dla przedsiębiorstwa Dopravní podnik města Brna zostały zmodernizowane przez warsztaty Dopravního podniku měst Mostu a Litvínova. Wózki zostały wymienione na nowe (skompletowane z komponentów firmy SKD),tramwajom zamontowano silniki typu TE 023, pantografy pozostawiono oryginalne, jednak wyposażono je w elektryczny system opuszczania i podnoszenia[4]. Wnętrze pozostało bez zmian, wozy wyposażono w elektroniczny system informacji pasażerskiej, zamontowano przyciski otwierania drzwi przez pasażerów[4]. Mniejsze modyfikacje wprowadzono w kabinach motorniczego i innych częściach wozu[4].
Dostawy tramwaju edytuj
W latach 1997–1999 ogółem wyprodukowano 8 wozów T3RF. Mimo dostawy wszystkich tramwajów do Rosji, dwa tramwaje trafiły ostatecznie do Brna.
| Państwo | Miasto | Typ | Lata dostaw | Liczba | Numery taborowe | Uwagi | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Czechy
|
Brno | T3RF | 2002 | 2 | 1669, 1670 | początkowo dostarczone do Samary | [5] |
 Rosja
|
Iżewsk | T3RF | 1997 | 4 | 1000–1003 | [6] | |
| Samara | T3RF | 1999 | 2 | 1205–1206 | [7] | ||
| Łączna liczba: | 8 | ||||||
Eksploatacja edytuj
Brno edytuj
Zgodnie z zamówieniem w 1999 r. wyprodukowano 4 wozy T3RF dla Samary. Z powodu wpłacenia jedynie 50% ceny za 4 tramwaje, dostarczono tam 2 egzemplarze[4]. Dwa pozostałe wozy odstawiono w halach ČKD, a po przejęciu firmy przez Siemens w 2002 r. odkupił je przewoźnik z Brna. Przed włączeniem do eksploatacji zmodernizowano je zgodnie ze standardowym wyposażeniem wykorzystywanym w każdym brneńskim tramwaju w warsztatach Mostu i Litwinowa.
Po jazach testowych oba wozy otrzymały numery 1669 i 1670, w listopadzie 2002 r. weszły do służby liniowej[8]. Wozy T3RF trwale jeżdżą w składzie 1669+1670, łączenie z tramwajami typu Tatra T3R nie jest możliwe[4]. Wozy T3RF trwale jeżdżą w składzie 1669+1670, łączenie z tramwajami typu Tatra T3R nie jest możliwe.
Rosja edytuj
Pierwsze cztery wozy T3RF w roku 1997 zakupił przewoźnik z rosyjskiego miasta Iżewsk, gdzie otrzymały numery 1000-1003[6]. Wszystkie tramwaje T3RF jeżdżą pojedynczo.
Dwa tramwaje (z czterech zamówionych) Tatra T3RF były w roku 1999 dostarczone do Samary[7]. Wozy otrzymały numery 1205 i 1206 jeździły od 1999 w składzie 1205+1206, w roku 2003 zamieniono ich kolejność w składzie[9], do pierwotnego stanu powrócono w 2010 r. Od roku 2011 oba tramwaje jeżdżą pojedynczo[10].
Jeden z dwóch wozów, który był pierwotnie wyprodukowany dla Samary a który jeździ w Brnie z numerem 1669, został w roku 1999 wypożyczony do Moskwy na obchody 100 lat komunikacji tramwajowej[4]. Podobnie do T3RF miały być zmodernizowane wyeksploatowane moskiewskie wozy Tatra T3, umowa między ČKD a Mosgortransem nie została podpisana a tramwaj T3RF został odstawiony na rok do zajezdni, nie przeprowadzano jazd próbnych[4]. W 2000 r. zwrócono go producentowi.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Robert Mara: Tatra T3 1960–2000: 40 let tramvají Tatra T3. Praha: K-Report Pavel Malkus, 2001, s. 97.
- ↑ Typový výkres tramvaje T3RF. Skd.cz. [dostęp 2009-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-07)].
- ↑ a b Martin Hemzal, manil, Eda: Rekonstrukce tramvají T3. Bmhd.cz, 2008-07-15. [dostęp 2009-05-10].
- ↑ a b c d e f g Robin Vysoký. Nové vozy T3RF pro Brno. „Městské doprava”. 5, s. 19–21, 2002.
- ↑ Evidence vozů DPMB, typ: T3RF. Bmhd.cz. [dostęp 2009-05-10].
- ↑ a b Izhevsk, Tatra T3RF. Stts.mosfont.ru. [dostęp 2009-05-10]. (ang.).
- ↑ a b Samara, Tatra T3RF. Stts.mosfont.ru. [dostęp 2009-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-28)]. (ang.).
- ↑ Robin Vysoký. Brněnské vozy T3 RF již v pravidelném provozu. „Městské doprava”. 1, s. 6, 2003.
- ↑ Tatra Т3RF. Samaratrans.info, 2009-02-11. [dostęp 2009-05-10]. (ros.).
- ↑ Samara, tram car # 1205. Transphoto.ru. [dostęp 2014-03-11]. (ang.).
