Tczyca
Tczyca – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Charsznica, nad Jeżówką.
wieś | |
Kościół w Tczycy, parafia Św. Idziego | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
811[2] |
Strefa numeracyjna |
41 |
Kod pocztowy |
32-250[3] |
Tablice rejestracyjne |
KMI |
SIMC |
0233796 |
Położenie na mapie gminy Charsznica | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu miechowskiego | |
50°25′26″N 19°53′33″E/50,423889 19,892500[1] |
W 1229 roku wieś płaciła dziesięcinę klasztorowi w Dłubni[4].
Do 1954 roku siedziba gminy Tczyca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Integralne części miejscowości: Bógdołek, Ciołkowiec, Marianów, Sołtyśnica, Tczyca Duchowna, Tczyca Pańska, Tczyca Włościańska, Wodynówki[5] i zniesiona Zdarcica[6].
W miejscowości znajduje się kościół i parafia rzymskokatolicka pod wezwaniem św. Idziego, należąca do dekanatu żarnowieckiego diecezji kieleckiej. Polichromię kościoła wykonało dwóch członków grupy artystycznej Szczep Rogate Serce Stanisława Szukalskiego, Zygmunt Kowalski i Antoni Bryndza[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 139273
- ↑ Wieś Tczyca w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-07-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1302 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich., t. tom XV część 2, 1880–1914 .
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2783)
- ↑ Ryszard Kyzioł, “Ostatni dziedzice dóbr swojszczyzny i inne rozmaitości”, Olkusz 2014 s. 96