Tekuma (hebr. תקומה; oficjalna pisownia w ang. Tequma) – moszaw położony w Samorządzie Regionu Sedot Negew, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu.

Tekuma
‏תקומה‎
Ilustracja
Ulica w moszawie Tekuma
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Południowy

Wysokość

134 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności


549

Położenie na mapie Dystryktu Południowego
Mapa konturowa Dystryktu Południowego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Tekuma”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Tekuma”
Ziemia31°27′01″N 34°34′46″E/31,450278 34,579444
Strona internetowa

Położenie edytuj

Moszaw leży na niewielkim wzgórzu w północno-zachodniej części pustyni Negew, w odległości 16 kilometrów od Morza Śródziemnego. Na północ od wzgórza znajduje się wadi strumienia Chanun. Strefa Gazy znajduje się w odległości 5 kilometrów na północny zachód od moszawu.

W jego otoczeniu znajduje się miasto Netiwot, moszawy Josziwja, Zimrat i Jachini, oraz kibuc Sa’ad.

Demografia edytuj

Liczba mieszkańców Tekumy[1]:

Historia edytuj

 
Wieża ciśnieniowa w Tekumie

Osada Tekuma została założona w dniu 6 października 1946, jako jedne z nowo tworzonych jedenastu osiedli obronnych na pustyni Negew. Cały plan (hebr. 11 הנקודות, 11 Ha-Nekudot) został przygotowany przez Agencję Żydowską. Tekuma została założona jako kibuc. Pierwotna jego lokalizacja znajdowała się w rejonie dzisiejszego moszawu Szarszeret. Grupa pionierów, która założyła Tekumę operowała z pobliskiego kibucu Be’erot Jicchak. Założyli oni równocześnie kibuce Tekuma, Be’eri i Kefar Darom. Celem było rozszerzenie granic przyszłego państwa żydowskiego, a jednocześnie budowa osiedli spełniających pierwszą linię obrony w przypadku wrogiej napaści[2].

Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 moszaw został odcięty przez wojska egipskie i do końca wojny znajdował się w całkowitej izolacji. Dopiero w październiku dotarły do niego Siły Obronne Izraela z zaopatrzeniem. Po wojnie zniszczony kibuc opuszczono, a nową osadę o tej samej nazwie założono około cztery kilometry dalej, na ziemiach wysiedlonej arabskiej wioski Al-Muharraqa[3]. Tekuma odbudowano jako moszaw. W dniu 30 maja 1949 w jego rejonie doszło do kilku potyczek z byłymi mieszkańcami arabskiej wioski, którzy usiłowali powrócić do swoich domów[4]. W nowym moszawie osiedlili się żydowscy imigranci z Europy Wschodniej – ocaleni z Holocaustu. W 1950 dołączyli do nich kolejni imigranci z Europy i Tunezji. Z upływem lat moszaw związał się z religijnym ruchem Bene Akiwa.

 
Przedszkole w Tekumie jest wzmocnione przed atakami rakiet Kassam
 
Synagoga w Tekumie

Ze względu na bliskie sąsiedztwo ze Strefą Gazy, moszaw ucierpiał od ostrzału rakietowego prowadzonego przez organizację terrorystyczną Hamas[5].

Nazwa edytuj

Nazwa moszawu Tekuma (pol. Odrodzenie) jest symbolicznym przypomnieniem odnowy żydowskiego życia po Holocauście.

Kultura edytuj

W moszawie znajduje się ośrodek kultury z biblioteką.

Edukacja edytuj

Moszaw utrzymuje przedszkole.

Religia edytuj

Tekuma jest religijnym moszawem, dlatego znajduje się w nim synagoga i mykwa[6].

Sport i rekreacja edytuj

W północnej części osady jest rekreacyjny ogród HaMor.

Gospodarka edytuj

Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie. Uprawy gruntowe są prowadzone na gruntach ornych i w szklarniach. Uprawia się warzywa, kwiaty i cytrusy. Od 1990 ważną branżą stała się hodowla ryb. Dodatkowo w moszawie hoduje się drób i owce na mięso[6].

Infrastruktura edytuj

W moszawie znajduje się ośrodek zdrowia i sklep wielobranżowy.

Komunikacja edytuj

Wyjazd z moszawu jest w kierunku południowo-zachodnim na drogę nr 25 (Nachal Oz-Beer Szewa-Ha-Arawa), którą jadąc na południowy wschód dojeżdża się do miasta Netiwot i skrzyżowania z drogą ekspresową nr 34 (Jad Mordechaj-Netiwot), lub jadąc na północny zachód dojeżdża się do moszawów Szuwa i Zimrat.

Przypisy edytuj

  1. Centralne Biuro Statystyczne. [w:] Centralne Biuro Statystyczne [on-line]. [dostęp 2011-08-18]. (hebr.).
  2. Elhanan Oren: The Negev in Times of Revolt, Conflict and During the War of Independence 1939–1949. 1994, s. 383-387.
  3. Welcome To al-Muharraqa. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  4. Starcia w ostatnich dniach. [w:] Davar [on-line]. 1949-06-07. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (hebr.).
  5. Isabel Kershner, Taghreed El-Khodary: Gaza strikes escalate against Israel. [w:] The New York Times [on-line]. 2008-12-24. [dostęp 2011-08-18]. (ang.).
  6. a b Kibbutz Tkuma. [w:] Samorząd Regionu Sedot Negew [on-line]. [dostęp 2011-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-25)]. (hebr.).

Linki zewnętrzne edytuj